به ئاماده‌بوونی مامۆستا عه‌بدوڕڕه‌حمان پیرانی ئه‌منیداری گشتیی جه‌ماعه‌ت، یه‌كه‌م دانیشتنی شوڕای ڕاوێژكاریی ناوچه‌كانی جه‌ماعه‌ت شه‌وی ٢٩ی به‌فرانباری ١٤٠٠ به‌شێوه‌ی ئانلاین به‌ڕێوه چوو.
شڕۆڤه‌ی وته‌كانی ئه‌مینداری گشتی به‌م چه‌شنه‌یه:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
سپاسی خوای دڵۆڤان ده‌كه‌ین و سه‌لام و دروود بۆسه‌ر پێغه‌مبه‌ران و به‌تایبه‌ت كۆتا پێغه‌مبه‌ر(د.خ) و هاوه‌ڵانی ئه‌مه‌گناس و خزمه‌تكارانی ئایین و مرۆڤایه‌تی ده‌نێرین.
خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێ: «ثُمَّ جَعَلْنَاكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ مِنْ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ» (یوونس/١٤) پاشان ئێوه‌مان له‌سه‌ر زه‌وی كرده جێگر تاكوو ببینین چۆن ده‌جۆۆڵێنه‌وه.
ئێستا ئێمه میراتگری میراتێكین كه ده‌ست به‌ده‌ست له خاوه‌نان و نه‌ته‌وه‌كانی پێشووه هاتووه تاكوو به ئێمه گه‌یشتووه.
ئه‌وان سه‌رده‌مێك له‌ژێر ئه‌زموون و تاقیكردنه‌وه‌كانی خوای گه‌وره‌دا بوون و ئێستا ئێمه له‌هه‌مبه‌ر بیر و بۆچوون و كردار و ئاكارمان لێپرسینه‌وه و لێپێچانه‌وه‌مان لێ ده‌كرێ و له‌ژێر گه‌ردبینی چاوه‌دێرییه‌كی ورد و كارزانانه‌ی خوای گه‌وره داین كه ده‌فه‌رموێ: «لِنَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ» هێندێ له ئایه‌ته‌كان وه‌ك ئایه‌تی ئاماژه پێكراو و هه‌ورها ئایه‌تگه‌لی تری وه‌ك ئایه‌تی ٢٤ی ساففات «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ» په‌یامێكی به‌سۆزی قورسیان پێیه. هه‌رچه‌ند هێندێ له ڕاڤه‌كاران ده‌ڵێن كه ئه‌و ئایه‌ته سه‌باره‌ت به بڕوادارن نییه.
بێگومان ئه‌و چاوه‌دێری و لێپرسینه‌وه‌ی دوایید، ئێمه‌ی له پێگه‌یه‌كی به‌رپرسیاره‌تی مه‌ترسیداردا داناوه تاكوو وشیارانه و به‌رپرسانه ئه‌رك و واجبه‌كانمان به‌جێ بێنین.
سه‌باره‌ت به كاری به‌كۆمه‌ڵ و یا هه‌ر كۆبوونه‌وه‌یه‌كی به‌دوور له نیگا و ڕوانینی خه‌ڵك ئه‌گه‌ر به مه‌به‌ستی خزمه‌ت و یا كارێكی خێر بێ، ئه‌وه وێنه‌یه‌ك له وێناكانی خێر هه‌ژمار ده‌كرێ. خوای گه‌وره له قورئانی پیرۆزدا ده‌فه‌رموێ: «لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا» (نیساء/١١٤)
خوای گه‌وره سێ ده‌رگای خێری گه‌وره به‌ڕووی كاری به‌كۆمه‌ڵدا ده‌كاته‌وه. ئه‌گه‌ر كاری به‌كۆمه‌ڵ به‌مه‌به‌ستی به‌دیهاتنی ئه‌و ئامانج و كاره خێرانه بێ، ده‌توانێ ببێته هۆی ڕه‌زامه‌ندی خوا و پاداشی گه‌وره.
ئه‌وڕۆكه زانایان و بیرمه‌ندان باس له ئامرازی سه‌ركه‌وتن و به‌ڕێوبه‌رایه‌تی دروستی ژیان ده‌كه‌ن، له‌و بواره‌وه سه‌ركه‌وتنی ئێمه له‌گرێوی ئیمان و بڕوایه‌كی ده‌روونیی سه‌باره‌ت به دروستی و شیاویی ڕێگا و ئامانجێك دایه كه بۆخۆمان پێناسه كردووه. واته ئێمه بڕوامان به ته‌ندرووستی، ڕاستیی و كارسازبوونی ئامانج و مه‌به‌ستێكه كه به‌هۆیه‌وه له‌ده‌وری یه‌ك كۆ بووینه‌وه.
هه‌وره‌ك قوڕئانی پیرۆز ده‌فه‌رموێ: «فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ» (زوخڕوف/ ٤٣) چووكترین گومان له دروستی ڕێگا و شیاوبوونی به‌رنامه و ئامانج، بێگومان ده‌سته‌وه‌ستاومان ده‌كا. «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ » (ڕووم/٦٠) كاتێك كه مرۆڤ دڵنیایه كه ڕێگایه‌كی هه‌ڵیبژاردووه، ڕاسته؛ دژایه‌تیكردنی كه‌سانی تر كاریگه‌ریی و دڕدوونگی تێدا به‌دی ناهێنن.
ئێمه له جه‌ماعه‌تی ده‌عوه‌ت و ئیسلاح له‌سه‌ر ئه‌و بڕوایه‌ین كه ئامانج و ئه‌ركێكی له ئه‌ستۆمان گرتووه؛ ده‌توانێ بۆ خزمه‌ت به هاووڵاتیان سوودمه‌ند و كاریگه‌ر بێ و له چاره‌سه‌ری ده‌رد و ئازار و گرفته‌كان و دابینكردنی ئاسووده‌یی، یه‌كیه‌تی، ته‌بایی و برایه‌تی ڕۆڵی هه‌بێ.
بێگومان بۆ به‌جێهێنانی دروستی ئه‌و ئه‌ركه گه‌وره‌یه، هه‌بوونی شاره‌زایی، ئه‌زموون، لێهاتوویی، توانایی و توكمه‌یی له كرداردا، بوونی كه‌ره‌سه و به‌ستێنی پێویست بۆ به‌دیهاتنی ئامانجه‌كان، پێویسته.
له كۆتایی وته‌كانمدا جارێكی تر جه‌خت له‌سه‌ر پێویستیی هاوسه‌نگی نێوان یاسای هاوكاری و جیاوازیی ده‌كه‌م، پێویسته به‌رده‌وام به پابه‌ندی به سه‌رچاوه‌ی یه‌كتر قه‌بووڵكردن و خۆپارێزی له توندوتیژی و گواستنه‌وه‌ی ده‌مارگرژی به هاوكاری، هاریكاری و یارمه‌تی لایه‌ن و بزووتنه‌وه و ناوه‌نده‌كانی تر به‌مه‌به‌ستی خزمه‌ت به هاووڵاتیان دریغی له هیچ هه‌وڵ و تێكۆشانێك نه‌كه‌ین و كاتێك كه هاوكاری و هاریكاری كه‌سانی تر به‌هه‌ر هۆیه‌ك مه‌یسه‌ر نه‌بوو، ئه‌ركی تایبه‌تی خۆمان به‌جێ بێنین. چاوه‌ڕێ ده‌كرێ بۆ هاریكاری و هاوكاری كه‌سانی دی، ئه‌ندامانی ڕێزداری جه‌ماعه‌ت پێشه‌نگ بن تاكوو به‌یارمه‌تی خوای گه‌وره وه‌ڵامی فه‌رمانی په‌روه‌رێنه‌رمان دابێته‌وه كه ده‌فه‌رموێ: «وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ».
سه‌ربه‌رز و سه‌رفراز بن
بۆچوونه‌کان