16 اردیبهشت 1403

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

سوالات فقهی

سوال:

در فقه شافعی اگر در یک سفر طولانی که ١٢ ساعت طول بکشد، در طول سفر نمازها باید چطور خوانده شود و اگر بدانیم که مدت اقامتمان در آنجا کمتر از ١۰ روز است، چگونه نمازمان را بخوانیم؟

جواب:

در مذهب شافعی مسافری که نیت کند در جایی بیش از چهار روز بماند، به محض این که به آنجا برسد، مسافر به شمار نمی‌آید و باید نمازهایش را کامل بگزارد، اما اگر نیت کند چهار روز یا کمتر از آن بماند، می‌تواند نمازهایش را جمع و شکسته بگزارد، اما اگر مسافر برای انجام کاری به جایی برود و امیدوار باشد که کارش همان روز انجام گیرد، اما انجام نگیرد و هر روز امیدوار باشد که کارش همان روز انجام گیرد، اما انجام نگیرد،‌در این صورت تا هیجده روز می‌تواند نمازش را شکسته و جمع بگزارد. اگر شافعی مهب پشت سر اما حنفی مذهب نماز بگزارد، دیدگاه هر کدام از آن دو امام را به کار گیرد،‌ برایش جایز است.