سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

دروغ و سخن چینی در دین اسلام حرام هستند، مگر آن که مصلحتی شرعی در آنها باشد. فرد میان زیان حاصل از دروغ و پیامد منفی حاصل از صدق را مقایسه کند، اگر پیامد منفی راستگویی بیشتر باشد، فرد می‌تواند دروغ بگوید، اگر برعکس بود یا فرد، تردید داشت که زیان کدامیک بیشتر است، در چنین حالتی دروغ گفتن حرام است.
غیبت نیز اگر برای هدفی درست وشرعی باشد که دستیابی به آن هدف جز با غیبت ممکن نباشد، درست است.
 سخن چینی نیز اگر به قصد اصلاح بین دو یا چند نفر باشد، جایز است.
برای آگاهی بیشتر به کتاب « ریاض الصالحین » و «الاذکار»  مراجعه شود.