کارگاه آموزشی «تربیت چیست، اهمیت و ضرورت آن / اصول تربیت کودکان و نوجوانان» روز پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴، با حضور جمعی از مربیان کودک و نوجوان استان آذربایجان غربی برگزار شد.

مسئول معاونت آموزشی ـ تربیتی استان، رحمت دمنده، هدف دوره را ارتقای سطح علمی، مهارتی و تربیتی مربیان و توانمندسازی آنان برای ایفای نقش مؤثر در تربیت نسل آینده عنوان کرد.

عبدالکریم عزیز زاده، مسئول هیأت اجرایی جماعت دعوت و اصلاح استان، تربیت کودکان و نوجوانان را سرمایه‌گذاری راهبردی برای آینده جامعه دانست و بر ضرورت حضور مربیان متعهد، آگاه و مسئولیت‌پذیر در این مسیر تأکید کرد.

در بخش اصلی این برنامه، ایوب پوزش، مدرس کارگاه، با بهره‌گیری از منابع دینی، روان‌شناسی، تربیتی و تجربیات عملی، مجموعه‌ای از مباحث کلیدی و کاربردی ارائه داد. 
وی در آغاز، مفهوم تربیت در اسلام را تشریح نموده و تربیت را به‌ عنوان فرآیندی مستمر، هدفمند و همه‌جانبه که رشد جسمی، روانی، اخلاقی و ایمانی انسان را دنبال دارد، تعریف کرد.

مدرس کارگاه، اصول بنیادین تربیت اسلامی را به‌عنوان چارچوب طراحی برنامه‌های تربیتی مؤثر معرفی نمود واین اصول را با ویژگی‌های فردی، شرایط سنی و روحی کودکان و نوجوانان هماهنگ‌ دانست که شامل موارد زیر هستند:

- تربیت بر پایه ایمان و توحید  
- تربیت عبادی و معنوی  
- محبت‌ورزی و ایجاد فضای امن  
- تدریجی بودن آموزش و پرورش  
- آموزش اخلاق نیکو (راست‌گویی، صداقت، گذشت، ادب)  
- الگوگیری از سیره پیامبر اکرم (ص)  
- احترام به شخصیت کودک و نوجوان  
- مشارکت‌دادن آنان در تصمیم‌گیری‌ها  

در ادامه، پوزش تاکید کرد که پرورش عبادی کودک و نوجوان، موجب تقویت نظم، مسئولیت‌پذیری و ارتباط معنوی عمیق می‌شود.

وی افزود:  «آموزش نماز، دعا و سایر عبادات باید با زبان محبت، ساده و متناسب با سطح فهم کودکان و نوجوانان صورت گیرد. همچنین، محیط تربیتی باید سرشار از مهر، امنیت و آرامش باشد تا پذیرش مفاهیم تربیتی در آن تسهیل گردد.»

این مربی جماعت اشاره کرد که فرایند تربیت باید با توجه به رشد تدریجی انسان و مراحل سنی صورت گیرد و آموزش مفاهیم پیچیده باید به‌تدریج و در زمان مناسب انجام شود. هرگونه شتاب‌زدگی در تربیت، کیفیت را قربانی کمیت می‌کند. تربیت باید همه‌جانبه، تدریجی و متوازن باشد و صرف تمرکز بر یک بعد، تربیتی ناقص به‌دنبال دارد.

 

ایوب پوزش برای درک بهتر مفاهیم، از داستان‌های قرآنی، سیره نبوی و نمونه‌های عینی استفاده نمود و این شیوه را موجب تعمیق یادگیری و ارتباط بهتر شرکت‌کنندگان با مباحث دانست.

لازم به ذکر است که فضای کارگاه، تعاملی و مشارکتی بود و مربیان با طرح پرسش‌ها، تبادل تجربه‌ها و ارائه دیدگاه‌های متنوع، به غنای محتوای آموزشی افزودند.