یک اسم بی مسمی اخیرا کتابی دیدم با عنوان «اخلاق اسلامی و شبح مدرنیته»، نوشته آقای فرزین وحدت و ترجمه آقای عسگر قهرمانپور که انتشارات چاپخش آن را در سال 94 – 95 و در 456 صفحه منتشر کرده است. این کتاب به بررسی رویکرد کسانی چون محمد اقبال لاهوری، ابوالاعلی مودودی، سید قطب، فاطمه مرنیسی(که در ترجمه فارسی نیامده است)، مهدی حائری یزدی، محمد مجتهد شبستری، سیدمحمد خاتمی، سیدحسن نصر و محمد ارغون به مدرنیته و چگونگی زیست اسلام در دنیای امروز می پردازد. به حسب علاقه (و عادت) چون عبارت «اخلاق اسلامی» بر روی آن بود مشتاق شدم که از محتویاتش آگاه شوم. پس از یک مرور جدی بر مقدمه و مطالب کتاب آنچه باعث حیرت و تعجبم شد این بود که هرچند تمام مطالب کتاب مربوط بود به نوع مواجهه برخی اندیشمندان مسلمان معاصر با مسئله تجددگرایی و مدرنیته است، ولی از مباحث اخلاقی در آن خبر چندانی نبود(جز چند مورد جزیی، مثلا در مورد مهدی حائری یزدی). مطالب کتاب بیشتر از منظر سیاسی، جامعه شناختی، فرهنگی و دینی بررسی شده بود نه از منظر اخلاق یا فلسفه اخلاق. این درحالی است که وقتی در عنوان کتابی «اخلاق اسلامی و ...»‌ با صراحت ذکر می شود انتظار آن است که بخش عمده مطالب کتاب در این باره و از این منظر باشد. با جست و جویی که در اینترنت کردم متوجه شدم که حتی در صفحه معرفی متن اصلی کتاب به زبان انگلیسی هم خبری از بحث اخلاق نیست و کسانی هم که درباره کتاب نظر داده اند هیچ اشاره ای به وجه اخلاقی کتاب نکرده اند. بنگرید به این آدرس: http://www.anthempress.com/islamic-ethos-and-the-specter-of-modernity-hb عنوان کتاب در زبان اصلی Islamic ethos and the specter of modernity است. حال مشخص نیست آیا مترجم ethos را به ethics ترجمه کرده (در حالی که معنای این دو متفاوت است) یا این که دلیل دیگری (مثلا تسهیل در کسب مجوز انتشار) باعث شده که عنوانی برای کتاب انتخاب شود که سنخیتی با مباحث کتاب ندارد و مخاطب را به اشتباه می اندازد. به هر حال، اخلاق اقتضا می کرد (و می کند) که درباره نسبت اسم کتاب با مسمای آن توضیحی از سوی نویسنده / مترجم/ ناشر ارائه شود.