إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

سوالات فقهی

سوال:

بر اساس حدیث پیامبر(ص) که فرمود:«لا یزْنِی الزَّانِی حِینَ یزْنِی وَهُوَ مُؤْمِنٌ وَلا یسْرِقُ السَّارِقُ حِینَ یسْرِقُ وَهُوَ مُؤْمِنٌ»[متفق علیه] اگر کسی در حال انجام یکی از این کبائر بمیرد یعنی در دلش ایمانی وجود ندارد و همیشه در جهنم می‌ماند؟

جواب:

به هنگام انجام گناه کبیره ایمان از وجود فرد رخت بر می‌بندد. چون ایمان، نور وگناه، تاریکی است آن دو با هم جمع نمی‌شوند و بعد از انجام گناه اگر توبه نکند بی ایمان است . فردی اگر در حال انجام گناه کبیره بمیرد، به آتش دوزخ می‌رود، اما همیشه درآنجا نمی‌ماند بلکه به اندازه‌ی گناهش عذاب داده می‌شود سپس از آن بیرون آورده می‌شود.