إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

سوالات فقهی

سوال:

سئوال : چنانچه شخصی خود را نسبت به سایر افراد جامعه (بجز علماء ، صالحان ، عارفان و اینگونه اشخاص که بهتر جامعه می‌باشند) کمتر ، گناهکارتر و حقیرتر بداند، در صورتی که خداوند متعال او را از نعمت‌هایی همچون پدر و مادر و همسر و فرزند و رفاه و موقعیت اجتماعی و

جواب:

انسان دربرابر خداوند خود را فروتن و کوچک بداند و کاملاً فرمانبردار و تسلیم دستورات او باشد اما در برابر دیگران کرامت خود را حفظ کند چنان که خداوند فرموده است " ولقد کرمنا بنی آدم" اسراء 70 و در عین احترام به دیگران خود را حقیر و ناچیز نشمارد و همانند حقوق دیگران حقوق خود را نیز بشناسد و آنها را پایمال نکند و متوجه باشیم که تواضع و فروتنی خوب است اما حقارت و نداشتن اعتماد بنفس بد و عزت نفس خوب و تکبر بر دیگران بد چنانکه خداوند فرموده است: لِلهِ العِزَّةُ وَ لِرَسولِهِ وَ لِلمُؤِمنین (منافقون 8) بنابراین سعی کنیم مرز میان اخلاقهای بد و خوب را بشناسیم و آن را رعایت کنیم در این باره به