مولایم! ای رسول خدا! در بیداری به دیدن جمال زیبایت مفتخر نشدم؛ اما در روشنایی فروغ رسالتت زندگی کردم، با تدبر و تفکر در حکمت و اخلاق سترگ  تو، حیات بسر بردم، از سیرت و سنت تو آموختم که انسان بدون رسالت، به وحشی جنگل تبدیل شده و بدون حکمت و فرزانگی به شقاوت و نگون بختی دچار می‌گردد. 

محدودیت‌‌های زمان و مکان را می‌شگافم تا روبروی تو قرار گیرم و صدا و سیرت تو را از نزدیک احساس نمایم، الله متعال برایت برکت عنایت فرماید. با آرامش و اطمینان، ما را به علم و پایداری و معرفت، رهنمایی می‌کنی و فرمودی: اگر و اما نگویید که اگر و اما دروازه فعالیت شیطانی را می‌گشاید. 

با دشمنانت نیکی می‌نمایی، و آنان را از جنگ و نابودی به سوی آبادانی و سازندگی می‌کشانی، از اسیران بدر خواستی، در بدل آزادی خویش به فرزندان مسلمان، خواندن و نوشتن آموزش دهند؛ تعامل تو با دشمنانت، ارزشمندترین تعامل است، به کسی که با تو می‌جنگید، فرصت توبه می‌دادی، اسیران را آموزش می‌دادی، برای دشمنانت به جای کشتار و مرگ، فرصت زندگی اعطا می‌می کردی.

صداقت نبوت تو ای مولای من و ای فرستاده الله!  به معنای احساس مسوولیت در برابر جهان است و این امتیاز برایت بسنده است که برای همه جهانیان رحمت می‌باشی.

سختی‌‌ها را در راه حق تحمل نمودی و هیچ کس غیر از تو پیام و رسالت خویش را با دستور اقرأ ( بخوان)، آغاز نکرده است، چه کسی غیر از تو، شمشیر را قلم ساخته و اسیر جنگجو را آموزگار تعیین نموده است؟! 

تو به علم و دانش و آزادی عقلی، اهتمام ورزیده، و برای ما بهترین راه مقابله با سختی‌‌های زندگی و سفر عمر را نشاندهی کرده و فرمودی: آن چه قرار باشد، برایت برسد، حتما می‌رسد و راه گریزی نیست و آن چه قرار است برایت نرسد، هرگز نمی رسد. 

تو الگو و اسوه ما هستی، ای مولای من و ای رسول خدا!، منهج و برنامه ترا گام به گام دنبال می‌کنیم، تعهد می‌سپاریم که کلمه اقرأ و پیام علمی تو را به همه مردم برسانیم.

به یک دست خویش قلم را گرفته و با دست دیگر خود، نهال خیر و خوبی را غرس می‌کنیم تا زندگی را با صلح، امنیت و دانش، آبادان سازیم.

درود و سلام بر تو و اهل بیت و یارانت و هر کسی که از تو می‌آموزد و بر مسیر هدایت تو قدم می‌گذارد! 

پروردگارا! ما را ازجمله‌ی کسانی قرار بده که به پیامبر محبوب محمد مصطفی صلی الله علیه و سلم، اقتدا نموده و از هدایات و رهنمود‌‌های او پیروی می‌نمایند.