مرد در ازدواج باید به حکم قوامیت و ریاست‌اش، در مقابل رفتارهای کودکانه همسرش، جوانی و جاهلی نورزد و بر این مبنا، در زمان قهر و آزردگی زن، با او لجاجت و سخت‌گیری نکند؛ کم حوصلگی و ناشکیبایی او را با دریا دلیِ خود و بدحالی او را با شور و اشتیاق خود التیام بخشد و بداند که به عنوان یک مرد، باید بردبارتر و پایدارتر باشد.
حساسیت‌ها و رنجش‌های خود و همسرش را با یک مقیاس، ارزیابی نمی‌کند؛ زیرا سوراخی در جوراب زن، ممکن است در نظر او، از یک مشکل واقعی و بزرگ شوهر، مهم‌تر انگاشته شود! چرا که یک صفحه شیشه‌ای با یک صفحه‌ی عاج فرق دارد!
زن نیز آن گاه که به برکت عطوفت شوهرش، از اندوه و نگرانی رهایی یابد، لحظات آزردگی و بی‌حالی را با شیرین‌کاری و ناز برای شوهر جبران می‌کند و با بارش لطافت خود، دلش را صفا می‌دهد و درونش را که احتمالاً به سبب بی‌حالیِ زن، اندوهناک و مکدر گشته، با صفای خویش طراوت می‌بخشد؛ به حدی که هر یک از آنها در اولین لحظه سرمستی و هم‌آمیزی، با خود می‌گوید: به خدا قسم من هرگز از همسرم قهر ندیده‌ام!
قوامیت مرد بر خانواده‌اش، نه از جنس رفتار چوپان با گله، بلکه از جنس عنایتِ یک هنرمند به ظروف بلورین است و خدا رحمت کند فرستاده‌اش را که در آخرین خطبه و واپسین تأکید خود در میان پیروانش، اینگونه در مورد زنان آغاز کرد: «زنان شما بر شما حقی دارند و شما نیز بر آنها حقی دارید» و اینگونه به پایان رساند: «پس در رفتار با زنان از خدا بترسید و با آنان به نیکی رفتار کنید.»
او سفارش خود در مورد زنان را پس از هشدار به مسلمانان در مورد شیطان و کفر، و قبل از هشدارِ پرهیز از قتل، مطرح کرد!
او را در برخورداری از سهم ارث، در اکثر موارد بر مردان برتری داد و مرد را در این زمینه بر او برتری نداد مگر در جاهایی که مسئولیت مالی در قبال او دارد؛ چنانکه موظف است از خواهرانش به خوبی مراقبت کند.
بر این اساس، وقتی زن یک دینار و مرد دو دینار می‌گیرد، به این دلیل است که سهم زن کاملاً مال خود اوست؛ حال آن‌که مرد وظیفه دارد نیازهای زنِ تحت سرپرستی‌اش را حتی در صورت لزوم با تمام سهم خود، برآورده کند، بدون اینکه به پول زن دست بزند!
آیا این تفاوت، حفظ احترام و تأمین مصلحت زن است یا امتیاز و برتری مرد بر او؟!
باشد که بیندیشید!
این دین؛ هیچ زمینه یا موقعیتی نیست که سبب آسیب شخصیت زن شود، مگر اینکه معرفی و منع کرده است؛
هیچ راهی نیست که سبب اهانت به زن شود و آن را با ارتقای جایگاه زن نبسته باشد؛
هیچ مشقتی نیست که در مورد آن برای او تخفیف نداده باشد؛
و هیچ آسایش و معافیتی نیست که برایش در نظر نگرفته باشد،
و اگر امر دشواری هم بر او تحمیل کرده است، در برابرش به عنوان بندهٔ مطیع خدا به شکیبایی‌اش پاداش داده می‌شود!
پس در رفتار با زنان از خدا پروا کنید و از راه خوش‌رفتاری با زنان، به پروردگار نزدیک شوید!
*نشر مقالات به‌معنای تأیید مدعیات و همه‌ی مفاد و محتوای آنها نبوده و لزوماً نظر مختار اصلاحوب نیستند.
نظرات