سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

قال رسول‌الله (صلی ‌الله‌ علیه‌ وسلم): «من حجّ فلم یرفث و لم یفسق رجع کیوم ولدته أمّه»

گر گذری هست و نه در کوی توست بر خطاست
ور نظری هست و نه بر روی توست نابجاست [وثوق‌الدوله]
حجّ زیات کردن خانه بود
حجّ رب البیت مردانه بود

لبیک اللهم لبیک إن الحمد و النعمة لک و الملک لا شریک لک

(اللهم اغفرللحاج و لمن استغفرله الحاج)

به بهانه فر ا رسیدن موسم حج مناسب است قدری پیرامون حج و جایگاه آن در میان شعائر بزرگ دینى مان سخن بگویىم. حج عوام قصد کوی دوست است و حج خواص میل روی دوست.

کعبه ی گل محل طواف خلایق و کعبه ی دل مطاف الطاف خالق است. آن مقصد زوار است و این مهبط انوار. آنجا خانه است و اینجا خداوند خانه.

«إنَّ اللهَ لایُغَیِّرُ مَا بِقَومٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأنْفُسِهِمْ» (رعد/11)
تغییر یک قانون است و نیازمندِ دانش تغییر، جرأت و شهامت برای تغییر، قدرت تغییر و تقوای تغییر است.
تغییر باید با حکمت و هوشمندی صورت پذیرد. با توجه به آیه، دو تغییر مورد نظر است. یک تغییر از سوی ما و یک تغییر از سوی خدا؛ اما تغییر ما مقدم بر تغییر از سوی خداست.

إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإحْسَانِ وَإِیتَآءِ ذِی الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ. نحل/90
سخن گفتن از قرآن و معارف قرآنی از ابعاد مختلف می‌تواند به شناخت و حیانی ما کمک کند اما برای اینکه بهتر با این کتاب و پیام آن آشنا شویم، ضرورت دارد که به تفکیک و با توجه به ویژگیهای وحی قرآنی و طبیعت اوامر و نواهی موجود در آن، بررسی خود را بیاغازیم.یکی از زوایایی که می‌تواند تا حدود زیادی با محوری از محورهای فهم قرآنی ما را آشنا کند، کتاب عدل و احسان بودن قرآن است. اهل عدل و احسان شدن و دیگران را به این مسیر فراخواندن رسالت انبیاست.

انسان در مسیر عبودیت و بندگی خداوند بعد از اقامه‌ی نماز، ایتاء و دادن زکات را پیش رو دارد و همچنانکه در بیان فضیلت اقامه‌ی نماز سخن فراوان رفته است؛ در باب ایتاء زکات هم مطلب فراوان است اما هنوز اهمیت نظام زکات در جامعه از ابهاماتی برخوردار است که نیاز به روشنگری بیشتری دارد ما در این نوشتار آنچه را که پیرامون مبحث زکات ضرورت جامعه ماست خواهیم آورد،

إنّ الّذین قالوا ربّنا الله ثمّ استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة ألاّتخافوا و لاتحزنوا و أبشروا بالجنّة الّتی کنتم توعدون (30 ) نحن اولیاؤکم فی الحیاة الدنیا و فی الآخرة و لکم فیها ما تشتهی انفسکم و لکم فیها ما تدعون(31)نزلاّ مّن غفور رّحیم(32) و من احسن قولاّ ممّن دعا إلی الله و عمل صالحاً وّ قال إنّنی من المسلین (33) و لاتستوی الحسنة و لا السّیئة إدفع باللّتی هی أحسن فإذا الّذی بینک و بینه عداوة کأنّه ولیّ حمیم(34)و ما یلقّاها الاّ الّذین صبروا و مایلقّاها الا ذوحظّ عظیم(35) و اما ینزغنّک من الشّیطان نزغ فاستعذ بالله إنّه هو السّمیع العلیم (36)قاعده اول : إنّ الذین قالوا ربّنا الله

۱_اصول و ضوابط حاکم بر روابط جامعه صالح و سالم: 

۱_ اصل تعارف. 

۲_ اصل تفاهم. 

۳_ اصل تعاون

بر مبنای این اصول به بیان قواعدی می‌پردازیم که رعایت آن‌ها در دعوت و تعامل با دیگران ما را به اهداف از پیش تعیین شده می‌رساند: قاعده اول: نتعاون فیما اتفقنا علیه و یعذر بعضنا بعضا فیما اختلفنا فیه. 

انواع اختلاف: 

۱-اختلاف تنوع که مطلوب است. 

۲-اختلاف تضاد که نامطلوب است. 

1ـ رجاء العبودیة الخائفة: مدار همه کارهایمان باید بر عبودیت خالصانه خداوند استوار باشد. خداوند وجل قلوب را از صفات اهل ایمان برشمرده، آنجا که می‌فرماید: ﴿انما المؤمنون الذین اذا ذکرالله و جلت قلوبهم و…

یا مقلب القلوب و الأبصار و یا مدبر اللیل و النهار و یا محول الحول و الأحوال حول حالنا الی أحسن الحال

به منزل کوش همـــــــچون مه نو
در این نیلی فضا هر دم فزون شو

اگر چشمی گشای بر دل خویش
میان سینه بینی منــــزل خویش

محمود ویسی

نهایت خواست و اراده‏ی انسان برای رسیدن به چیزی را همت گویند. و ارزش هر انسانی در گرو میزان همت و بزرگی هدفش در زندگی می‏باشد.
و ارزشمندی زندگی، تنها در تلاش هدفمند آن نهفته است و صرف تحرک و جنبندگی علامت زندگی و حیات نیست بلکه زندگی عبارت از اخذ، تبدیل و عطاء است.
اخذ آنچه را که مفید است و تبدیل آن به أحسن و نیکوتر و عطای آن به دیگران یعنی خودسازی و دیگرسازی، یعنی [ أصلح نفسک و ادع غیرک] ، مجد و بزرگوای‏ای از آن کسانی است که جدیت و تلاش می‏ورزند و پیشرفت و تکامل، از آنِ عاملین مخلص است نه افراد ناتوان و بدبین و برکت مقرون حرکت است و مرداب بودن، مُردن است.