إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

سوالات فقهی

سوال:

چندی پیش یک نزاع شرعی داشتیم و بعد از بیان مطلب با آنکه از مدعی پرسیده شد که شهود دارد و جوابش مثبت بود بدون آنکه شهود را بخواهند حکم صادر گردید و آنطرف را گفتند قسم یاد کند و قسم خورد. خواهشمندیم راهنمایی بفرمایید؟

جواب:

در دعاوی حقوقی و کیفری اصل بر اقامه بیّنه از سوی مدعی است، و اگر بیّنه نبود، در آن زمان منکر یا انکارکننده، سوگند می‌خورد،‌ و ذمه خود را بری می‌گرداند. پیامبر(ص) فرموده است: «البینة علی المدعی و الیمین علی المدعی علیه»[ترمذی و ابن‌ماجه] آوردن بینه (گواه) بر عهده‌ی مدعی است و [در صورت نبودن بیّنه] سوگند بر مدعی علیه است.