ساز او با هر کسی سازندگی است

سازما با هرکسی بازندگی است

ساز او با ذات حق دلداگی است

 ساز ما با ذات حق خواهندگی است 

حرف و حدیث و سخن بسیار است و عواطف و احساسات بخاطر کسی به جوش آمده که توهین به ساحت مقدس‌اش و وجود پاکش بسی سخت است. اما نمی‌دانم چرا هرگاه خواسته‌ایم از محمد امین (ص) سخن بگوییم لُبّ کلاممان این شده که او را از دیار عرب و فرزند اسلام معرفی می‌کنیم چه بسا حس حسادت آنانی که در این دایره و محدوده‌ی جغرافیایی که ما ساخته‌ایم قرار نمی‌گیرند برانگیزیم و نتیجه‌اش شود توهین و تحقیر. چرا محمد پاکمان را به عنوان رحمت تمام جهانیان معرفی نمی‌کنیم تا همه‌ی قهرمانی‌ها و اخلاق حسنه و شاهکارهای صحنه‌ی زندگیش را از خود بدانند غرب و اروپا هم باید بیاموزد که محمد (ص) انسانی بود که در مقام انسانیت حتی قبل از بعثت هم شناسنامه‌ی پاک و درخشانی داشت و امانتداری و صداقتش ثمرات نیک خویش را به بار آورد، آنگونه که زمین پاک درختانی را بارور می‌کند. همه باید افتخارشان باشد که محمد نامی از نسل انسانی در تمام عرصه‌ها و موقعیت‌ها و مراحل زندگیش بخصوص زمانی که به عنوان لیدر و رهبر امتی انتخاب شد، توانست سالم، پاک، درست، خوب، عادلانه، مصلحانه و مخلصانه زندگی کند و این افتخاری است برای تمام نسل بشریت که انسانی توانست در چنان شرایط و موقعیتی نامی نیکو ماندگار از خود بر جای بگذارد. 

آری پرودگار مهربان محمد حبیبش را به عنوان مظهر رحمتی برای تمام عالمیان معرفی کرده است اما بسیاری از اوقات ما در معرفی ایشان و حتی در موضعگیری‌هایمان در قبال راه و نام و سیره و سیرتش از این مهم غافل بوده‌ایم و بخل به خرج داده‌ایم! آری عزیزان تا زمانی محمد (ص) را فقط به عنوان یک مسلمان عرب و نماینده از سرزمین اسلام و عرب معرفی کنیم حق رسالتش را تمام و کمال ادا نکرده‌ایم. تا زمانی که ما‌ که راهرو او هستیم و ادعای اصلاح و عدالت و داریم نتوانیم مثل او برای همه رحمت باشیم و مثل او برای همه‌ی بشریت نویدبخش رحمت، آرامش، عزت و عدالت باشیم، طبیعی است که درون‌هایی را به خروش خواهیم آورد که در حسرت خوبی و خوب بودن مانده‌اند. این محمد (ص) نیست که مورد اهانت قرار می‌گیرد و خواهر و برادر مسلمانم این رفتار و شناسنامه‌ی مسلمانی ماست که این زمینه را فراهم کرده است. این فیلم زندگی من و توست که زیبا سیره و سیرت محمد (ص) پاکمان را برای جهانیان به نمایش نگذاشته است از وقتی که دیگر قهرمان نشده‌ایم از وقتی دیگر نویددهنده‌ی صلح، امنیت و آشتی نشده‌ایم. از وقتی که دیگر در خودخواهی‌های خودمان غلتیده‌ایم. از وقتی که پاکی و قداست معنویمان را به فراموشی سپرده‌ایم دیگر خوب و پاک بودن محمدمان هم بسی رویایی به نظر رسیده است. محمد (ص) حقیقتی است و کتابی که نه در زمان حال و نه در زمان آینده نقص و فساد در آن رخ نمی‌دهد و رسالتش جاودانه خواهد بود. و خدا خود حافظش خواهد بود. 

محمد (ص) انسانی خیالباف نبود تا در مسلک و روش خود دچار تردید شود، بلکه مرد حقیقت بود. 

محمد (ص) در میان کودکان یگانه در میان جوانان سرآمد و بی‌همتا در میان نوجوانان امین و پیراسته در نظر دانشمندان مصلح به تمام معنا که هیچ اصلاحی مؤثر‌تر و صعب‌العبور‌تر از زمان ظهور محمد (ص) نبوده و هیچ موفقیتی به پای موفقیت وی نمی‌رسد. 

هیچ میراثی پربار‌تر، دقیق‌تر و نازک‌تر ثروت تربیتی محمد (ص) نیست. چندین هزار حدیث صحیح و خطوط سیره‌ی پاک یک انسان وجود دارند که در یک مدار شناورند و هیچگاه سقوط نمی‌کنند‌، گاه یک ستاره می‌افتد، ولی غیرممکن است که محمد (ص) سقوط کند. محمد (ص) کهکشان، نیروگاه محبت، چهره‌ی پاک و ماندگار تاریخ است. 

که محمد (ص) آن یگانه قهرمانی است که از راه و رسمش محبت آموختیم. از احساس و عاطفه‌اش قداست دیدیم. از عهد و پیمانش صداقت آموختیم. و برای هر مسلمان و دعوتگری ضروری است که قلباً و قالباً با نخستین داعی محمد (ص) مناسبت داشته باشد و هر چقدر این مناسبت قوی‌تر باشد بهمان نسبت دعوت او هم دارای تأثیر و جذابیت بیشتری خواهد بود. سیره‌ی پیامبر (ص) بایستی مدرسه‌ی تعلیم و تربیت و کلاس درسمان شود که هر روز با آموزه‌ای از سیرت و صورت حیات مبارکش زندگیمان را شروع کنیم و زندگی که محبت و پاکی و تلاش و امید در آن موج می‌زند تا ما بتوانیم در سایه‌سار نخلستانهای راه و فکر و اندیشه‌اش دلسوز و امین مردم شویم. پاک بیندیشیم پاک بمانیم و پاک زندگی کنیم، دلی بی‌کینه داشته باشیم. برخورد و روش بیاموزیم، عفو گذشت برگزینیم. در حضور و غیاب هم حرمت نگه داریم. راز نگه داریم، عیب دیدیم بپوشانیم، غم دیدیم بزداییم. خاطر خوبان حتی بعد از مرگ هم زنده داریم. مجلس پیامبر مجلس علم و دانش، حیا و ادب، صبر و قناعت، امانت و صداقت بود. ما هم مجلس‌هایمان را اینگونه بیاراییم.

سر کلاس درس محمد (ص) هر روز روح‌ها حضور و غیاب می‌شوند و می‌آموزیم هرآنچه را برای خود می‌پسندیم برای دیگران نیز بپسندیم و در کمال رنج صبر پیشه کنیم در کمال فقر قناعت و شکر بجای آریم. سر کلاس محمد (ص) خوبان زیادند دوستان چه پاکند. پشتگرمی، دلگرمی، در دل غم ننشیند و در ‌‌نهایت یادمان باشد، در مدرسه‌ی محمد (ص) بخوبی می‌توان فاصله‌ی «اهبطوا» تا «ارجعی» را پر کرد.

و اما محمد (ص) مظهر محبت و رحمت بود. خدا را بسیار عبادت می‌کرد، زیرا او را بسیار دوست داشت. به مردم بسیار احسان می‌کرد، زیرا ایشان را دوست می‌داشت. از صمیم قلب خود پاکی و پاکیزگی را دوست می‌داشت. 

 محبت در زندگانی محمد (ص) هوسی زودگذر نبود، بلکه با خون او عجین شده بود محمد سرچشمه‌ای بود الفت و انس از او می‌جوشید. محمد کسی است که فقر و یتیمی را چشیده، غم و فراق عزیزان بسیار دیده، اما خم به ابرو نیاورده، ناز پدر و مادرش را نچشیده، اما ناز یتیمان را می‌کشید. محمد زشتی را دیده، اما به خاطر نسپرده، خطا را دیده اما به احسانش رهنمود ساخته، مژده‌ی بهشت و رضایت از حق شنیده، اما حاضر نیست لحظه‌ای از ذکر و شکرش غافل بماند. عزیزان! محمد (ص) نمی‌پسند طرفة العینی خود را به خویش بسپارد و می‌گوید: خدایا مرا به اندازه‌ی چشم برهم زدنی به خویش وامگذار! پس وای بر ما که لحظه‌های خود را به خویش سپرده‌ایم! محمد (ص) چه در مرحله‌ی نخست از حیات خود در لباس یک چوپان و یک تاجر الگویی برای امانت و راستی در محل انظار و توجه دیگران بود. 

محمد (ص) در عالم معنویت‌‌ همان ارزشی را دارد که اکتشاف بخار و برق در عالم مادی داشت. و امروز ما وامدار تفکر او هستیم، که افکارش در تاریخ 1400 ساله‌ی ما تجلی خواهد کرد. و یقین داریم اشعه‌های این افکار تا ابد روشن کننده‌ی راهمان خواهد بود. مجمل کلام عزیزان من هم مثل شما دلم به درد آمده است، اما بیشتر از آنکه کسی را متهم کنم و از کسی کینه دل بگیرم و در بوق و کرنا بدمم و و مشت‌هایم را به نشانه‌ی اعتراض گره زنم، از خودم دلگیرم و در سکوتی فرو می‌روم و گره از افکارم باز خواهم کرد و خودم را سرزنش می‌کنم که چرا نتوانسته‌ام در اقتدا به محمد پاکم، فیلم قشنگی و پاکی از زندگیم برای خودم، ملتم، جامعه و جهانیان به نمایش بگذارم و تا دیگر خوبی و پاکی و صلح و مهربانی و عدالت غریب نباشد تا همه بیاموزدن خوب بودن و محبوب شدن یک انسان هر کجایی دنیا با هر رنگ و نژادی کاری‌شدنی است. غیرت و عاطفه خوب است، بخصوص آن زمانی که برای محمد (ص) به جوشش آید اما بیایید قبل از خشممان منطق و شعورمان به موضعگیری‌هایمان جهت دهد. اگر از تولدش سخن می‌گوییم تولدش را به تمام قلب‌های پاک تبریک خواهیم گفت اگر از بعثتش سخن می‌گویم آن را بر تمام مصلحان جهان تبریک خواهیم گفت. و او را به عنوان رحمت برای تمام جهانیان عملاً معرفی کنیم. فیلم زندگی محمدامین بی‌غل و غش است و چیزی جز خوبی، پاکی و صداقت، امانت، درستی و عدالت و لیاقت نخواهی دید. چشم‌ها را باید شست. 

گویند لحظه‌ای است روییدن عشق آن لحظه هزار بار تقدیم تو باد ‌ای محمد پاکم