چه ناخوشایند است حبس آن هم از نوع خانگی!
مدّتی است از ترس پدیده‌ای به نام کرونا در حبس خانگی به سر می‌بریم و دقایق آن ساعت‌ها می‌گذرد.
در این مدّت بر محفوظات قرآنی‌ام بارها و بارها مروراتی داشتم و آیاتی را بر وضعیّت موجود تطبیق می‌دادم. در این میان قسمتی از آیه‌ی ۲۸ سوره‌ی نساء مرا بیش از آیات دیگر به خود مشغول کرد:
«وَخُلِقَ الْإِنسَانُ ضَعِيفًا»
تنها چهار کلمه است.
چهار کلمه‌ی بسیار ساده از نظر معنی.
«و انسان ضعیف آفریده شد.»
به راستی از هر نظر ضعیف هستیم.
- از نظر روحی و روانی و نیز جسمی ضعیف هستیم: این چند روز از چیزی به نام ویروس کرونا می‌ترسیم. چیزی که جز افراد خاصّ آن را ندیده‌اند امّا بیش از آنچه ببینیم به وجود آن باور داریم. چیزی که گفته می‌شود در خارج بدن حیاتی ندارد. موجودی بسیار ریز که جز با ابزار خاصّ دیده نمی‌شود. تنها با ورود به بدن احساسش می‌کنیم آنهم پس از چندین روز. وقتی از وجود مهمان ناخوانده با خبر شدیم کاری از دستمان نمی‌آید.
و این جسم تنومند کاری جز پذیرش آن و سر تعظیم فرود آوردن در برابر آن نمی‌تواند بکند. او مهمانی سوای مهمانهای دیگر است و به مصداق «نمک خور و نمکدان شکن» است و به راحتی جسم را ذلیل خود می‌کند؛ خواه شاه باشی یا خادم. خواه دانشمند باشی یا بیسواد و...
- از نظر علمی ضعیف هستیم. دم از آسمان و پرواز می‌زنیم. دم از فرو رفتن در دریا و زیر زمین می‌زنیم امّا از شناخت و درمان و کیفیّت مبارزه با آنچه از نادانی و نفهمی خود در استفاده ناروا از نعمت‌های موجود اختراعش کرده‌ایم ناتوانیم؛ حتّی نسبت به درست کردن ابزارهای مبارزه با آن به اندازه‌ی کافی عاجزیم.
شگفتا از این مخلوق دو پا و مغرور!
«يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ»(الإنفطار: ٦)
هان ای انسان چه چیزی تو را در حق پروردگار بخشنده‌ات غره کرد؟
راستی با این ضعف چه جای غرّا شدن در برابر خالق است. به چه چیز خود می‌نازیم؟
آیا وضعیّت کنونی پیش‌آمده و ضعف آشکار برای همه، نمی‌تواند تلنگری باشد بر دل و قلب و وجودمان تا کمی به خود بیاییم و این حقیقت را بپذیریم که حقایقی در جهان وجود دارند که ما از درک آنها عاجزیم و در زندگی ما بسیار مؤثّرند و تنها منبع درک و کسب آگاهی از آنها توجّه به آسمان و سراپا گوش دادن به ندای الهی است که:
«كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَىٰ»(طه: ٨١)
[و گفتیم] از هر آنچه از پاکیزه‌ها روزیتان کرده‌ایم، بخورید و در آن از حد تجاوز مکنید، که خشم من بر شما فرود می‌آید، و هرکس که خشم من بر او فرود آید، به راستی نابود شود
«كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ»( المؤمنون: ٥١)
از پاکیزه‌ها بخورید و کارهای شایسته کنید که من از آنچه می‌کنید آگاهم
برادر شما جهانگیر ولدبیگی
نظرات