عارف حسین پناهی مشهور به ماموستا عارف، حافظ و معلم قرآن، شاعر و نویسنده بر اثر بیماری دارفانی را وداع گفت.

برگی از زندگینامەی داعی الی الله «کاک عارف حسین پناهی»
عارف حسین پناهی مشهور به ماموستا عارف، حافظ و معلم قرآن، شاعر و نویسنده، در بهار 1353 در روستای قروچای از توابع شهرستان دهگلان (استان کردستان) دیده به جهان گشود. وی در خانوادەی متدین و با تقوا رشد و پرورش یافت و دوران نوجوانی را با اشتغال به تحصیل و در کنار آن کشاورزی سپری نمود، اما تنها پس از مدتی و در اوج شکفتن در بهار جوانی بیماری روماتیسم به سراغ وی آمده و او را از پا فلج نمود و خانەنشین کرد با وجود چندین عمل جراحی در بیمارستانهای تهران و همدان باز این بیماری صعب‌العلاج سراسر بدن او را در برگرفته و بە جز یک دست، تمام بدن او را فلج کرد. اما با روحیەای که خداوند در وجود او به ودیعه نهاده بود، دغدغەی خدمت به دین و توکل به خدا او را به فعالیت وا داشت و کم کم به سرودن شعر در زمینەهای مختلف پرداخت. اما وجود گرایش و علاقەی دینی در او، جهت تمام فعالیتها و حتی اشعار او را تغییر داده و رنگ و بوی دین و دعوت به سوی برنامەی خداوند بخشید و به قرائت قرآن، مطالعه تفسیر، حدیث و سیرەی نبوی پرداخت و در این زمینەها به تربیت شاگردان بسیاری در ردەهای سنی مختلف اهتمام نمود بطوریکه منزل شخصی او به محفلی برای تمامی اهل روستا جهت ترویج و آموزش قرآن، احکام، سیره، تفسیر و اخلاق تبدیل شده بود و این روند به مدت بیست سال و در تمام ایام هفته و چه بسا شبها نیز ادامه داشت.
از جمله ویژگیهای مرحوم کاک عارف قبل از هر چیز اخلاص و تقوای خداوند و احساس مسئولیت کم‌نظیر ایشان در زمینەی دین و کار دینی بود و چه بسا عالمان دینی و اساتید زیادی در سطح استان به دیدار ایشان می آمدند و با مشاهدەی تلاش خستگی‌ناپذیرایشان با وجود شرایط نا بسامان جسمی، از نظر روحی و معنوی تقویت می‌شدند.
پایبندی و توصیەی مدام ایشان به رعایت اخلاق دینی و سنت رسول‌الله از دیگر ویژگیهای اخلاقی ایشان بود. ایشان با وجود مشکلات شدید جسمی بر انجام عبادات و نوافل پایبند بود و هر سال علاوه بر روزەی رمضان، روزەهای سنت را نیز به جای می‌آورد.
همچنین از یاری و حمایت مستمندان و فقرا دریغی نداشت و قلب پاک او محل رازهای سر به مهر و درد دلهای برادران و خواهران ایمانی‌اش بود.
این عارف خداشناس سرانجام پس از بیست سال جهاد و تلاش خستگی‌ناپذیر در راه دین و عوت در خردادماه 1393 با کولەباری از توشه و ذخیرەی اخروی دار فانی را وداع گفت و همەی آلام و دردهای تن خستەاش را به دل خاک سپرد. روح پاکش به سوی پروردگارش پر کشید و در سایەسار جوار رحمت بیکران الهی آرام گرفت.
«یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّكِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی وَ ادْخُلی‏ جَنَّتی» (فجر: 30-27)
مرگ اگر مرد است گو پیش من آی        تا در آغوشش بگیرم تنگ؛ تنگ
من از او جانی ستانم جاودان               او ز من دلقی ستاند رنگ رنگ
پایگاە اطلاع‌رسانی اصلاح درگذشت کاک عارف حسین پناهی را بە بازماندگان این یار سفرکردە  تسلیت عرض نمودە و از خداوند منان، غفران، رحمت واسعەی الهی و جنت برین را برای روح ایشان خواستار است. اللهم اغفر لە وارحمە