با هم به استقبال ماهی می‌رویم که سرتاسرش حریرستان ذکر است و به امید آنکه امسالمان، بهترین رمضان عمرمان باشد و در این باب بر آن شدم که گفتار «در استقبال ماه مبارک رمضان» از استاد «عمرو خالد» را ترجمه کرده تا طرحی برای این ماه باشد و نیز توشه‌ای برای آخرت. برای رسیدن به این امر لازم است در دو زمینه کار کنیم:

اولاً: چه کنیم تا رضایت پروردگار را بدست آوریم؟

ثانیاً: سیره‌ی پیامبر گرامی در این مورد چگونه بوده است؟

با فرمایش پیامبر گرامی از زبان سلمان فارسی شروع می کنیم. پیامبر (ص) آخر شعبان و اول رمضان به من و تو فرموده که: ای مردم ماهی بزرگ و مبارک مهمانتان شده، ماهی که شبی دارد که از هزار ماه پر خیر و برکت‌تر است. ماهی که در آن خداوند روزه را واجب گردانید. ماه صبوری و خویشتن‌داری است و جایگاه صابر بهشت است. ماهی است که رزق مؤمنان زیاد می‌شود، ماه دلنوازی است. ماهی است که هنگام افطار گناهان بخشیده می‌شود.

رمضان ماهی است که اولش رحمت، وسط آن مغفرت و آخرش رهایی از آتش است.

با حدیثی از رسول خدا (ص) ادامه می‌دهیم که می‌فرماید: «وقتی رمضان می‌آید درهای بهشت گشوده می‌شود.»

آیا بوی بهشت را می‌شنوید، صدای بازشدن درهای بهشت را می‌شنوید؟ که می‌گوید نمی‌خواهم کسی وارد جهنم شود، می‌گوید: ای طالب خیر بیا که درها باز شده! 

از ابن عباس روایتی است که دلها را متأثر می‌سازد می‌گوید رمضان می‌آید و بهشت خود را می‌آراید و می‌گوید: خدایا مرا نشیمن‌گاه فلان و فلانی کن، تا نزد من آیند.

اما پاداش رمضان چیست؟

1) بخشش گناهان: گناهان قبلی تو بخشیده می‌شود. حدیث را امام بخاری نقل کرده که: «مَنْ صَامَ رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ.»

به دو نیت «إِيمَانًا» و «َاحْتِسَابًا» کسی که سی روز رمضان را نه به خاطر عادت بلکه از سر ایمان و امید به پاداش الهی روزه گیرد تمام گناهان او بخشیده می‌شود. ودر این صورت مبارکت باد که تو رمضانی هستی. و ممکن است کسی این سی روز را نتواند روزه بگیرد. بند دوم حدیث می‌فرماید: «مَنْ قَامَ رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ».

بند دوم: سی روز تراویح: تراویحی که فقط دویدن و رفع تکلیف نباشد، بلکه فقط بخاطر رضای خدا و امید به پاداش الهی.

اگر باز هم کوتاهی شد، خداوند باز فرصت دیگری می‌دهد که: 

«مَنْ قَامَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ »

که در این صورت آزاد می‌شوی و اگر از آزاد شدگان این سال باشی دیگر برده نخواهی شد.

2) آزاد شدن از آتش: عتقاء من النار: و خداوند نام کسانی را که شایسته آزاد شدن از عذاب آتش هستند، می‌نویسد. هر شب هزاران نفر از آتش نجات می‌یابند. یکی از عربستان، یکی از ایران، از عراق از سوریه از مالزی و..... ممکن است بگویی بعد از رمضان دوباره به خطا می‌افتیم، درست است خطا می‌کنیم اما اگر مهر آزادی بخوریم، دیگر کفه حسنات ما سنگین‌تر از کفه‌ی سیئات است، در حالیکه قبل از رمضان چنین نبوده است.

3) گنجینه‌ی خوبیها: هر خیر و نیکی را در این ماه انجام دهی پاداش آن چند برابر است. نماز، قرآن، صدقه و...... خداوند می‌فرماید: هر عبادتی را مؤمن برای خودش انجام می‌دهد. اما در مورد روزه فرموده که پاداش آن فقط با من است. و همین بس که بوی دهان روزه‌دار نزد خداوند از مسک نیز خوشتر است.

4) دعا کردن: این خیلی ضروری است: در حدیث است که هیچ دعایی هنگام افطار رد نمی‌شود. در سوره بقره پس از آوردن آیات مربوط به رمضان می‌فرماید: «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُون». این تأکید بر گیرایی دعا در این ماه مبارک است. و چند دعا است که باید بر آنها تأکید کرد. با این دعاها روزه را باز کنیم، در همه نمازها و دعا و تراویح همه با هم یکصدا و یک نفس دعای آزاد شدن از آتش را بطلبیم. و دومین دعا نیز خیلی مهم است اینکه بخواهیم فرهنگ و تمدن ما پیشرفت کند و توسعه یابد. 

5) لیلة القدر: چگونه به پاداش شب قدر می‌رسیم؟ 

دو نوع روزه‌ داریم. روزه‌ای که فقط نگهداشتن شکم است. و دیگری روزه‌ای است که چشم و زبان و دست و قلب و گوش و پا و خلاصه تمام اعضا و جوارح روزه‌اند و اگر در طول رمضان خوب پیش برویم عبادت این شبها نصیب ما می‌شود.

6) شادی و رضایت خداوند از بندگان. یفرح الله بعباده الصائمین. خداوند می‌فرماید: ای فرشتگان به بنده من نگاه کنید که بخاطر من از خوردن و نوشیدن و محرمات دست کشیده است. شما شاهد باشید که از گناهان آنان در می‌گذرم.

پس صریح می‌گویم تمام این پاداشها نصیب کسی می‌شود که اعضا و جوارح او روزه است. مجادله عصبانیت و ... وجود ندارد. 

سی روز بگوییم خدایا واقعا من ملک تو هستم، اگر حرف زدیم، فکر کردیم، سکوت کردیم و ... همه و همه برای خدا باشد. 

پیامبر گرامی هر وقت کار بزرگی می‌کردند، اصحاب را جمع می‌کردند تا روی آن مطلب مهم تمرکز کنند و شعار مهمی را سرلوحه کار قرار دهند. 

مثلاً شعار حضرت موسی این بود که: من به سرعت به سویت شتافته‌ام تا از من راضی باشی.

شعار حضرت ابراهیم این بود که اگر به سویش بروم، هدایتم می‌کند.

شعار حضرت رسول این بود که من در خدمتت هستم. 

 و شعار قرآنی این است که: 

- «وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ»

- «سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ»

یعنی کسی از تو جلو نزند، یعنی خدایا تو را طوری پرستش می‌کنم که قبلاً پرستش نکرده‌ام.

و شعار ما هم امسال این باشد که خدایا وقف تو هستم. پس باید جدی روزه بگیریم می‌گوییم همگی به طرفت آمده‌ایم و همه یکپارچه حرکت کنیم. 

پس بیایید با هم نقشه‌ای بکشیم و جدولی شش خانه به شرح زیر درست کنیم.

خانه‌ی اول: هر پنج فرض نماز را به جماعت خواندن، در صورت امکان در مسجد و در غیر این صورت در منزل جماعت خوانده شود و نیت را از روز اول بیاوریم.

خانه‌ی دوم؛ صدقه دادن روزانه: پیامبر در رمضان بسیار صدقه می‌داد و می‌بخشید برای این سی روز پولی را تقسیم می‌کرد و هر روز می‌بخشید. اما مواظب باشیم که چه می‌بخشیم. چرا که «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»

خانه‌ی سوم: هر روز صله رحم یا سر زدن به پدر و مادر و در خدمت آنها بودن. مسئله این ماه آزاد شدن است، پس از هیچ محبتی دریغ نکنیم. در محبت به والدین خسیس نباشیم، فامیلی که با تو حرف نمی‌زند تو شروع کن اما نتیجه‌اش رهایی از آتش است.

خانه‌ی چهارم: دعای هر روزه و مهمتر از همه: دعای آزاد شدن از آتش و دومی دعای پیشرفت و ترقی امت اسلام و بعد از آن خواسته‌‌‌های خودت هر چه که باشد.

خانه‌ی پنجم: ختم قرآن همراه با تدبر و مخصوصا ختم قرآن در نمازهای تراویح.

خانه‌ی ششم: هر روز یک کار ایجابی انجام دهیم مثلاً مشکل کسی را حل کنیم یا یک حلقه سی دی مثبت به کسی بدهیم .... فراموش نکنیم بیشتر موفقیت‌‌‌های مسلمانان در رمضان بوده است مانند: جنگ بدر، فتح مکه، نبرد قادسیه و ...

و باز فراموش نکنیم که این جدول با زنان بهتر پیش می‌رود.

پس پاداش رمضان عبارت است از: 

1- آمرزش گناهان.

2- آزاد شدن از آتش. 

3- گنجینه‌ی خوبیها. 

4-  قبولی دعاها.

5- شب قدر

6- رضایت پروردگار از بندگان.                 

و جدول رمضان نیز شش خانه داشت: 

1- نماز جماعت در پنج فرض روزانه.

2-  ختم قرآن در نماز‌‌‌های سنت.

3- صدقه روزانه.

4- دعاهای روزانه.

5- صله رحم و نیکی به والدین.

6- کار ایجابی روزانه.

 و اگر رمضان را با این وضع تمام کنیم زندگییمان به طور جدی تغییر می‌کند.

و اما سیره‌ی پیامبر و راه و روش او چگونه بوده است؟                                          

ما می‌توانیم از حضرت عیسی (ع) به عنوان یک نفر متقی پیروی کنیم اما آیا می‌توانیم از او مانند یک پدر بزرک یا یک شوهر الگو بگیریم؟ خیر زیرا او اصلاً ازدواج نکرده است. 

حضرت سلیمان (ع) را می‌توانیم به عنوان حاکم و ثروتمندی که شاکر نعمت‌‌‌های خدا بوده الگو قراردهیم

و خلاصه هر شخصیت دینی یا غیر دینی در یک یا چند مورد قدرتمند بوده است.

اما پیامبر اسلام (ص) را نگاه کنید. او چه به عنوان حاکم یا محکوم، به عنوان فقیر یا ثروتمند، برخورد با یهود، با نصارا، با امپراطوران بزرگ، با اعهراب بادیه‌نشین، با شهرنشینان و ....

او ثروتی از تمام تجربه‌‌‌هاست.

در گرسنگی چه می‌کرد، چگونه همسرداری می‌کرد، در محکومی چگونه بود، در هنگام حاکمی چگونه بود، در هنگام داشتن همسر، در هنگام بی‌همسری، با فرزند، در ازدست دادن فرزند، هرچه که هستی می‌توانی از او تجربه و الگو بگیری اگر پادشاهی یا ضعیفی.

پس چرا از سیره او سخن می‌گوییم: چون او:

1- تجربه‌‌‌های زیاد تاریخی دارد،

2- در هر دوره‌ای می‌توانی از او تجربه بگیری،

3- و بزرگترین شخصیت در تاریخ است.

محمد(ص) هرگز بخاطر خودش عصبانی نشده است، هرگز خیانت نکرده، هرگز دروغ نگفته، هرگز با زنان خشن نبوده است، قبل از پیامبری نیز به صادق امین مشهور بوده است. می‌فرمود: بارالها تمام وجودم برایت به سجده می‌رود، در زهد و پرهیزگاری، در همه چیز بزرگ بود و حتی در چشم دشمنان نیز بزرگ بود. هرگز دشمن نتوانست کمترین نقطه ضعفی در او بیابد.

آیا اکنون او را دوست داری؟ چقدر دوستش داری؟ پس باید در سیره و راه و روش او دقت کنیم و این ماه عزیز را وسیله‌ای برای این کار مهم قرار دهیم. خدایا ما را از عتقای این ماه‌ مبارک قرار بده‌! آمین.