یهود گناهان بزرگی مرتکب شدند و ویژگی‌های ناروایی دارند. به همین خاطر مورد خشم پروردگار زمین و آسمان قرار گرفتند. خداوند در قرآن کریم صفات و کردار آنان و مجازاتی را که متحمل شدند یادآوری کرده است؛ اما عبرت نگرفتند. پس ما هم باید این قوم را بشناسیم و از آنان بپرهیزیم. نظر خداوند درباره آنان را بدانیم چرا که خداوند مؤمنان را در مصاف با یهود یقینا یاری می‌دهد.  

یهود چه کسانی هستند؟ 

خداوند پیامبرش ابراهیم را در شهر بابل عراق برانگیخت سپس از آنجا هجرت کرد و با همسرش ساره در شهر الخلیل فلسطین ساکن شد. در آنجا خداوند به او پسری بخشید که نامش اسحاق بود. اسحاق پسری به نام یعقوب داشت که اسرائیل نامیده می‌شود. نسل یعقوب و فرزندانش همان بنی اسرائیل هستند.  

یهود در قرآن

نام‌های یهود در قرآن:

یهود: وَقَالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصَارَى عَلَىَ شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَى لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلَى شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ كَذَلِكَ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ} [البقرة:113].

یهودیان گفتند که مسیحیان بر حق نیستند، و مسیحیان گفتند یهودیان بر حق نیستند، حال آنکه کتاب آسمانی را می‌خوانند، کسانی هم که هیچ چیز نمی‌دانند سخنی همانند سخن ایشان گفتند، سرانجام خداوند در روز قیامت، در آنچه اختلاف داشتند بی‌نشان داوری خواهد کرد.

بنی اسرائیل: وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلا تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ} [السجدة:23].

و به راستی به موسی کتاب آسمانی بخشیدیم، پس در لقای او شک نداشته باش، و آن را رهنمود بنی‌اسرائیل گرداندیم‌

اهل کتاب: يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالإِنجِيلُ إِلاَّ مِن بَعْدِهِ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ} [آل عمران:65].

بهوش باشید گیریم که در آنچه به آن علم دارید محاجه کردید، اما چرا در آنچه به آن علمی ندارید مجادله می‌کنید؟ و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید

ویژگی‌های یهود در قرآن

دشمنان سرسخت مؤمنان هستند: 

{لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُواْ الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُواْ} [المائدة: 82].

یهودیان و مشرکان را دشمن‌ترین مردم نسبت به مؤمنان [مسلمانان‌] می‌یابی.

ترسو و بزدل و دنیادوست هستند: 

لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لّا يَفْقَهُونَ (14) لا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلاَّ فِي قُرًى مُّحَصَّنَةٍ أَوْ مِن وَرَاء جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لّا يَعْقِلُونَ} [الحشر:14].

هرگز همگی با شما کارزار نکنند مگر در میان برزنهای محصور، یا از پشت دیوارها، ستیز و صلابت آنان در میان خودشان سخت است، آنان را همدست می‌انگاری، حال آنکه دلهایشان پراکنده است، این از آن است که قومی نابخردند.

اهل نیرنگ و خلف وعده هستند:

أَوَكُلَّمَا عَاهَدُواْ عَهْدًا نَّبَذَهُ فَرِيقٌ مِّنْهُم بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ} [البقرة:100]

چرا هر گاه پیمانی بستند گروهی از آنان آن را شکستند، آری بیشتر آنان ایمان ندارند.

فساد می‌کنند:

{وَيَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا وَاللَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ} [المائدة:64].

و در این سرزمین به فتنه و فساد می‌کوشند و خداوند مفسدان را دوست ندارد.

دروغگو هستند و آیات خدا را تحریف می‌کنند:

وَمِنَ الَّذِينَ هَادُواْ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ..} [المائدة:41].

همچنین از یهودیان، که عده‌ای پذیرا و شنوای دروغ و جاسوسان قومی دیگرند که به نزد شما [از در اسلام و تسلیم‌] نیامده‌اند اینان کلمات [کتاب آسمانی‌] را از مواضعش تحریف می‌کنند.

آزمند زندگی دنیایی هستند: 

{وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن يُعَمَّرَ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ} [البقرة:96]،

و آنان را آزمندترین مردم -و نیز مشرکانبه زندگانی دنیا می‌یابی، هر یک از آنان خوش دارد که کاش هزار سال عمر دهندش، ولی این عمر یافتن، دور دارنده او از عذاب نیست، و خداوند به آنچه می‌کنند بیناست‌. 

بنابراین هر حرکت ترسناکی آنها را به وحشت می‌اندازد.

آیات یهود و نصارا در قرآن:

نسبت به ذات خدا دهن‌کجی می‌کنند؛ 

گاهی خدا را فقیر توصیف می‌کنند:

قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاء سَنَكْتُبُ مَا قَالُواْ وَقَتْلَهُمُ الأَنبِيَاء بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ} [آل عمران:181]

آری خداوند سخن کسانی را که گفتند خدا فقیر است و ماییم که توانگریم، شنید، سخنشان را و نیز [گناهشان را] که پیامبران را به ناحق کشته‌اند، باز می‌نویسیم و می‌گوییم عذاب آتش دوزخ را بچشید

گاهی بخیل: 

وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاء..} [المائدة:64].

و یهودیان مدعی شدند که دست خداوند [از آفرینش یا بخشش‌] بسته است، دستان خودشان بسته باد، و به خاطر این سخن که گفتند لعنت بر آنان باد، آری دستان او گشاده است، هرگونه که خواهد ببخشد.

از زبان پیامبران خود لعن شده‌اند: 

لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ} [المائدة:78].

کسانی از بنی‌اسرائیل که کفرورزیده بودند بر زبان داوود و عیسی بن مریم لعنت شدند، چرا که سرکشی کردند و از حد درگذشتند.

خود را فرزندان و محبوبان خدا می‌دانند:

وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى نَحْنُ أَبْنَاء اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُم بَلْ أَنتُم بَشَرٌ..} [المائدة:18].

و یهودیان و مسیحیان گفتند ما پسران خدا و دوستان او هستیم، بگو پس چرا شما را به خاطر گناهانتان عذاب می‌کند، آری شما هم انسانهایی هستید.

سایر مردم را تحقیر می‌کنند:

ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ} [آل عمران:75].

این از آن است که می‌گویند قوم بی‌کتاب [عرب‌] بر ما حقی و حکمی ندارند و آگاهانه به خداوند دروغ می‌بندند.

همواره در زمین آواره بوده‌اند: 

وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الأَرْضِ أُمَمًا مِّنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَلِكَ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ} [الأعراف:168].

و ایشان را به صورت امتهایی در آن سرزمین تقسیم کردیم، بعضی از ایشان صالح‌اند و بعضی جز آن، و آنان را به خوشیها و ناخوشیها آزمودیم باشد که [به راه حق‌] بازگردند.

 خداوند بر آنان خشم گرفته است و همواره ذلیل بوده‌اند: 

{ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ الأَنبِيَاء بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ} [آل عمران:112].

هر جا که یافته شوند، دچار خواری‌اند، مگر آنکه به پناه امان خدا و زینهار مردم [مسلمان‌] روند، و سزاوار خشم الهی شدند و دچار ناداری گردیدند، این از آن بود که آیات الهی را انکار می‌کردند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند، و از آن بود که سرکشی کردند و از حد درگذشتند.

عذاب همیشگی:

{وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ} [الأعراف:167].

و یاد کن که پروردگارت فرمود که بر آنان کسی را تا روز قیامت خواهد گماشت که به آنان سخت‌ترین عذاب را بچشاند، که پروردگارت زودکیفر است و همو آمرزگار مهربان است‌.

حکم خدا نسبت به کسانی که آنان را دوست دارند: 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ} [المائدة:51].

ای مؤمنان یهودیان و مسیحیان را که [در مقابله با شما] دوست و هوادار یکدیگرند، به دوستی نگیرید، و هرکس از شما آنان را دوست نگیرد، و هر کس از شما آنان را دوست گیرد، جزو آنان است، خداوند ستمکاران را راهنمایی نمی‌کند.

سرانجام یهود در قرآن 

دو بار سرکشی و شکست نهایی: داستان سرانجام یهود در سوره اسراء آمده است: 

{وَقَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا (5) فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُواْ خِلالَ الدِّيَارِ وَكَانَ وَعْدًا مَّفْعُولاً (6) ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا (7) إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا} [الإسراء: 4-7].

و چون وعده نخستینشان فرارسید، بر شما کسانی از بندگان خود را که ستیزه‌جویانی سهمگین بودند، بر گماشتیم که اندرون خانه‌ها را جستجو می‌کردند، و آن وعده‌ای انجام یافتنی بود. سپس شما را بر ایشان پیروزی دادیم و شما را به اموال و پسران مدد رساندیم و نفرات شما را افزونتر ساختیم‌. اگر نیکی کنید در حق خویش نیکی کرده‌اید و اگر بدی کنید، به زیان خویش کرده‌اید، و چون وعده آخرشان فرارسید [کسانی بر گماشتیم تا] چهره شما را اندوهگین کنند، و به همان مسجد [بیت‌المقدس‌] وارد شوند همچنانکه بار اول هم وارد شده بودند، و به هر چه دست یابند به کلی نابود کنند.

سرکشی نخست بنی اسرائیل که امروز شاهد آن هستیم.

حکومت مسلمانان عزم آن دارد تا آنان را از قدس نه ضرورتا کل فلسطین بیرون کند. 

حمایت جهانی از بنی اسرائیل – قدرت‌های بزرگ؛ ارتشی قوی‌تر از مسلمانان آماده می‌کنند و بار دیگر قدس را اشغال می‌کنند. 

مؤمنان بار دیگر متحد می‌شوند و سرانجام آنان را شکست می‌دهند و از قدس و فلسطین اخراج می‌کنند. 

این حالت همچنان می‌ماند تا این که مسیح دجال خروج می‌کند؛ یهود از او حمایت می‌کنند و دجال بر سراسر زمین از جمله فلسطین مسلط می‌شود. 

پایان کار آنان به دست عیسی مسیح در شهر لد فلسطین پیش از وقوع قیامت است. 

چند بار یهود در قرآن ذکر شده است؟

واژه یهود در قرآن هشت بار آمده است در حالی که یهودیاً و نصرانیاً یک بار در همان آیه ذکر شده است.

آیا یهود امروز همان بنی اسرائیل هستند؟

درباره ارتباط یهود امروز با بنی اسرائیل اختلافات زیادی وجود دارد؛ به لحاظ تاریخی مشهور است که بنی اسرائیل همان نسل یقعوب فرزند اسحاق بن ابراهیم هستند و یهود هم خود را از نسل او می‌دانند. 

با این حال دیدگاه‌هایی هم وجود دارد که می‌گوید یهود کنونی مستقیما یا به طول کامل از نسل بنی اسرائیل نیستند؛ دلیل آن تحولات تاریخی و اجتماعی این ملت در طول زمان‌هاست. 

پیچیدگی‌های تاریخی و فرایند جابجایی و تحولات دینی و فرهنگی ممکن است بر هویت ژنتیکی و فرهنگی یهود کنونی تأثیر گذاشته باشد. 

فرق بنی اسرائیل و یهود در قرآن: 

فرق بین بنی اسرائیل و یهود در قرآن بحث مفصل و دقیقی می‌خواهد. قرآن کریم چند عبارت را برای اشاره به بنی اسرائیل و یهود به کار گرفته است و هر عبارتی معنای خاص خود را دارد و به گروه مشخصی اشاره می‌کند. در اینجا به تفاوت بین این دو واژه می‌پردازیم: 

 بنی اسرائیل:

به فرزندان سیدنا یعقوب اشاره دارد که اسرائیل هم نامیده می‌شود.

شامل پیامبران الهی از بنی اسرائیل مانند موسی و یوسف و داود و سلیمان و غیره می‌شود. 

بنی اسرائیل یکی از اقوام بزرگ در کتاب خدا محسوب می‌شوند که نعمت خدا و برتری بر جهانیان شامل حال آنان شده است. 

یهود:

به ملتی اطلاق می‌شود که پیرو دیانت یهودی هستند و به نبی اسرائیل گرایش دارند. 

به بُعد دینی و فرهنگی بنی اسرائیل اشاره دارد که دیانت یهودی را پذیرفته‌اند. 

در قرآن کریم برخی از آیات وجود دارد که به یهود و کردار و باورهایشان اشاره دارد. 

باید ملاحظه کنیم که قرآن کریم در هنگام سخن گفتن از بنی اسرائیل و یهود تعبیرهای مشخصی به کار می‌برد و نباید آیات را بر همه عمومیت دهیم. برخی از آیات به صورت کلی از بنی اسرائیل می‌گویند و بر نعمت خدا به آنان تأکید می‌کنند؛ این در حالی است که برخی دیگر از یهود به صورت مشخص سخن می‌گویند و به کردار و باورهایشان اشاره می‌کنند.

کتاب‌های مقدس یهود

کتاب تورات

تورات به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود: تورات، پیامبران و دست‌نوشته‌ها

تورات به سفر‌های تکوین، خروج، لاوی، عدد و تقنیه تقسیم می‌شود. 

پیامبران به دو قسم تقسیم می‌شود: پیامبران نخستین: یشوع، قضات، صمویل و ملوک؛ پیامبران بعدی: اشعیاء، ارمیا، حزقیال تا زکریا و یحیی. 

دست‌نوشته‌ها شامل حکمت‌ها و پندهایی است که به مزامیر داود، امثال سلیمان، تاریخ ایوب و مجلات تقسیم می‌شود.

تورات داستان آغاز آفرینش سپس داستان پیامبران از آدم، نوح، ابراهیم، یعقوب، فرزندان و نوادگان یعقوب، یوسف، اسحاق، اسماعیل و موسی به تفصیل را شامل می‌شود. سپس داستان یهود پس از موسی، سپس داستان داود و سلیمان و ساخت هیکل و تخریب آن و احکام حلال و حرام، عیدها و نمازها، طهارت و نجاست و قربانی‌ها. 

تورات هم کلام خدا را شامل می‌شود و هم کلام موسی و پیامبران دیگر. این کتاب به طور کامل تحریف نشده است. به همین خاطر حق و باطل در آن وجو دارد؛ بخش‌هایی موافق قرآن و بخش‌هایی مخالف آن به چشم می‌خورد.  

کتاب تلمود

این کتاب به طور کلی با تورات تفاوت دارد؛ تلمود شریعت شفاهی موسی است و تفسیر سخنان موسی درباره تورات را شامل می‌شود. پیامبران پس از موسی و روحانیون یهود آن را نقل قول کرده‌اند. این کتاب و یکباره نوشته نوشته نشده است بلکه نوشتن آن هزار سال طول کشیده است. به همین خاطر تلمود آکنده از خرافات و افسانه‌ها است. در نزد یهود این کتاب بالاتر از تورات است و بیشتر از تورات به آن مراجعه می‌کنند. 

تلمود به دو قسمت تقسیم می‌شود:
مشنا؛ شامل احکام سیاسی و حقوقی و فقهی و دینی است که به شش سدر تقسیم می‌شود. هر سدر چند سفر را در خود دارد. 

غمارا یا تکمله: شروح و حواشی فقها بر مشنا است و شامل داستان‌ها و افسانه‌ها و بحث‌های علمی و اندرزهای دینی و دیدگاه‌هایی راجع به آسمان و ستاره‌شناسی، علم پزشکی و جادوگری و تصوف است. 

تلمود به احکام مفصلی می‌پردازد، از جمله:

احکام کشاورزی به تفصیل، احکام عبادات و نمازها، خراج، اعیاد و قربانی، شنبه و مالیات‌ها، روزه و جشن سایوان، تقویم عبری، قوانین ازدواج و طلاق و ارتباط به همسران، حرام و مفقودات، زمین و شراکت، داوری و حرام‌ها...