بسم الله الرّحمن الرّحیم و به نستعین
بی‌گمان نماز نافله و نیایش پر سوز و گداز به درگاه مولای کریم در دل ظلمت شب و هنگامه‌ی سحرگاهان از زیباترین لحظات وصال با معبود معشوق و ارتقای معنوی و ملکوتی روح به سوی حضرت دوست محسوب می‌گردد.
عاشقان راستین الله، آنانی که سخت شیفته، مجذوب و دلباخته‌ی جمال وی شده‌اند با محکم گرفتن ریسمان شب زنده‌داری، بر حرارت شعله‌های عشق به حضرت الهی در سینه‌های خویش به شدّت می‌افزایند و بی‌گمان اعتلا، بالندگی و شکوفایی فرایند دعوت و تبلیغ در عصر کنونی منوط به سخت چنگ زدن دعوتگران دینی به دامان زیبای قیام شب است.
آنانی که روزها با اخلاص، شفقت، نرمی و رأفت در راستای پاک ساختن جوامع مسلمانان از لوث نافرمانی مولای کریم با جدّیت تمام تلاش می‌ورزند و سحرگاهان از بستر نرم خواب برمی‌خیزند و پس از ادای چند رکعت نماز نافله‌ی شب با دیدگانی اشکبار به دعا و مناجات سراسر سوزناک با حضرت حق رو می‌آورند و از پا در آمدن کامل هیولای خطرناک فسق و ضلالت در میان امّت را از ذات اقدس الهی در غایت عجز و گدایی مسألت می‌جویند،که همانا اشکهای سحرگاهی دعوتگران به درگاه خدای منان به مثابه‌ی سوخت قطار دعوت و تبلیغ به شمار می‌آید.
التزام به قیام شب است که منجر به غرق شدن انسان در دریای عشق به خداوند سبحان می‌گردد و فروپاشی جریان نحس و شوم فساد و منکرات در عالم اسلامی در پرتو عشق به آفریدگار هستی تحقّق کامل می‌یابد.
ای دعوتگران گرامی!
در راستای ازاله‌ی امواج سرکش و بنیان‌کن جاهلیت، بی‌دینی و بی‌بندوباری در میان امّت اسلامی ریسمان شب زنده‌داری را با چنگ و دندان در کنف الطاف خدای رحمان به شدّت محکم بگیرید که امام شهید حسن البنا (رحمه الله ورضی عنه) آن عاشق راستین الله چه زیبا می‌فرماید:
«دقائق اللّیل غالیة فلا ترخصوها بالغفلة؛ دقایق شب گرانبها هستند آنها را با غفلت ارزان هدر ندهید.»
همانا در قیام شب و راز و نیاز سحر چنان لذّت و سروری مضمر است که بندگان مقرّب خدای متعال و غوطه‌وران در اقیانوس دلدادگی وی، آن را به نحو احسن حسّ می‌نمودند.
سرور دعوتگران پیامبر بزرگ اسلام (ص) چنان به کثرت در نماز شب قیام می‌کردندکه پاهای نازنین ایشان دچار ورم می‌گشتند.
همسر گرامی ایشان بانو عایشه (رضی الله عنها) ارشاد می‌فرمایند که سرور کائنات و فخر موجودات (ص) با یک آیه‌ی شریفه شب را به بامداد رساندند.
صدّیق اتقی خلیفه‌ی اوّل (رضی الله عنه) هنگامی که به نماز می‌ایستادند گویا بسان چوبی در زمین نصب شده‌اند.
عثمان ذو النّورین خلیفه‌ی سوّم (رضی الله عنه) در اثنای یک رکعت وتر تمامی قرآن عظیم الشأن را ختم می‌نمودند.
حضرت امام زین العابدین (رضی الله عنه) روزانه هزار رکعت نماز نافله به جا می‌آوردند و نماز شب از آن امام ه‍مام در سفر و اقامّت فوت نمی‌گردید.
اینک فرایند مبارک دعوت و تبلیغ نیاز مبرم به دعوتگران و مبلّغانی دارد که همچو اکابر صحابه و اهل بیت پیامبر اکرم (ص) روزها در مسیر اطفای کامل حریق معاصی و نافرمانی‌های مولای کریم در میان امّت سید المرسلین غایت جدّ و جهد را بنمایند و در ژرفای تاریکی شب عاشقانه با خدای ذو الجلال به نجوا و راز و نیاز پرداخته از بارگاه حضرت حقّ هدایت کافّه‌ی امّت اسلامی و برچیدن بساط فجور، ضلالت، جاهلیت و بی‌بند و باری در میان مسلمانان را با اشکهای دیده و سوز سینه، مسألت بجویند.
پس ای فعّالان عرصه‌ی دعوت و تبلیغ، با ادای نماز شب پیوسته به سوی ذات اقدس باری تعالی تقرّب بجویید و در هنگامه‌ی سحر از دل خواب برخیزید و پس از بجا آوردن نماز شب در نهایت عجز به گریه و زاری به درگاه الهی پرداخته و از آستان وی فروریختن جمیع بنیان‌های باطل فسق و بی‌دینی در عالم اسلامی را مسألت نمایید.
نظرات