غزل لطفی گزینه‌های بسیاری در مورد كابینه سیزدهم و به طبع وزارت آموزش و پرورش مطرح می‌شوند اما چون هنوز وزرا مشخص نشده‌اند من شما را آقای وزیر خطاب می‌كنم. آقای وزیر! تقریبا یك‌سال و نیم آموزش مجازی را تجربه كرده‌ایم و در این بین پیك‌‌ها و سویه‌های متعدد كرونا هم در كشورمان رخنه كرد و هموطنان عزیزمان را از ما گرفت. در این روزها كه با ترس و اضطراب فراوان می‌گذرد تصمیم‌گیری سخت شده است و شما باید به‌جای همه فرهنگیان، اولیا و دانش‌آموزان تصمیم بگیرید. تصمیمی كه اولین و شاید مهم‌ترین آنها باشد. شما باید مادران كارمندی كه مجبور بودند فرزند خود را در خانه بگذارند و هر روز با نگرانی به محل كارشان بروند در نظر بگیرید. پزشكان، پرستاران و كادر درمانی كه شیفت‌های طولانی را پشت سر می‌گذارند و از ترس اینكه ناقل كروناویروس باشند ماه‌هاست فرزندان خود را در آغوش نگرفته‌اند را مد نظر داشته باشید. آنها آنقدر خسته هستند كه حتی توان همراهی كودك خود در تحصیل مجازی را ندارند. شما باید به‌جای كارگرانی كه با شرایط معیشتی سختی كه در جامعه حاكم است و بیش از هرچیزی نگران خوراك و پوشاك فرزندان خود هستند نیز تصمیم بگیرید. كروناویروس با سویه‌های جدید و سرایت بسیار بالا در حال خودنمایی است و همه متخصصان نیز اعلام كرده‌اند واكسیناسیون ایمنی بخشی نسبی خواهد داشت. تو را به خدا واقع‌بین باشید، كدام كلاس درس و مدرسه ما امكانات تهویه و حضور حداقلی دانش‌آموزان را دارد؟ منظور من به جز آن چند درصد مدارس حداقلی لاكچری است. با شروع تعطیلات تابستان ارتباط دانش‌آموزان و سیستم آموزشی كشور كاملا قطع شده است. تعطیلاتی كه می‌توانست بهترین زمان برای آگاه‌سازی و آموزش دانش‌آموزان باشد. من یك مادرم و هر بار كه آمار ابتلا و مرگ كودكان در سویه‌های جدید كروناویروس را شنیدم و سخنان وزیر آموزش و پرورش وقت، كه جهان بر آموزش حضوری به جمع‌بندی رسیده است و بعد آمار واكسیناسیون كودكان در كشورهای دیگر را مرور می‌كردم و برنامه‌های آموزشی برای بازگشایی مدارس را می‌دیدم و پروتكل‌های سخت‌گیرانه حضور در كلاس و مدرسه را می‌خواندم؛ فقط بر وحشتم می‌افزود كه چطور بدون هیچ‌كدام از این موارد و فقط با واكسیناسیون معلمان، وزیر نسخه بازگشایی پیچیده است. سردرگمی و كلافگی برای كودكان‌مان كه ماه‌هاست در خانه هستند طبیعی است چون حتی یك برنامه جانبی آموزشی هم برای‌شان تدارك دیده نشده است. خستگی مادران و پدران كه تمام سال تحصیلی گذشته مجبور بودند همراه فرزندشان درس بخوانند تا نواقص آموزش مجازی را بپوشانند نیز كاملا مشهود است. فرهنگیان نیز سالی سخت را پشت‌سر گذاشته‌اند و روز و شب دغدغه اینترنت و آماده‌سازی محتوای آموزشی و اطمینان از یادگیری دانش‌آموزان، آنها را رها نكرد. در این میان بار سخت‌ترین تصمیم امروز بر دوش شماست. آقای وزیر من نیز معتقدم هیچ آموزشی جایگزین كلاس و مدرسه نیست اما در شرایط فعلی اول می‌خواهم فرزندم سالم بماند تا بعد به تحصیل وی با فكری آسوده بیندیشم. كشورهای بسیاری بازگشایی مدارس را تجربه كرده‌اند یا در حال آماده‌سازی هستند تا در ماه‌های آینده كودكان به مدرسه بازگردند. استفاده از تجربیات آنها می‌تواند كمك بزرگی به تصمیم‌گیری منطقی و اصولی باشد. لطفا در تصمیمات خود آمار ابتلا، واكسیناسیون، جایگاه ایران در رده‌بندی جهانی مبتلایان به كرونا و مرگ ناشی از آن و مهم‌ترین مساله یعنی شرایط واقعی واحد‌های آموزشی كشور را در نظر بگیرید. سخن آخر! چند كلاس درس ما اكنون امكان تهویه مناسب در سرمای زمستان كه باید درها و پنجره‌ها تماما بسته شود تا انرژی به هدر نرود و گرمای لازم تامین شود را دارد؟ كودكان ما چقدر در زمینه خودمراقبتی در برابر كرونا آموزش دیده‌اند؟ موج‌های پیاپی كروناویروس كشورمان را در توفانی سهمگین گرفتار كرده است و كودكان نیز با توجه به میزان بالای درگیری آنها با جهش‌های جدید این ویروس و ناقلین بی‌علامت بودن در سویه‌های قبلی، هم خود در خطر هستند و خانواده‌های‌شان، اكنون نوبت چاره‌اندیشی شماست.
نظرات