دل‌نوشته‌اى به ياد رفيق راهم، برادر عزيزتر از جانم، مرحوم كاكه سيف‌الله اوليايى كه بعد از سه ماه تحمل رنج بيمارى در بخش مراقبت‌هاى ويژه‌ی بيمارستان كوثر سنندج، جان به جان‌آفرین تسليم و به ديدار معبود شتافت.

پيشتر در يادداشتى تحت عنوان با صالحين ديارم ٤ به اختصار در وصف ايشان قلم‌فرسايى كرده و نكاتى را بيان نمودم. اين بار قصد دارم بيشتر عظمت شخصيت كاكه سيف‌الله را براى شما مخاطبان و همراهان عزيز نمايان سازم؛ چرا كه شايسته الگوبردارى است؛ همان‌طورى كه مى‌دانيد الگوها، شيوه‌هايى از زندگى هستند كه از فرهنگ نشأت مى‌گيرند و افراد به‌هنگام عمل به‌‌طور طبيعى با اين الگوها سر و كار دارند و اعمال آنها با اين الگوها تطابق مى‌يابد. الگو، در لغت به معناى سرمشق، نمونه، مثال، مدل و... آمده است و در اصطلاح، به شخصيّتى گفته مى‌شود كه به دليل دارا بودن برخى خصوصيات، شايسته‌ی تقليد و پيروى است. همچنين واژه‌ی الگو در زبان عربى، به اسوه و قدوه تعبير مى‌شود و قدوه به معنى تبعيت و پيروى است؛ همچنان‌كه در قرآن كريم آمده است: 
«أولَئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْعَالَمِينَ» (انعام: ٩٠)
آنان [= پیامبران] کسانی هستند که الله هدایتشان کرده است؛ پس [ای پیامبر،] از هدایت [و راه راستِ] ایشان پیروی کن [و به قومت] بگو: «من در برابر این [رسالت،] پاداشی از شما نمی‌خواهم. این [قرآن، چیزی] نیست مگر [یادآوری و] پندی برای جهانیان».
يعنى پس از آن كه آنان در پرتو هدايت الهى شايستگى اسوه و مقتدا بودن را براى ديگران به دست آوردند؛ بر ديگران است كه آنان را سرمشق خود قرار دهند.
به باور نگارنده، مرحوم كاكه سيف‌الله اوليايى از چنان پتانسيلى برخوردار است كه شايستگی قدوه بودن را داشته و مى‌طلبد نزديكان ايشان دست به قلم شده و عملكرد درخشان اين بزرگمرد را در عرصه‌ی دعوت دينى، مرقوم و در معرض ديد همگان قرار دهند. مخاطبان گرامى! به جرأت و با ضرس قاطع مرحوم كاكه سيف‌الله اوليايى را رجل صالحى مى‌دانم كه صلاحيّت و اهليّت پيروى كردن را داشته و در ادامه به اختصار بدان مى‌پردازم.

در فرهنگ لغت آمده: عبارت مرکب «سیف‌الله» را در دستور زبان فارسی می‌توان یکجا، صفت در نظر گرفت برای موصوفی که محذوف است.
از آنجایی که سیف به معنی شمشیر است، می‌توان سیف‌الله را به‌صورت مفهومی و نه معنای تحت‌اللفظی، در معنی «شخصی مقتدر و قدرتمند که خواست و مشیت الهی را در زمین پیاده می‌کند» به کار برد و اين راز نهفته در لقبى است كه پيامبر -صلى الله عليه وسلم - به صحابى گرانقدر خالد بن وليد -رضى الله عنه- داده و به‌حق، برازنده‌ی نامش بود.
 به باور من عملكرد درخشان كاكه سيف‌الله اوليايى در عرصه‌ی دعوت دينى شخصيّتى مقتدر و قدرتمند از ايشان را در صفحات تاريخ دعوت دينى در كردستان، به‌ویژه شهرستان بيجار به ثبت رساند كه جاى خالى‌اش را به سختى مى‌توان پر كرد.
يكى از دوستان كاك سيف‌الله كه پيشتر مربى كلاس‌هاى تربيتى ايشان بوده و ساكن شهرستان ديواندره است، می‌گفت: ٦ سال متمادى كاك سيف‌الله از بيجار به ديواندره (قريب به ٧٠ كيلومتر) براى شركت در کلاس‌هاى جماعت دعوت و اصلاح رفت و آمد می‌کرد و هميشه قبل از ديگران حضور می‌یافت. ايشان در ادامه گفت: در مقاطعى بعد از نماز صبح كلاس‌ها را برگزار مى‌كرديم و ايشان قبل از اذان صبح از بيجار راهى ديواندره شده و قبل از همه، حضور پيدا كرده و تعجب همگان را بر مى‌انگيخت.
امام جماعت مسجد اهل سنت بيجار، فوت اين بزرگمرد را ضايعه‌اى بزرگ براى فعاليت‌هاى مسجد و دعوت دينى در شهرستان بيجار قلمداد و اظهار داشت: كاك سيف‌الله چراغ مسجد بود و عدم حضورش مايه‌ی بسى نگرانى است.

مخاطبان گرامى! فعاليت‌هاى مشترک نگارنده طى سال‌هاى گذشته با كاكه سيف‌الله اوليايى چيزى بسيار فراتر از اين يادداشت است و پرداختن به آن در اين مجال نمى‌گنجد، اما شهادت مى‌دهم كه ايشان و همسر گرانقدرشان نوح‌آسا و شبانه‌روزى بار مسؤوليت دعوت دينى در شهرستان بيجار را بر دوش كشيده، خانه و كاشانه‌شان مأمن آحاد مختلف جامعه بود و با کارنامه‌ای درخشان در مسير اشاعه‌ی آموزه‌هاى دينى، گوی سبقت را از سایر همقطارانشان ربوده و گسترش هرچه بیشتر مفاهيم معنوى در نهاد جامعه و خانواده، جزو دغدغه‌های اصلی وجودى‌شان بود.

جان كلام: كاک سيف‌الله اوليايى با شمشيرى كه در غلاف نهانش بر كمر بسته بود، هر گاه مطامع دنيايى و هواهاى نفسانى مى‌خواستند بر قلبش مستولى پيدا كنند، با اراده‌اى پولادين كه خداوند متعال بدو ارزانى داشته بود، شمشير از غلاف وجودى‌اش كشيده و آنها را به زانو در مى‌آورد. خدایش بیامرزد و جنت‌الفردوس مأوایش باد!

دكتر فرزاد وليدى - سنندج ١٤٠٣/١٠/١٧