اهل تکلیف آنچه را برای خود دوست دارد برای برادر مسلمانش هم دوست دارد امّا اهل فضل و بزرگی برادر مسلمانش را بر خود ترجیح می‌دهد: «يُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ»(حشر:٩) آن‌ها را بر خود ترجیح مى‌دارند هرچند خودشان بسيار نيازمند باشند.

 اهل تکلیف در پروژه‌‌ها و مؤسسات خیریه مشارکت می‌کنند امّا اهل فضل و بزرگی خود، اقدام به تأسیس پروژه‌‌ها و مؤسسات خیریه می‌کنند. 

 اهل تکلیف تلاش می‌کنند اول به خود بعد به دین و امت اسلامی خدمت کنند امّا اهل فضل و بزرگی خود را فدای خدمت به دین و سرزمین و امّت اسلامی می‌کنند. 

 اهل تکلیف حدود و تکالیف خداوند را رعایت می‌کنند امّا اهل فضل و بزرگی از حدود و تکالیف خداوند محافظت می‌کنند. 

اهل تکلیف نیکی را با نیکی و بدی را با بدی پاسخ می‌دهند امّا اهل فضل و بزرگی نیکی را به نیکی بلکه بهتر  و بدی را با نیکی پاسخ می‌دهند.

 اهل تکلیف به دنبال کسب موفقیت ٥٠ تا ٦٠درصدی در مدارس هستند امّا اهل فضل و بزرگی وقتی به امتیاز مطلوب نرسند خود را مردود و شکست‌خورده می‌دانند. 

 اهل تکلیف با گرمی پاسخ سلام و احوالپرسی را می‌دهند امّا اهل فضل و بزرگی خود آغازگر سلام و احوالپرسی هستند.

 اهل تکلیف: «وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ»(شورا: ٣٧) چون به خشم درمى‌آيند درمى‌گذرند و عفو می‌کنند. امّا اهل فضل و بزرگی در مقابل کسی که به او ظلم کرده علاوه بر عفو و بخشش با او به نیکی رفتار می‌کند.

 اهل تکلیف به این قول خداوند طمع و امید دارند: «فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ» (آل عمران: ١٨٥) هر کس را از آتش جهنم دور دارند و به بهشت ابدی درآرند چنین کسانی به سعادت رسیده‌اند.

اما اهل فضل و بزرگی برای درجات والای بهشت مسابقه می‌دهند: «فَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ»(طه: ٧٥) اجر آنها هم عالی‌ترین درجات بهشتی است. 

اهل تکلیف از یاران دست راستی(اصحاب یمین) هستند امّا اهل فضل از مقرّبین درگاه پروردگار هستند.

اهل تکلیف بسیاری از مسلمانان را شامل می‌شود امّا اهل فضل و بزرگی بخشی از محسنین و نیکوکاران هستند.

اهل تکلیف نمازهای فرض را بدون کم و کاستی اقامه می‌کنند امّا اهل فضل و بزرگی نماز شب و... را اداء می‌کنند: «تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا»(سجده:١٦) پهلوهايشان از خوابگاهها جدا مى‌گردد و پروردگارشان را از روى بيم و طمع مى‌خوانند.

 اهل تکلیف زکات شرعی اموالشان را پرداخت می‌نمایند امّا اهل فضل و بزرگی علاوه بر زکات شرعی اهل انفاق و صدقه هم هستند: «الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَة»(بقره:٢٧٤) کسانى که اموال خود را، شب یا روز، پنهان یا آشکار، انفاق مى‌کنند.

اهل تکلیف فقط روزه ماه ر‌مضان را می‌گیرند امّا اهل فضل علاوه بر روزه‌ی رمضان، روزه‌ی ایّام البیض، دوشنبه و پنجشنبه، نه روزه‌ی ذی الحجه، روز عرفه و روزه‌ی عاشورا نیز مدام می‌گیرند.

در پایان باید سعی و تلاش کنیم از اهل تکلیف به اهل فضل و بزرگی حرکت کنیم تا در دنیا نسل نجات امّت خود باشیم و در آخرت هم سربلند و پیروز باشیم.