إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

سوالات فقهی

سوال:

از روزی که خودم را شناخته‌ام بی‌حوصله و بی‌تابم و نگران از آمدنم به این دنیا و ترس از رفتن به عالم آخرت. لطفاً راهنماییم کنید؟

جواب:

مؤمن باید با بیم و امید خداوند را بندگی و زندگی کند اگر بیم‌اش بیشتر باشد بی‌حوصله و نگران می‌شود بلکه لازم است به اندازه توان خود برای سرای جاودانه توشه بر گیرد و به عبادت بپردازد و در دنیا نیز کار کند و هزینه خود و کسانی را که نفقه آنان بر او واجب است را از راه درست و حلال به دست آورد. خداوند متعال می فرماید: (تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ)[سجده/16] پروردگار خود را با بیم و امید به فریاد می‌خوانند.