إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • حوادث اخیر در مصر و برخی دیگر کشورهای عربی مثل تونس و لیبی نشان داد که خاورمیانه چه از نظر دولتی چه از نظر مردمی هنوز آماده‌ی دموکراسی نیست. بعد از آغاز بهار عربی و در حالی که انتظار می‌رفت جهان عرب به این بهار روز خوش نشان دهد دولتمردان عرب در دیگر کشور‌ها تلاش‌های خود را برای متوقف کردن این موج یا به انحراف کشیدن آن و بازگرداندن نظام سابق در شکل و لباس دیگر آغاز کردند.

  •  تحولات تونس جدا از زوایای آشکار و رسانه‌ای آن حاصل پیام‌های عمیقی برای حکومت‌ها و ملت‌های عرب است. سقوط حکومت 23 ساله‌ی زین العابدین بن علی در تونس موجی از امید و شعف را در میان‌های عرب و مسلمانان ایجاد کرد و خودباوری و اعتماد به نفس را جایگزین یأس و سرخوردگی نمود. ملت تونس قریب به یک قرن است که با دیکتاتوری تحمیلی مواجه است. این دیکتاتوری نه تن‌ها به اراده‌ی عمومی و عقاید مردم تونس بی‌توجه بوده است، بلکه فساد و شکاف‌های عظیم طبقاتی و در نتیجه فقر و بیکاری را برای این ملت به ارمغان آورده است.