متن پیام دبیرکل جماعت دعوت و اصلاح به شرح زیر است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر، لا إله إلا الله، والله اکبر، الله اکبر، ولله الحمد
عید سعید قربان، تجلّی فداکاری، بندگی و اخلاص، بار دیگر فرا رسید تا جانهای مشتاق را، پای در رکاب قهرمان توحید، به سوی مدرسهی بندگی رهنمون سازد. این روز بزرگ، نهتنها یادآور اخلاص ابراهیم، صبر هاجر و ایثار اسماعیل است، بلکه نماد رهایی از وابستگیهای دنیوی، عبور از نفس امّاره و تسلیم شدن در برابر ارادهی الهی است.
با کمال تأسّف، در آستانهی عید قربان و شادی، امّت اسلامی با چالشهای ناگوار، تفرقههای داخلی و ظلمهای آشکار دشمنان غاصب دستوپنجه نرم میکند. در سایهی فتنههای ویرانگر، برخی زمامداران بیاعتنا به ارزشهای والای توحیدی، ملّتها را قربانی مطامع شخصی و تفکّرات انحصارگرایانهی خود میکنند. بسیاری از جوانان، که باید سرمایههای سازندهی سرزمین خویش باشند، گرفتار بحرانهای تحمیلی شدهاند و فرصتهایشان در آتش ستم، استبداد و استعمار سوخته است.
امّا با الهام از هدایتهای آیات ربّانی قرآن مجید، امید حقطلبان هرگز خاموش نمیشود؛ تاریخ نشان داده است ملّتها هر زمان که به اتّحاد، بصیرت و عبودیت حقیقی روی آوردهاند، از سختترین بحرانها رهایی یافتهاند. عید قربان ما را فرا میخواند که علاوه بر قربانی مال، خودخواهیها، تفرقهها و سستیها را نیز قربانی کنیم و در مسیر حقطلبی و خدمت به دین خدا و بندگانش، بهویژه مظلومان، گام برداریم.
در کنار حجّاج بیتالله الحرام، خالصانه به درگاه پروردگار رحمان و رحیم روی میآوریم و از او طلب میکنیم که درد و رنج و آلام ملّتهای مسلمان را التیام بخشیده و درهای رحمت و نصرت خویش را بر مظلومان و مستضعفان بگشاید.
اینجانب بار دیگر عید فرخندهی قربان را به تمامی ملّت شریف ایران و سایر ملّتهای مسلمان، بهویژه اعضای معزّز جماعت دعوت و اصلاح، تبریک و تهنیت عرض میکنم. از خداوند متعال مسئلت دارم که قربانیهای ما را بپذیرد، گامهایمان را در راه رشد، عدالت و همبستگی استوار گرداند و جوامع بشری را به آیندهای روشن و پر از عزّت و سربلندی هدایت کند.
وما ذلک علی الله بعزیز
دکتر عبدالرّحمن پیرانی
دبیرکل جماعت دعوت و اصلاح
16 خردادماه ١٤٠٣
عید قربان ١٤٤٦

نظرات
دلسوز
16 خرداد 1404 - 06:23پیام استاد پیرانی، متنی پر از ایمان، امید و تعهد اجتماعی است که با بهرهگیری از نمادهای دینی، بر ضرورت قربانیکردن خودخواهی و تفرقه تأکید دارد. با این حال، جای خالی تحلیلهای راهبردی، نقدهای دقیقتر و پرداختن به بسترهای محلی و منطقهای احساس میشود. اگر این پیام با صراحت و عمق بیشتری به تحلیل وضعیت موجود و ارائه راهحلهای کاربردی میپرداخت، میتوانست بهجای فقط یک پیام تبریک، تبدیل به یک بیانیهی مهم فکری-سیاسی نیز بشود.