همایشی با عنوان «خانواده موفّق» با حضور استاد دکتر محمود ویسی و به همّت روابط عمومی جماعت دعوت و اصلاح شهر اِوَز، شامگاه چهارشنبه ٢٣ اسفندماه جاری در سالن مدرسه دینی احمدیه‌ی این شهر برگزار شد.
به گزارش اصلاح‌وب، در این همایش بیش از ٢٠٠ نفر شامل کارمندان و کارکنان مجتمع دینی اوز و مدرسان مدرسه عالی احمدیه و اعضای جماعت اوز و حومه و متربّیان و همچنین تعدادی از اعضای جماعت خور حضور داشتند.
دکتر ویسی با اشاره به اینکه مهمترین رکن یک جامعه سالم، خانواده است، گفت: «خانواده دارای موهبت‌هایی از جمله سکونت، مودّت، رحمت، تعارف، تفاهم و تعاون است.»
وی گفت: «اعضای خانواده این موضوع را درک کرده‌اند که خانواده‌های خوب و متعادل، خودبه‌خود به وجود نمی‌آیند، بلکه نیاز به توجه، آگاهی، تلاش و کسب اطّلاعات دارند.
دکتر ویسی افزود: «در خانواده وقتی مشکل ایجاد می‌شود اعضای آن به هم نزدیک می‌شوند تا مشکل را حل کنند نه اینکه از هم دور شوند و از مسؤولیت‌های احتمالی فرار کنند. در این خانواده‌ها وقتی کسی اشتباهی می‌کند، دیگر اعضا شخصیّت او را زیر سؤال نمی‌برند و بیشتر روی رفتار اشتباه او نظر می‌دهند، نه کل شخصیّت وی یا نسبت دادن به خانواده پدر و مادری همسر. در خانواده سالم به جای اینکه دنبال مقصّر بگردند و فرد خاصّی را مقصّر بدانند، ابتدا سعی می‌کنند مشکل را بشناسند و تبدیل به مسأله کنند و با پیدا کردن راه‌حلّ، فشار وارده بر خانواده را کاهش دهند.»
وی پدر و مادر را تکیه‌گاه و اطمینان‌دهنده خانواده دانست و با اشاره به حدیث «ارحموا من في الأرض یرحمکم من في السماء» افزود: «در خانواده سالم، هر کس به این فکر نیست که فقط احترام خودش را بیشتر کند، بلکه سعی می‌کند با روش‌ها و کارهایی موجب تقویت عواطف دیگر اعضاء نسبت به هم شود.»
وی همچنین با اشاره به سروده‌ی «نیش باشد زحمتش با هم بریم/ نوش باشد شکرش با هم خوریم» تأکید کرد: «اعضای خانواده باید دستگیر همدیگر باشند تا خداوند دستگیرشان گردد و از مچ‌گیری جداً بپرهیزند.»
دکتر ویسی در ادامه با اشاره بخش‌هایی از آیات ٤٩ و ٥٠ سوره شورا (...يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشَاءُ الذُّكُورَ ﴿٤٩﴾ أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا... ﴿٥٠﴾) اظهار داشت: «در خانواده سالم بچه‌ها عضو فرعی خانواده نیستند بلکه عضو فعّال و مسؤول و هدیه‌های خداوند به خانواده به شمار می‌آیند و به نظرات و پیشنهادات آن‌ها توجه می‌شود. همچنین ملاک توجّه و احترام به فرزندان تحت تأثیر جنسیّت بچه‌ها و مسائل ظاهری آن‌ها قرار نمی‌گیرد.»
وی با بیان اینکه «در خانواده سالم رفتارها و صحبت‌های افراد با هم، زمینه و مفهوم همدلی دارند نه حالت خصمانه و طلبکارانه» جهت تبیین اهمّیّت « تمرکز روی احساسات به جای متّهم کردن؛ و همچنین مثبت‌اندیشی و نیکو سخن گفتن و سخن نیکو گفتن» جملاتی را مثل زد:
«الف - به نظر ناراحت و خسته می‌آیی، طوری شده؟
ب- مثل همیشه عصبی و خسته و گرفته‌ای، این چه وضعیه…!
الف: تو به حرفام گوش نمی‌دی.
ب: من دوست دارم به حرفام گوش بدی.
الف- تو به من اهمّیّت نمی‌دی.
ب- من احساس طردشدگی می‌کنم.
الف: تو هرگز برای من وقت نمی‌گذاری.
ب: یادته هر جمعه‌شب با هم می‌رفتیم گردش؟»
استاد محمود ویسی در پایان خاطرنشان کرد که در فضای خانواده موفّق، همیشه سخنان دل‌پذیر، با دل‌های سخن‌پذیر همراهند و لذا عطر بهشت از چنین فضایی استشمام می‌شود.
نظرات