سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

مفهوم درست رهن در فقه اسلامی این است که هرگاه فردی بخواهد پولی یا چیزی، از فردی دیگر قرض کند، ولی قرض‌دهنده به او اعتماد ندارد، درخواست می‌کند که قرض‌گیرنده مالی را در اختیار او بگذارد، تا پول را به وی قرض دهد و در صورت عدم پرداخت قرض در وقت مقرر، او مال را بفروشد و طلب خود را بردارد، در این تعریف فرد طلبکار [رهن‌گیرنده] اجازه ندارد از رهن استفاده نماید یا آن را اجاره بدهد. اما رهنی که امروزه متداول است، با آنچه که در مبحث فقهی آمده است، متفاوت است، این رهن یک رهن عرفی و توافقی است نه شرعی. آنچه که از آن سؤال برمی‌آید، چنین رهنی جایز نیست.