روزه‌داران دارای نغمه‌هایی خاص، آوازهایی آرامبخش و سرودهایی همیشگی‌اند. 

روزه‌داران بیشتر از همه‌ی مردم خداوند را به یاد آورده، مشغول تسبیح، تهلیل و تکبیر بوده و استغفار می‌نمایند، هنگامی که روز‌ها طولانی می‌شوند، آن را با ذکر و دعا کوتاه می‌نمایند. هنگامی که گرسنگی آنان را به درد می‌آورد، اذکار حرارت و گرمی آن را از بین می‌برد، آنان بر اثر ذکر و نیایش در لذت و سود بردن هستند، و بر اثر تسبیح‌هایشان در سعادت و خوشی به سر می‌برند، خد اوند را ذکر می‌کنند و خداوند آنان را ذکر می‌نماید: «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ»: پس مرا یاد کنید (با طاعت و عبادت و دوری از معاصی) تا من نیز شما را یاد کنم. (بقره: ۱۵۲). 

روزه‌داران راستگو و درستکار ایستاده و نشسته و بر پهلو‌هایشان افتاده خدا را یاد می‌کنند. 

روزه‌داران راستگو و درستکار دل‌هایشان با یاد خدا سکون و آرامش پیدا می‌کند، و ارواحشان با محبت و دوستی خداوند مبارک و خجسته می‌گردد، و روانشان با شوق الی الله شادمان می‌گردد. حدیث صحیحی از پیامبر -صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و سَلَّمَ- روایت است که فرمود: «مَثَلُ الَّذی یَذکُرُ رَبَّهُ و الَّذِی لا یَذکُرُهُ کَمَثَلِ الحَیِّ والمَیِّتِ» مثال کسی که پروردگارش را یاد می‌کند و کسی که خداوند را فراموش می‌نماید همچون مثال شخص زنده و مرده است. پس معبود به حقی جز الله وجود ندارد، چه بسیار مرده‌هایی که در طول عمر ذکر و یادی از خداوند ننموده در حالی که بر روی این زمین زندگی کرده و از نعمتهای خداوند خورده و نوشیده، استراحت کرده، اما ‌شناختی از زندگی نداشته‌اند. 

حدیث صحیحی از پیامبر -صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و سَلَّمَ- روایت شده که فرمود: «سَبَقَ المُفرَدُون. قالُوا و ما المُفرَدُون یا رَسُولَ الله؟ قال: الذَّاکِرُونَ اللهَ کَثِیرًا والذَّاکِراتِ» مفردون پیشی گرفتند، پرسیدند:‌ ای پیامبر خدا! مفردون چه کسانی هستند؟ فرمود: زنان و مردانی که خداوند را بسیار یاد می‌کنند. 

روزه‌دار ذاکر پیشیگیرنده‌ترین مردمان به سوی نیکیهاست، به سرعت به سوی بهشت قدم برمی‌دارد، از آتش دوزخ دور است، کتاب اعمالش پر از نیکیهاست، مملو از خیرات است، پس خوشا به حال او. 

هنگامی که یکی از یاران پیامبر -صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و سَلَّمَ- از او در مورد عملی که به آن چنگ آویزد پرسش نمود، در پاسخش فرمود: «لَا یزَالُ لِسَانُکَ رَطْبًا مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ» زبانت پیوسته مرطوب به یاد خداوند باشد. 

این تعبیر بسیار زیباست، در انتهای زیبایی می‌باشد که روزه‌دار چگونه گرسنه می‌شود در حالی که همیشه مشغول یاد خداوند است؟ روزه‌دار چگونه تشنه می‌گردد در حالی که همیشه مشغول تسبیح خداوند است؟ 

اذکُرُونَا مِثلَ ذِکرانَا لـَکُم                  رُبّ ذکرى قَرَّبت مَن نَزَحا

واذکُرُوا صَبّا إذا مَرّ بِکُم                  سَکب الدمع ونادى الفرحا

ما را یاد کنید چنانکه ما شما را یاد می‌کنیم، په بسا یادآوریهایی که دور شده را نزدیک می‌کند. 

باد صبا را به یاد آرید هنگامی که بر شما می‌وزد، اشک سرازیر می‌گردد و شادمانی به بار می‌آورد. 

یادکنندگان فراوان کسانی هستند که با خارج شدن تنفس، و رسیدن لب‌ها بر یکدیگر و و از پی هم آمدن لحظه‌ها خدا را یاد می‌کنند. 

یادکنندگان فراوان با ذکر و یاد خداوند بزرگ‌ترین پاداش را به دست آورده به بالا‌ترین آرزو‌ها رسیده و بزرگ‌ترین بخشش‌ها را کسب می‌نمایند. 

هنگامی که برخی از کوتاهی کنندگان از ذکر و یاد پروردگار جهانیان روی بر می‌گردانند، غم و اندوه آنان را از پای در می‌آورد، اندوه آنان را فرا می‌گیرد، و ناراحتی‌ها پشت سر هم بر آنان وارد می‌شود، دارو نزد خودشان است اما از آن استفاده نکرده‌اند، علاج در دسترسشان است لیکن آن را نشناخته‌اند، «أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» هان! دل‌ها با یاد خدا آرام می‌گیرند. (رعد: ۲۸) 

پیامبر -صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و سَلَّمَ- در حدیث صحیحی که از او روایت شده فرموده است: «هر کس بگوید: «سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ» درخت خرمایی برای او در بهشت کاشته می‌شود.». صاحبان خواب سنگین و بیهوده‌کاریهای طولانی چه بسیار درختهای بهشتی را از دست می‌دهند! 

پیامبر -صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و سَلَّمَ- فرمود: «اگر بگویم: «سُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ أَکْبَرُ» نزد من از هر آنچه آفتاب بر آن طلوع می‌کند بهتر است». 

دنیا چه ارزشی دارد؟ طلا و نقره‌ی آن چطور؟ قصر‌ها و خانه‌های دنیایی (در برابر ذکر و یاد خدا) چه ارزشی دارند؟ پیامبر -صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و سَلَّمَ- آن را اینگونه می‌پیماید و ارزش آن را بیان می‌دارد، هرآنچه آفتاب بر آن طلوع می‌کند ارزش «سُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ أَکْبَرُ» را ندارد، آیا ذکر کننده‌ای هست که ساعتهای با ارزش زندگی‌اش را با این کلمات پر کند تا در روز حساب و کتاب آن را به صورت نور دیده و بدان شادمان و مسرور گردد؟ 

پیامبر -صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و سَلَّمَ- در حدیثی صحیح فرمود: «ألا أُنَبِئُکُم بِخَیرِ أَعمَالِکُم وَ أَزکَاهَا عِندَ مَلِیکِکُم و خیر لَکُم مِن إنفَاقِ الذَّهَبِ و الوَرِقِ و أَن تَلقُوا عَدُوَّکُم فَتَضرِبُوا أعنَاقَهُم وَ یضرِبُوا أعنَاقَکُم؟ قَالُوا: بَلَی یا رسولَ الله! قال: ذکرُ الله» آیا شما را از بهترین اعمال و پاکیزه‌ترین آن نزد پروردگارتان مطلع نسازم؟ اعمالی که برای شما بهتر از انفاق طلا و نقره باشد، برایتان بهتر از آن باشد که با دشمن روبرو شده گردنشان را بزنید و آنان شما را به شهادت برسانند؟ گفتند: آری‌ ای پیامبر خدا، فرمود: ذکر و یاد خداوند (برای شما از همه این‌ها بهتر است). 

نیکمردان هنگامی که نماز صبح را می‌خواندند تا هنگامی که آفتاب بلند می‌شد به ذکر و یاد خداوند مشغول می‌شدند، برخی‌ها بعد از نماز صبح قرآن را باز کرده و با تلاوت آیات بینات و حکمتهای بالغه سینه‌شان را از نور و کتاب اعمالشان را از اجر و پاداش پر می‌ساختند. 

مقصر اصلی کسی است که رمضان را در حالی از دست بدهد که با ذکر و یاد خداوند به سعادت و خوشبختی نرسیده باشد و ساعتهای روز و شب رمضان را در تسبیح مولایش نگذرانده باشد. 

پس آیا کسانی هستند که تنفسهای عمر و دقایق زمان را غنیمت دانسته و بر آن مواظبت کند؟ 

دقاتُ قــلبِ المَرءِ قَــائِلَةٌ لـَـهُ                    إنَّ الحَیاةَ دَقَائِقُ وثـَـوانِ 

فَارفَع لِنَفسِکَ قَبلَ موتٍ ذِکرَ‌ها                  فَالذِّکرُ للإنسانِ عمرٌ ثانِ

طپش قلب انسان به او می‌گویند: زندگی عبارت است از دقیقه‌ها و ثانیه‌ها. پس قبل از مرگ برای نفست ذکر آن را بالا ببر، ذکر و یاد خداوند برای انسان عمری دوباره است.