بسم الله الرحمن الرحیم الله اکبر الله اکبر الله اکبر، لا اله الا الله و الله اکبر الله اکبر و لله الحمد!
بار دیگر با توفیق و حکمت خدای متعال، در آستانه‌ی عید سعید قربان و تجدید پیمان با قهرمان توحید قرار گرفته و فرصت یافته‌ایم تا دوشادوش سایر ملت‌های مسلمان، چراغ توحید ابراهیمی را فروزان و نفس و نفیس را به پیشگاه آفریدگار دو جهان، قربان سازیم و با اغتنام این مناسبت فرخنده و بیدارگر، بند رخوت وآشفتگی از پای مرغ عقل بگشاییم و آن را به پروازی معنوی و تأمل در پیشه و اندیشه ابراهیم واداریم و بیندیشیم که راستی راز آن همه شوریدگی و شورندگی ابراهیم چه بود و بیشه‌ی اندیشه او را چه آتشی برافروخته بود که یک تنه، هم با نفس سرکش درافتاد و هم به نقد صریح فرهنگ زمانه و مخصوصاً نفی میراث اجدادی همت گماشت؟! این نیکو بنده‌ی اوّاب چگونه خود را ساخته و پرداخته بود که به حرمت تعالیم پروردگارش، پدر و اقوامش را به انحراف و «ضلال مبین» منسوب و محکوم ساخت و حاضر شد محض رضایت و مهابت او، ناز و نیاز خانواده را فدای راز و نماز او سازد و زن و فرزند را به دامان زمخت بیابانی لم‌یزرع و مشکلات آوارگی بسپارد و به خدمت کعبه و ادای سجده بگمارد؟ و مهم‌تر و مهیب‌تر از همه، اینکه خدای متعال در ترازوی ابراهیم، چه حق و جایگاهی داشت که بازندگی به او را اوج سازندگی و بالندگی می‌دانست و بی‌اعتنا به سوزش عواطف و سرزنش خلایق، جمال فرزند را فدای جلال خداوند می‌کرد و جان خویش و گلوی پسر را پاره می‌کرد تا قبای وفا و جامه‌ی اخلاصش پارگی نبیند؟! عید قربان در عین حال که در جایگاه یکی از دو عید امت اسلامی، مناسبتی برای جشن و شادمانی و گستردن سفره‌های عیدانه و تجدید دیدار با اقوام و آشنایان و تقدیم مهر و محبت به اطرافیان است، هسته و گوهرش دعوت به بازتعریف و بازسازی «میزان» و ملاک محاسبات رفتاری و اولویت بخشیدن به رضایت خالق در رفتار‌ها و مناسبات است؛ خطا در «وزن کردن» و ارزیابی رفتار‌ها گر چه هزینه‌بر و زیانبار است، اما با خطر «اختلال میزان» که کل فعالیت را معیوب و منحرف می‌سازد، قابل قیاس نیست؛ عید قربان با نقش بی‌بدیل در تصحیح میزان و تأکید بر ضرورت اولویت‌بخشی به خدا اندیشی در محاسبات و لزوم آمادگی قربانی کردن علایق و منافع خلاف رضایت پروردگار، پژواک ندای توحیدی ابراهیم بر بام تاریخ و تکرار نهیب بیدارگر «رهاندن عقل از بند تاریخ و اجتماع» و «گسستن بند توکل به مخلوق و پیوستن به خالق» است و همین است راز ارزندگی و فرخندگی این جشن درس آموز و شکوه‌مند! اینجانب بنا به وظیفه ایمانی و اجتماعی، فرارسیدن این عید بزرگ را از ژرفای قلب به امت اسلامی و عموم هموطنان گرامی و به‌ویژه اعضا و هواداران «جماعت دعوت و اصلاح» تبریک عرض می‌کنم و از باب یادآوری مؤمنانه، اهتمام به موارد زیر را توصیه می‌نمایم:

الف) بکوشیم با دریافت و ترویج پیام اصلی حج و قربانی، که ترک تعلقات ناسازگار با نگرش توحیدی است، زمینه‌ی برخورداری از برکات این شعائر اسلامی را در شخصیت خویش و جامعه‌ی اسلامی فراهم سازیم و نگذاریم الهامگری و بیدارگری این آیین‌ها در گیرودار مراسمات صوری اجتماعی گم شود.

ب) تجاسر اخیر صهیونیست‌ها به مسجد الاقصى را با پیام ابراهیم و لوازم عملی توحید مقایسه کنیم و با یک ارزیابی خدا اندیشانه راز واماندگی و پراکندگی فعلی مسلمین را جست‌و‌جو کنیم و با یک خودکاوی صادقانه معلوم کنیم که آیا تداوم این انفعال و بی‌عملی، با وظایف دینی و تعهدات قرآنی یک مسلمان سازگار است؟!

ج) با توجه به اینکه زمینه سازی همه جانبه برای تسهیل دینداری، وظیفه همه ماست، توصیه می‌شود از تشریفات مشکل زا در استقبال از حجاج و توقعات هزینه بر از آنان که هم با فرهنگ دینی ناسازگار است و هم ادای واجبات را دشوار می‌سازد، جدا پرهیز کنیم. در پایان، ضمن تبریک مجدد عید، از خدای منان خواستارم حج حاجیان را قبول و امت اسلامی را در مسیر دینداری و بازسازی مجد و عظمت شایسته‌ی خویش، کامیاب فرماید!

                                                                                   والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته

                                                                                             عبدالرحمن پیرانی

                                                                                    دبیر کل جماعت دعوت و اصلاح