بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
غروب برای خرید روزمره خانواده به سوپرمارکت سر زدم، یه بطری شیر و چند عدد بیسکویت برداشتم حدود بیست و خورده‌ای حساب کرد، با خودم فکر کردم به کجا داریم می‌رویم، با اینکه چیزی خرید نکردم این حسابش هست! به یادم افتاد خانواده‌هایی هستن که سرپرستشان بیمار است و از کار افتاده و عیال‌وار. این‌ها با گرانی چه می‌کنن؟ اگر بخواهد دکتر برود و دارو بگیرد... لوازم تحریر بگیرد... خرجی روزانه فرزند را حساب کند... کرایه ماشین و خرج روزمره خوراک را چه خواهد کرد؟
دوستان بیاییم با حذف خریدهای غیر ضروری، دست این عزیزان، مسکین را بگیریم. با توجه به آیات قرآن: اینان کسانی هستند، یا آنقدر دارند که زندگی‌شان را کفاف نمی‌کند و یا چیزی ندارند ولی از ترس آبرو خانه نشین شده‌اند و دست پیش کسی دراز نمی‌کنند. اینان انسان‌های شریفی هستند که درمانده شده‌اند، می‌دانم به همه سخت می‌گذرد ولی چه بگوییم که نداری و نداشتن جانسوز است و خداوند ما را مورد آزمایش قرار می‌دهد، شاید آنان صورت مجادله مایند، یعنی اگر ما جای آنان بودیم چه انتظاری از دیگران داشتیم؟ مطمئنا، انتظار کمک و یاری پس همدیگر را دریابیم، نگذاریم کودکی با چشم گریان بخوابد و پدر و مادری با حسرت روزگار سپری کند، شاعر می‌گوید:
زکات مال بدر کن که فضله‌ی رز را
چو باغبان بزند بیشتر دهد انگور
آشنایی داشتم که تا وقتی اندک درآمدی داشته باشد کمک قبول نمی‌کند، مطلع شدم مدتیست شوهرش بعلت ناراحتی اعصاب قادر به کار نیست، از او شماره کارت خواستم و پیشنهاد دادم اندک زکات مالی را تقدیمش کنم، سریع شماره کارت خود و یکی از دوستانش را که در شرایط آنان به سر می‌برد به من داد و گفت همین الان داشتم دعا می‌کردم خدایا تا دهم این ماه مشکلی دارم به ما پول برسان، با خودم گفتم خدایا خیلی‌ها الان در شرایط بدی به سر می‌برند همه‌ی ما را ببخش و مشکلات مردم را با رحمانیتت برطرف ساز، چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار
نظرات