دین و دعوت

عنوان تاریخ
پیامبر- صلّی الله علیه وسلّم- و مدیریت زمان (جلال معروفیان) 1392/10/22
لحظاتی با رسول الله -صلّی الله علیه وسلم- (فاطمه‌ شاکری) 1392/10/21
پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- و اخلاق شهروندی (دلیر عباسی) 1392/10/19
پیام‌آور رحمت (استاد مصطفی اربابی) 1392/10/18
وصایای دهگـانه (بخوان، بیندیش و عمل کن) (امام شهید حسن البنا) 1392/10/16
راه این است! (نوشته‌ای کمیاب از سید قطب) (سید قطب-رحمه‌ الله‌-) (ترجمه: سرویس دین و دعوت پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح) (گردآوری: ابورقیه احمد سلیمان الدبشه) 1392/10/09
آفرینش انسان در قرآن کریم (دکتر مختار ويسی) (ترجمه: تحسین حسین‌زادە) 1392/10/08
خوش‌بختی در پرتو خود‌سازی (سیف‌الله‌ رحیمی) 1392/10/06
حق ترسی از باطل ندارد! (دکتر ابراهیم ترکاوی) (ترجمه: وفا حسن‌پور) 1392/09/29
رسول‌الله و حقوق انسان (راغب السرجاني) (ترجمه: عبدالخالق احسان- افغانستان) 1392/09/23
چکیده‌ای از رهنمودهای دکتر یوسف قرضاوی به داعیان جوان (دکتر یوسف قرضاوی) (گردآوری: مجید ویسی - شهرستان ثلاث‌باباجانی) 1392/09/20
آنان را نگاه دارید که باید بازپرسی شوند (دکتر عبدالرزاق مقری) (ترجمه: سرویس دین و دعوت پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح) 1392/09/17
برکناری و ربودن ‌رئیس‌جمهور (حاکم) منتخب از منظر فقه (مسعود صبری (پژوهشگر علوم شرعی در دانشکده‌ی دارالعلوم دانشگاه قاهره و مرکز جهانی الوسطیة در کویت)) (ترجمه: سید محمدامین واژی - مهاباد) 1392/09/16
حسن ظن به خدا سعادت و عبادت است (نبیل جلهوم) (ترجمه: وفا حسن‌پور) 1392/09/14
دشمن مشترک (یهود) از دیدگاه قرآن (ایوب شافعی‌پور- دانشجوی کارشناسی) 1392/09/12
تحريم گرايی (دکتر سید احمد هاشمی) 1392/09/03
اصالت تربیت اخوانی (وصفی ابوزید) (ترجمه: سرویس دین و دعوت پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح) 1392/08/28
تفاوت هجرت دعوت‌گران با هجرت ستم‌کاران (دکتر صلاح سلطان) (ترجمه: پایگاە اطلاع‌رسانی اصلاح) 1392/08/27
نقش ذکر و دعا در زندگی انسان مسلمان (دکتر عبدالرحمن البر) (ترجمه: پایگاە اطلاع‌رسانی اصلاح) 1392/08/24
روز عاشور روز نابودی طاغوت و نجات یک امّت (اسامه‌ جادو) (ترجمه: خالد ایوبی‌نیا) 1392/08/19
شعبده‌بازند نه دعوت‌گر (فتحی ابو الورد) (ترجمه: پایگاە اطلاع‌رسانی اصلاح) 1392/08/18
آیا محمد را به خوبی شناخته‌ایم؟ (علاء سعد حمیده) (ترجمه: پایگاە اطلاع‌رسانی اصلاح) 1392/08/17
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد! (متین لطفی) 1392/08/02
از آن ناخرسندم اما نمی‌ترسم! (دكتر سلمان بن فهد العودة) (ترجمه: وفا حسن‌پور) 1392/07/26
«اسماعیل»مان را قربانی کنیم، نه... (رسول رسولی‌کیا- مهاباد) 1392/07/23
آن مردمان را چه شده؟ (دکتر مصطفی سباعی) (ترجمه: عبدالستار حسین‌بر) 1392/07/23
در رکاب زائران بیت الله (دکتر نور محمد امرا) 1392/07/22
سلسله وسایل تزکیه‌ی نفس (۵): حج (شیخ سعید حوی) (ترجمه: عبدالله‌ بلوچ) 1392/07/21
آداب قربانی (عبدالصمد مرادزهی-اسماعیل‌آباد خاش) 1392/07/20
عمل صالح یکی از اهداف پنج‌گانه‌ی قرآن کریم و سنت نبوی (دکتر علی محی‌الدین قره‌داغی) (ترجمه: پایگاه‌ اطلاع‌رسانی اصلاح) 1392/07/18
نصرت مظلوم فریضه‌ای شرعی (اسامه‌ جادو) (ترجمه: وفا حسن‌پور) 1392/07/15
درس «شهادت حق» در مدرسه‌ی رابعه (احمد عباسی) 1392/07/08
یاری و مدد الهی کی می‌آید؟ تأملاتی در سوره‌ی الاحزاب (اسماعیل حامد) (ترجمه: مصطفی اربابی) 1392/07/07
روش قرآنی در بیان آیات (یاسین دارابی) 1392/06/26
روشهای ستمکاران در رویارویی با دعوت (محمد بن عبد العزیز المسند) (ترجمه: خالد ایوبی‌نیا) 1392/06/23
تا این‌که پیروزی به تأخیر نیفتد (عبدالکریم بکار) (ترجمه: خالد ایوبی‌نیا) 1392/06/20
پیام وداع مرشد عام اخوان با همرزمانش (آخرین نوشته‌ی دکتر بدیع پیش از بازداشت) (دکتر محمد بدیع) (ترجمه: حمید محمودپور - مهاباد) 1392/06/15
تقوا در قرآن (سیف‌الله رحیمی) 1392/06/12
جوانان، قرآن و بیداری اسلامی (علی صارمی) 1392/06/11
آثار ترک دعوت و تبلیغ (احمد نارویی) 1392/06/10
بندگی و آزادی (امان‌الله‌ فرجی) 1392/06/07
سنت خدا نسبت به خائنان (دکتر رمضان خمیس الغریب) (ترجمه: حمید محمودپور - مهاباد) 1392/06/03
گزیده‌ای پیرامون صفات مشترک میان خدا و آدمیان (یاسین دارابی) 1392/05/18
پس از رمضان چکار کنم؟ (عبدالله الياسي) 1392/05/17
سلسله وسایل تزکیه‌ی نفس (۴) - زکات و انفاق (شیخ سعید حوی) (ترجمه: عبدالله‌ بلوچ) 1392/05/15
داستان‌های واقعی برای علاقه‌مندان دعوت (احمد خالد العتیبی) (ترجمه: وفا حسن‌پور) 1392/05/15
دعوت به‌سوی الله وظیفه‌ای نیازمند صبر (حسام العیسوي إبراهیم) (ترجمه: عبدالله‌ سعیدی) 1392/05/14
سلسله وسایل تزکیه‌ی نفس (۳)- تلاوت قرآن روشنایی‌بخش دل‌ها (شیخ سعید حوی) (ترجمه: عبدالله‌ بلوچ) 1392/05/13
شب قدر و قدر انسان (کمال مولودپوری) 1392/05/09
ترنم باران رحمت (مولود بهرامیان) 1392/05/05
نگارنده‌ی مقاله، بنا به علاقه و سوابق کاری خود، به گونه‌ای بسیار مختصر و موجز به یکی از زوایای شخصیت رسول اکرم- صلّی الله علیه وسلّم- که متأسفانه کمتر مورد بحث و پژوهش قرار گرفته است می‌پردازد که عبارت است از «مدیریت زمان» از نگاه آن انسان کامل و بنده‌ی برگزیده‌ی خدا. 
ماه ربیع است ماه بهار، ماهی که خداوند آخرین شجره‌ی طیبه‌اش را به جهانیان هدیه داد. هدیه‌ای بسیار مبارک که تا دنیا پابرجاست، از ثمره‌اش استفاده می‌گردد. و نتایج این استفاده‌ی مبارک، در اخرت زمانی که همه‌ی انسان‌ها در جست‌و‌جوی ذره‌ای ذخیره‌ی خود، دست و پا می‌زنند بر صاحبش هویدا می‌گردد.
در روم قدیم اتباع کشور به دو دسته تقسیم می‌شدند. شهروندان، یعنی رومیان اصلی، که از حقوق و مزایای بیشتری برخوردار بودند و رعایا، یعنی اقوام و ملل دیگری که تحت تسلط حکومت رومیان بودند. در یونان قدیم، افراد ساکن در یونان دو درجه بودند، شهروندان درجه‌ی یک، که ساکنان اصلی یونان بوده‌اند و درجه دو، که بردگان و غیر یونانی‌ها بودند.  در یکی از فرهنگ‌های علوم سیاسی، شهروند چنین تعریف شده است: کسی که از حقوق مدنی یا امتیازات مندرج در قانون اساسی یک کشور برخوردار است. 
خدای تعالی محمد-صلّی الله علیه وسلّم- را به عنوان رحمت برای جهانیان فرستاده است: «وَمَا أَرْ‌سَلْنَاکَ إِلَّا رَ‌حْمَةً لِّلْعَالَمِینَ»؛ و ما تو را جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستاده‌ایم‌. (انبیاء: ۱۰۷)  پس او پیام‌آور مهر و دوستی و محبت، صداقت و امانت، عزت و کرامت و آزادی، و علم و فضیلت است، از این روی خدای متعال او را صاحب اخلاق عظیم معرفی کرده است: «وَإِنَّکَ لَعَلَی خُلُقٍ عَظِیمٍ»؛ بی‌گمان تو دارای خلق و خوی بسیار بزرگ هستی. (قلم: ۴) 
•هرگاه صدای اذان را بشنیدی در هر حالی که باشی برخیز و به سوی نماز بشتاب.  •قرآن را تلاوت کن یا آن را مطالعه نما و یا به آن گوش فرا ده و یا به ذکر خدا مشغول باش و اندکی از وقت خود را بیهوده تلف مدار.  •در جهت یادگیری و تکلم به زبان عربی فصیح تلاش کن زیرا تکلم به زبان عربی فصیح از شعایر اسلام] و زبان قرآن [است.  •از زیاده‌روی در جدل پرهیز کن که جدل در هر موردی که باشد در آن خیری نیست.  •زیاد نخند زیرا قلبی که با خدا ارتباط دارد و در بند خداست ساکت و سنگین و باوقار است. 
 «وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ * فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ *یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ» [آل عمران: ۱۶۹ - ۱۷۱]. و کسانی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده مشمار، بلکه آنان زنده‌اند و بدیشان نزد پروردگارشان روزی داده می‌شود. آنان شادمانند از آنچه خداوند به فضل و کرم خود بدیشان داده است، و خوشحالند به خاطر کسانی که بعد از آنان مانده‌اند و بدیشان نپیوسته‌اند اینکه ترس و هراسی بر ایشان نیست و آنان اندوهگین نخواهند شد. 
چکیده: خداوند متعال در قرآن کریم اساس آفرینش آدم ابوالبشر- علیه‌السلام- را از خاک می‌داند. سپس مراحل تکامل آدم- علیه‌السلام- از خاک را چنین بیان می‌کند: ابتدا به ملائک دستور می‌دهد، مقداری خاک از مناطق مختلف زمین بردارند؛ آن‌گاه خاک فراهم شده با آب مخلوط شده و به گل چسبنده تبدیل می‌شود. سپس آن گِل، آراسته و پیراسته شده وبه شکل انسانی متعادل و متوازن درمی‌آید، سپس خداوند از روح خود در او دمیده و به فرشتگان دستور می‌دهد تا در برابرش به سجده افتند.
نخستین گام برای وصول به ساختن خویش و در پی آن، رسیدن به خوش‌بختی، اخلاص است۰ اخلاص از فضیلت‌های بزرگ اخلاقی است که مانند نور می‌درخشد و این مقام، یکی از عالیترین مراحل تکامل انسان است.  معمولاً هر‌گاه واژه‌ی اخلاص به کار برده می‌شود، همراه آن، نیت هم هست (اخلاص نیت)؛ منظور از نیت،‌‌ همان عزم راسخ و اراده‌ی محکم برای انجام کاری است؛ قطع نظر از این‌که انگیزه‌ی الهی در آن باشد، یا انگیزه‌های مادی. 
سنت خداوند تبارک و تعالی همواره بر این بوده است که باطل و لشکریانش نمی‌توانند انسجامشان را در برابر قدرت حق و اهل حق حفظ کنند. جای تعجب نیست که باطل از لحظه‌ای که‌ زاده است زوال و نابودی بر آن نوشته شده است و از روز نخست عوامل نابودی خود را با خود به همراه دارد. این حقیقتی است که آیات مختلف قرآن کریم بر آن تأکید داشته است:   «... کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاء وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الأَمْثَالَ» [رعد: ۱۷]. 
الله متعال به‌وسیله‌ی دین اسلام، به بشریت انعام نموده و قضیه‌ی حقوق را اصل ثابتی از اصول دین قرار داده و حقوق را مطابق برنامه‌ی الهی تعیین کرده که انسان با انجام و ادای آن مستحق ثواب شده و با ترک آن گنهکار می‌گردد؛ لذا قضیه‌ی حقوق، دستاورد انسان نیست. هم‌چنین خداوند، موضوع حقوق را عام گردانیده که شامل انسان – با هر دین، رنگ و جنس– حیوان و محیط زیست می‌گردد. 
 بی‌شک فضیلت‌های امر به معروف و نهی از منکر بر اهل علم و عمل پوشیده نیست چرا که خیر بودن امت و رستگارشدن در سایه این کار عظیم حاصل می‌شود. فرض بودن این عمل کاملاً عیان است اما از آنجا که این عرصه به اقیانوس‌های بیکران شبیه است شناکردن در آن غواصان خاص خود را می‌طلبد تا به اعماق اقیانوس برسند و مروارید گرانبها را صید نمایند. شاید جواب فضیل بن عیاض در جواب این سٶال که چرا امر به معروف و نهی از منکر نمی‌کند گویای عظمت این کار باشد.
 در جهان مادی هیچ چیز پلید‌تر و زشت‌تر از ظلم نیست، کافی است بدانیم که این کلمه از ریشه‌ی ظلام یعنی تاریکی گرفته شده است؛ تاریکی دنیا و تاریکی آخرت. ظلم تنها چیزی است که خداوند تبارک و تعالی آن را بر خود حرام کرده و در میان مردم هم حرام قرار داده است. خداوند متعال بیش از ۲۷۰ بار در قرآن کریم به مسأله‌ی ظلم پرداخته و به مردم گفته است که به خود ظلم نکنند که سرانجام ظلم وخیم است. 
بررسی نظریه‌ی فقهای مسلمان و اهل سنت درباره‌ی عزل رئیس یا حاکم مسلمان چه بسا برخی می‌پرسند: آیا کودتای نظامیان علیه دموکراسی در مصر و ربودن رئیس جمهورمنتخب، محمد مُرسی، هیچ ارتباطی به دین دارد و می‌توان آن را از منظر دین وفقه اسلامی بررسی نمود؟ یا این‌که خیر، نه این‌که ارتباطی ندارد، بلکه ربط دادن آن دو به یک‌دیگرستمی است که درحق دین روا داشته می‌شود؟ و در چنین موردی دین به ابزاری تبدیل شده، جهت نیل یا ترویج اهداف سیاسی؟ 
خداوند متعال در حدیث قدسی فرموده است: «أنا عند ظن عبدی بی‌ إن ظن خیرًا فله وإن ظن شرًا فله». [مسلم]. من همانم که بنده‌ام درباره‌ام می‌پندارد؛ اگر مرا نیکو پندارد پس مرا نیکو خواهد یافت و اگر نسبت به من بدگمان باشد پس عواقبتش متوجه اوست. از ابوهریره روایت است که فرمود: پیامبر اسلام (ص) از زبان خداوند متعال می‌فرماید: من همانم که بنده‌ام درباره‌ام می‌پندارد؛ من با او هستم هر‌گاه مرا یاد کند، اگر مرا در دلش یاد کند من هم او را نزد خودم یاد می‌کنم و اگر مرا در جمعی یاد کند من هم او را در جمعی بهتر از آن یاد خواهم کرد.
مقدمه: هر کس می‌خواهد با دشمن خود وارد مبارزه شود، ضرورت دارد که با ماهیت و حقیت او آگاهی و اشراف داشته باشد، امروزه دشمن مشترک ما مسلمانان یعنی اسراییل که ماهیت ننگین آن‌ها بر هیچ‌کس و قوم و طایفه‌ای پوشیده نیست، هر روز بیش از پیش نه‌تنها نزد مسلمانان، بلکه نزد همه‌ی جهانیان منفورتر می‌شوند؛ اما با این وجود ما مسلمانان نتوانسته‌ایم با هم آن‌طور که شایسته و بایسته است جلوی دشمن مشترکمان بایستیم
مقدمه: در آموزه‌های قرآنی، تحلیل و تحریم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، این جایگاه آن‌چنان حساس و خطیر است که قرآن کریم آن‌را در متن عقیده و در محدوده‌ی حریم خصوصی باری‌تعالی قرار می‌دهد، به‌طوری که تجاوز به این حریم، انسان را از دایره‌ی اسلام خارج و او را در دایره‌ی شرک تشریع و دروغ بستن بر ذات أحدیت وارد می‌کند.
شیوه‌های تربیت ایمانی و دعوی و حرکتی در مدارس گوناگون و از یک جماعت تا جماعت دیگر متفاوت است و حوادث گوناگون و پیاپی اصالت تربیت فرد در مدرسه‌ی اخوان المسلمین را اثبات کرده است؛ تربیتی که از ژرفای ایمان و اخلاق و رفتار سرچشمه می‌گیرد و بیان‌گر پاکی و خلوص معدن مورد نظر است؛ تربیتی که قابل چانه‌زنی و داد و ستد نیست.
دعوت‌گران از سرزمینشان هجرت می‌کنند تا سرزمین دیگری را با نور الهی آباد کنند و مشوق آنان این آیه از قرآن کریم است که می‌فرماید:  «أَوَمَن کَانَ مَیْتًا فَأَحْیَیْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا یَمْشِى بِهِ فِى النَّاسِ...». [اأنعام: ۱۲۲].  آیا کسی که (به سبب کفر و ضلال همچون) مرده‌ای بوده است و ما او را (با اعطاء ایمان در پرتو قرآن) زنده کرده‌ایم و نوری (از مناره‌ی ایمان) فرا راه او داشته‌ایم که در پرتو آن، میان مردمان راه می‌رود
سپاس خدایی را که ذاکرانش را از یاد نمی‌برد و جویندگان درگاهش را ناامید نمی‌کند و کسی را که بر او توکل کند به دیگری واگذار نمی‌کند. او پشتوانه‌ی ماست هر جا که چاره‌ها بریده شد و امید و مأوای ماست هنگامی که از اعمال خویش دل خوشی نداریم و اوست که در تنگناهای روزگار گره از کارمان می‌گشاید. درود و سلام فراوان خداوند بر بهترین بنده‌ی او خاتم پیامبران محمد مصطفی باد. 
در این ماه بزرگ روزی نیک و پربرکت وجود دارد که دارای جایگاهی بزرگ و احترامی دیرینه می‌باشد، پیامبران در این روزه روزه می‌گرفتند، روز دیگری شناخته شده نیست که پیامبران مانند روز عاشوراء آن را روزه گرفته باشند، این امر بر فضیلت و جایگاه بزرگ آن دلالت می‌کند، عاشورا، روز پذیرش توبه است، روزی است که خداوند در آن توبه‌‌‌‌ی سیدنا آدم (علیه السلام) را پذیرفت
حواة جمع حاوی به کسانی می‌گویند که مار‌ها را جمع می‌کنند و با آن به شعبده‌بازی و کارهای عجیب و غریبی دست می‌زنند. المعجم الوسیط ریشه‌ی حوی.  دعاة جمع داعی است یعنی کسی که مردم را به توحید الهی و آن‌چه مایه‌ی نزدیکی به توحید است دعوت می‌کند؛ پیامبر از نظر خداوند یک دعوت‌گر است: یعنی به توحید و اعمال وابسته به آن دعوت می‌کند. 
محمد را چقدر می‌شناسیم؟ آیا آن گونه که شایسته است او را شناخته‌ایم؟ به راستی محمد کیست؟ آیا می‌توانیم چند سطر ساده و قابل فهم برای کسی با هر زبان و فرهنگ و عقیده‌ای که دارد بنویسیم؟ بدون اینکه در شکوه عشق ابدی غرق شویم و تنها با نوری که دل و جانمان را پوشانده است سخن بگوییم؟ و بدون آنکه ابیات شعری به صورت ارادی و غیرارادی بر زبان ما جاری شود؟ 
تصور کنید آندم که چشمان بسته‌تان را باز ‌کنند و خود را در مکانی نامعلوم بیابید و ندانید که کجایید؛ این حالت، مصداق کسی‌ست که «خود» را گم کرده؛ حال تصور کنید خود را که از مکان کنونی خویش آگاهید و می‌دانید در کجایید، اما به دلیل نداشتن یا ندانستن مقصد، ویلان و سرگردانید؛ این حالت نیز مصداق کسی‌ست که «راهش» را گم کرده است!
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده است:   «مَن أحبَّ لقاء الله أحبَّ اللهُ لقاءه، ومَن کره لقاء الله کره اللهُ لقاءه»، فقالت عائشة: یا نبیَّ الله، أکراهیة الموت؟ فکلنا یکره الموتَ؟ فقال: «لیس کذلک، ولکن المؤمن إذا بُشِّرَ برحمة الله ورضوانه وجنته، أحبَّ لقاء الله فأحبَّ اللهُ لقاءه، وإن الکافرَ إذا بُشِّرَ بعذاب الله وسخطه، کره لقاء الله وکره اللهُ لقاءه» 
مراسم قربانی پس از «رمی جمرات سه‌گانه» و پیروزی نمادین حاجیان در این مرحله شکل می‌گیرد.  مراسم قربانی به معنای اعلام و جشن پیروزی، جشن آزادی از بت و طاغوت است. و به تعبیر دکتر شریعتی «جشن شهادت فرزند» نه «تولد فرزند»  شخص حج گزار باید گوسفندی، گاوی، شتری... را در قربانگاه «منی» قربانی کند تا ثابت کرده باشد که دل به مال و سامان نبسته و آماده است به منظور «تقرب به خدا» از دل بسته‌هایش بگذرد. 
آن مردمان را چه شده که سپیده دم و شب‌هنگام در حرکت و آمد و شداند؟  آنان را چه شده که در هوا پرواز می‌کنند و در خشکی و دریا شتابان می‌روند، از زندگی مرفه و با ناز و آرامش دوری گزیده‌ و اهل و اولاد را ترک نموده و از دغدغه‌ها و اسباب زحمت، در راحتی قرار گرفته‌اند و از قید جاه‌طلبی‌ها و هوى و هوس‌ها آزاد شده‌ و نفرت و کینه‌ها را به باد فراموشی سپرده‌اند، ناز و نعمت و آسایش را به یک‌سو افکنده‌
به فرمان پروردگار، ابرمرد توحید و یکتاپرستی حضرت ابراهیم خلیل - علیه السلام– کعبه منسوب به پروردگار را که قبله سینه‫‌ها و جهت حرکت دل‌هاست بنا نهاد تا تمامی یکتاپرستان تاریخ از روز خلیل تا به روز دمیدن در سور – بوق – و دیدار پروردگار جلیل بدان سوی روی آورده، بیعت و صداقت خود با خالقشان را با این خانه تواضع به نمایش گذارند.. بیعت با کعبه... قبله ایمان... خانه خداوند رحمان... مرکز دایره محبت و شوق عاشقان بهشت... مغناطیس دل‌های شیفته حق، که از چهارسوی جهان آن‌ها را بسوی خود جذب می‌‫کند..
سفر بندگی: (... فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِی الْحَجِّ...) [بقره: ۱۹۷]  (... وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّـهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ) [حج: ۳۲] حج عادت دادن نفس است به مواردی از جمله: بندگی و تسلیم امر خدا بودن، جهد، تلاش و بذل مال در راه خدا، انجام شعایر خداوندی برای اظهار بندگی و در تمام این‌ها نفس تزکیه می‌شود.
رسول الله-صلی الله علیه وسلم- فرمود: «کسی که توانایی قربانی داشته باشد و قربانی نکند به مصلای ما نزدیک نشود.» [۱] تعریف قربانی: حیوانی که در روز عید و ایام تشریق به قصد تقرب و نزدیکی به خدا ذبح می‌شود. ۱. سنت است شخصی که می‌خواهد قربانی کند از اول ماه ذی‌الحجه تا هنگام قربانی کردن موی سر و موهای زاید بدن و ناخن‌هایش را کوتاه نکند.
قرآن کریم برای عمل صالح به عنوان لایه‌ی خارجی اهمیت بسزایی قایل است؛ زیرا به مثابه اثر و پرتو نیرویی است که در درون انسان وجود دارد؛ اما اگر اثر و برونداد این نیرو بر رفتارهای انسان از زبان گرفته تا چشم و گوش و دست و پا وجود نداشته باشد به معنی آن است که یا نیرویی وجود ندارد یا اینکه به حدی ضعیف است که قابلیت روشنایی ندارد درست همانند نیروی برق؛ هر چند سیم و لامپ داشته باشیم
امام مسلم در صحیح خود از جابر بن عبدالله رضی الله عنه روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: «اتقوا الظلم فإن الظلم یأتی ظلمات یوم القیامة» از ظلم بپرهیزید که ظلم باعث تاریکی روز قیامت است. هم‌چنین فرموده است: «من ظلم قید شبر من الأرض طوقه من سبع أرضین» هر کس از روی ستم یک وجب زمین را غصب کند خداوند در قیامت هفت طبقه از آن را طوق گردنش می‌کند.
 پس از آنکه خداوند متعال جهان هستی را آنگونه که شایسته بود با همه‌ی امکانات لازم آفرید و آن را در دسترس انسان قرار داد: (هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ) [بقره: ۲۹] خدا آن کسی است که همه موجودات و پدیده‌های روی زمین را برای شما آفرید، آن‌گاه به آسمان پرداخت و از آن هفت آسمان منظّم ترتیب داد. خدا دانا و آشنا به هر چیزی است.
در حالی‌که در حوادث اخیر مصر، بیش از ۵۰۰۰ شهید و ۱۰ هزار زندانی و بیش از ۲۰ هزار زخمی داشته‌ایم. یاری الهی کی فرا می‌رسد؟ بسیاری از اهل ‌حق و مدافعان آن و بسیاری از مؤمنان و کسانی که خون و جان خود را در این راه تقدیم کرده‌اند، این سؤال در ذهنشان به وجود آمده است و با خود می‌گویند: چرا هنوز یاری الهی نیامده است؟ سؤالات مشروع دیگری نیز در ذهن‌ها ایجاد شده است. برای پاسخ به این پرسش‌ها نیاز داریم
پیش‌گفتارسیاق قرآنی متفاوت و جدای از هر سیاق دیگری می‌‌باشد به این دلیل که تشکیل شده از چهار سیاق که بعضی بر بعضی دیگر داخل و بر هم مبتنی‌اند که این به نوبه‌ی خود از بزرگ‌ترین دلایل تمییز قرآن کلام خدا از دیگر کلام‌هاست و مظهری از مظاهر اعجاز قرآن است؛ چرا که نشان می‌‌دهد کلام خدا پراکنده و بی‌هدف نیست، بلکه هر جزء آن با جزء دیگری در ارتباط است و به چهار قسم در هم تنیده تقسیم می‌‌شود:
خواست خداوند چنین بوده که برای پیامبران و پیروان آنان دشمنانی از میان ستمکارن و مجرمین قراردهد، خداوند می‌فرماید: (وَکَذَلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْـمُجْرِمِینَ وَکَفَى بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا) «اینگونه (که تو‌ای پیغمبر! با موضعگیری و عداوت سرسختانه این گروه روبرو شده‌ای، همه پیغمبران در چنین شرایطی قرار داشته‌اند، و) برای هر پیغمبری گروهی از بزهکاران را دشمن ساخته‌ایم
آیا تونل و گذرگاهی که در آن حرکت می‌کنیم بیشتر از آنچه لازم است و انتظار آن می‌رود طولانی شده است؟ آیا انتظار ما برای پیروزی بزرگ و اصلاح فراگیر و شکوفایی عمومی، بیشتر از آنچه گمان می‌کردیم به درازا است؟ من فکر می‌کنم درست است. و ممکن است هر یک از این‌ها چندین دهه یا قرن‌ها ادامه داشته باشد.
مقام و ثروت و قدرت مادی بعضی از مردم را از حقیقت و ماهیت خودشان غافل می‌گرداند؛ اما حقیقت آن است که آن‌ها بندگان پروردگار جهانیان هستند. آنان گمان می‌کنند که معبود یا سرور بشرند، از این‌رو دست به سرکشی و ستم می‌زنند و با استبداد و خودسری حکومت کرده و می‌کوشند که مردمی را که خدا آزادشان آفریده است
انسان با غرایز و تمایلات نیرومند درونی و سرمایه‌های بیرونی و ابزاری که در اختیار دارد، با بهره‌گیری نامناسب و سوء استفاده از آن‌ها قادر است خود، انسان‌ها و موجودات دیگر جهان را به فساد و تباهی بکشاند. در منابع اسلامی واژه‌ی تقوا که به معنی حفظ و حراست است، فراوان آمده و خلاصه‌ی آن صیانت انسان از فساد و گناه است.
الحمد لله الذی شرح صدور أهل الاسلام بالهدى ونکت فی قلوب أهل الطغیان فلاتعى الحکمة أبدا وأشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له الها أحدا فردا صمدا وأشهد أن محمدا عبده ورسوله ما أکرمه عبدا وأعظمه أصلا ومحتدا وأطهره مضجعا ومولدا وأبهره صدرا وموردا صلى الله علیه وعلى آله وصحبه اجمعین.
نحمده و نصلی علی رسوله الکریمراه دعوت و تبلیغ، راه درخشانی است که پیامبر ختمی مرتبت-صلی الله علیه وسلم- و اصحاب بزرگوار ایشان آن را پیموده‌اند و اکنون برای از بیخ و بن برکندن ریشه‌ی فساد و محرمات باید راه دعوت را ادامه داد. کثرت معاصی و منکرات در میان مسلمانان اینک به حدی رسیده است که محکم گرفتن ریسمان دعوت را بیش از هر زمانی لازم می‌نماید‌.
 یکی از اساسی‌ترین امتیازاتی که انسان در عصر جدید بدان می‌بالد و آن را مایه‌ی ارجمندی خود می‌شمارد آزادی است. بدین معنا که آدمی در دوران مدرن خود را فراتر از آن می‌داند که یوغ بردگی بر پای خود ببیند، حلقه و بندگی بر گوش خود احساس کند و همواره به صورت‌های گوناگون با این فخر فروشی بشر مواجهیم
 سنت خدا نسبت به خائنان یکی از سنت‌های تغییر ناپذیر و بی‌بدیل او در آفرینش است. بررسی وپی‌گیری این سنت و خصوصیات برجسته‌ی آن در قرآن کریم، بار‌ها و در جاهای مختلف، با صیغه‌های متنوع انجام گرفته است. آیات مربوط به این قانون الهی شانزده بار با صیغه‌های ماضی، مضارع، اسم فاعل، مصدر و صیغه‌ی مبالغه به شکل مفرد و مثنی و جمع آمده است.
گاهی اوقات خدای متعال آدمی را با مسأله‌ای مواجه می‌کند که او را یارای جواب دادن بدان نیست و این مسأله بنا به موضوعی که در حیطه‌ی آن قرار می‌گیرد، از اهمیت بیشتری برخوردار می‌گردد.  یکی از مسایلی که از دیرباز مطرح بوده و علما را در تحیُّر فرو برده است مسأله‌ی صفاتی‌ است که در انسان‌ها وجود دارد و گاهی در قرآن کریم آن صفات به خدا نسبت داده شده است
از اینکه روزهای ماه رمضان یکی پس از دیگری می‌‌گذرد و فکر اینکه بعد از آن، این نشاط و حس نزدیک بودن با خالق هستی را از دست می‌دهیم، من را عذاب می‌‌دهد. نمی‌دانم بعد از رمضان تکلیف چیست؟ باید چکار کنم؟ در این ماه مبارک و خرم عاشقانه بسوی خدایم در حرکتم، مستحبات را انجام می‌دهم، لذت عبادت و بندگی را احساس می‌‌کنم، قرآن را بسیار تلاوت می‌‌نمایم،
زکات و انفاق در راه خدا از وسایل مهم تزکیه‌ی نفس هستند. نفس انسان به بخل و خساست گرایش دارد، این آفتی است که باید نفس را از آن تطهیر نمود.  (وَأُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ) [نساء: ۱۲۸] بخشش و انفاق مال در راه خدا بهترین وسیله‌ای است که می‌توان با آن بخل را معالجه نمود. (وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى*الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّىٰ) [اللیل: ۱۷و۱۸] اکنون به نکاتی درباره‌ی زکات و انفاق می‌پردازیم:
این‌ها مجموعه‌ حکایت‌هایی است که قلب‌ها را بیدار می‌کند و می‌تواند در راه رضای خداوند رحمان مورد استفاده‌ قرار گیرد؛ حکایت‌هایی از تابعین، علما و صالحان. حکایاتی که خود آن را لمس کرده‌ام از خداوند متعال می‌خواهم که هم برای من و شما سودمند باشد. حکایت نخست: دوستم این داستان را برایم تعریف کرد و گفت: سوار ماشینم شدم و جوانی را در خیابان دیدم که ماشین تازه‌ای داشت و سر به سر دختری گذاشته بود. به سمتش رفتم و ماشین را در کناری پارک کردم
بی‌تردید ساخت و بنای کاخ‌ها، انجام پروژه‌‌های عظیم، استخراج معادن و تصفیه‌ی سنگ‌های معدنی، با خاک یکسان کردن کوه‌ها، پل زدن بر روی اقیانوس‌ها و حفر آبراهه‌ها تماماً در مقابل ایجاد تغییر و اصلاح سلوک و رفتار انسان‌ها سهل و آسانند، تغییر سلوک انسانی نیازمند تلاشی چند برابر در مقابل کارهایی است که ذکر کردیم و این به‌خاطر آن است که خداوند توانی بسیار به انسان‌ها داده که علی‌رغم جثه‌ی کوچک، از کوه‌ها و دریا‌ها و سایر کائنات نیرومندتر است.
تلاوت قرآن از جنبه‌های مختلف نفس انسان را پیراسته و مهذب می‌کند؛ و هر آنچه را که برای انسان مطلوب است معرفی می‌کند و تمامی معانی لازم برای تزکیه‌ی نفس را در آدمی ایجاد می‌کند. دل را جلا داده و نورانی می‌سازد؛ و کار نماز و روزه و حج و زکات را در تحقق بندگی خدا تکمیل می‌کند. در تلاوت قرآن لازم است که احکام تجوید را رعایت کنیم و روزانه بهره‌ی معینی از آن را تلاوت نماییم، هنگامی که این تلاوت با رعایت آداب باطنی قرآن؛ چون اندیشه در آیات و تدبر و خشوع نیز همراه گردد آن‌زمان است که قرآن تأثیر خود را بجا می‌گذارد.
شب قدر چیست؟ آیا همان شب نزول قرآن نیست که از هزار ماه برتر است؟ (‏‏لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ)[قدر:3]، آیا همان شب پر از سلامتی نیست که با عبادت و تلاوت  قرآن و تفکر به صبح می‌رسد؟ ای انسان‌! تو کی هستی؟ از کجا آمده‌ای؟ در چرخه‌ی کائنات چه قدر و مقامی داری؟ بیا امشب را با کمی تفکر به صبح برسانیم. تو می‌دانی که دو وجهی هستی و ترکیبی از جسم و روحی؟ به جسم خودت فکر کن.
الحمد لله‌ رب العالمین وصلی الله‌ وبارک علی محمد وعلی آل محمد  اما بعد به‌ گواهی علما و مفسران قرآن، محور و متن دین همان سوره‌ی مبارکه‌ی حمد/ فاتحه‌ است که‌ دربرگیرنده‌ی مطالب عالی و پاسخ به‌ همه‌ی گروه‌ها و فرقه‌های اهل بدعت و گمراهی است. این سوره‌، همه‌ی منزلتهای سالکان و مقامات عارفان و تفاوت میان وسایل و اهداف را در بر می‌گیرد، و هیچ سوره‌ای دیگر، جای آن‌را نخواهد گرفت. 
همزمانی محتوا