امروز جمعه، ۱۴ مهرماه جاری، نماز جمعه در مسجد صادقیه‌ی تهران برگزار و در آن، برخی از قوانین الله تعالی درباره‌ی انسان‌ها تشریح شد.
استاد عزیزالله بابایی، خطیب نماز جمعه‌ی مسجد صادقیه‌ی تهران اهمّ این قوانین را اینگونه بر شمرد:
۱-از قوانین الله تعالی درباره‌ی ما انسان‌ها این است که پروردگار با آیاتش، ما انسان‌ها را از ارتکاب به گناهان و مورد تمسخر قرار دادن حقایق بزرگ هستی باز می‌دارد. و اگر برخی از ما انسان‌ها دست از گناهان واستهزاء به حقایق بزرگ هستی بر نداشتیم خداوند طبق قانون و سنتش ما را بخودمان وا می‌گذارد تا اینکه فرشتگان مرگ بیایند جانمان را بگیرند یا فرمان پروردگار مبنی بر مجازات ما نازل شود: «هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ» آیا انتظار مىکشند [چیزى دیگر را مگر جز آنکه فرشتگان [براى ستاندن روحشان] به سوى آنان آیند یا فرمان پروردگارت (مبنی بر مجارات ایشان) فرا رسد.
۲- از دیگر قوانین باری تعالی درباره‌ی ما انسان‌ها این است که در تاریخ گذشته، حال و آینده‌ی بشری، معمولاً صحنه‌های خوب و بد یکی هستند تنها نمایشگران عوض می‌شوند: «کَذلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ» پیشینیانشان [نیز] چنین کردند یعنی از گناهان دست بر نداشتند در نتیجه مجازات خود را دیدند.
۳- یکی دیگر از قوانین الله تعالی درباره‌ی ما انسان‌ها این است که اگر مورد ظلم و ستم واقع شدیم این خداوند نیست که به ما انسان‌ها ظلم کرده بلکه این خود ما انسان‌ها هستیم که با گناه کردن و استهزاء به حقایق بزرگ هستی به خودمان ظلم کرده‌ایم: «وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ» خداوند بر آنان ستم نکرد و بلکه آنان بر خودشان ستم مى‌کردند.
۴- قانون دیگر الله درباره‌ی ما آدمیان این است که اگر گناهکار باشیم یا حقایق بزرگ هستی را به شوخی بگیریم کیفر گناهانمان دیر یا زود گریبانمان را می‌گیرد: «فَأَصابَهُمْ سَیِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ» پس گریبانگیرشان شد کیفر گناهانى که مى‌کردند و آنان را فرو گرفت آنچه به آن ریشخند مى‌کردند.
گرچه دیوار افکند سایه دراز باز گردد سوى او آن سایه باز
این جهان کوه است و فعل ما ندا سوى ما آید ندا‌ها را صدا
۵- از قوانین دیگر پروردگار جهانیان، این است که رسولانش را می‌فرستد تا با بیان روشن به انسان‌ها بگویند که نمی‌توانند به هر بهانه‌ای از زیر بار مسئولیت خلافکاری‌های خود فرار کنند و خود را به بهانه‌ی مشیئت الهی از گناهانشان تبرئه کنند: «وَ قالَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا لَوْ شاءَ اللَّهُ ما عَبَدْنا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ نَحْنُ وَ لا آباؤُنا وَ لا حَرَّمْنا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ کَذلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ و فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِینُ» مشرکان گفتند: اگر خداوند مىخواست نمىپرستیدیم به جاى اوهیچ چیزى را، نه ما و نه پدرانمان [هیچ کس]، و حرام نمىشمردیم جز به فرمان او هیچ چیزى را، پیشینیانشان [نیز] چنین کردند. پس آیا بر [عهده ی] رسولان جز رساندن آشکار [مسئولیتى دیگر] هست؟
۶- از قوانین دیگرخداوند متعال در باره‌ی ما انسان‌ها این است که پروردگار در میان هر امتی رسولی را برانگیخته است: «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً» و به یقین بر انگیختیم در [میان] هر امتى رسولى را.
۷- دعوت به سوی توحید و اجتناب از طاغوت، از دیگر قوانین الله تعالی درباره‌ی ما انسانهاست: «أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ» [با این دعوت] که: خداوند را بندگى کنید و از طاغوت بپرهیزید. به این ترتیب دعوت به سوى «توحید» و «مبارزه با طاغوت» اساس دعوت تمام پیامبران بوده، و نخستین چیزى بوده است که همه بدون استثناء به آن دعوت مى‌کردند.
۸- از قوانین دیگرالله تعالی درباره‌ی ما انسان‌ها این است که در نتیجه‌ی دعوت به توحید انسان‌ها دو گروه می‌شوند: گروهی که قابلیت هدایت را دارند، خداوند آن‌ها را هدایت می‌کند وگروهی هم که قابلیت گمراه شدن را دارند گمراهی برآنان محقق می‌گردد: «فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَةُ» از ایشان کسى بود که خداوند [او را] هدایت کرد و از آنان کسى بود که گمراهى بر او محقق گشت.
۹- قانون دیگر باری تعالی درباره‌ی ما انسان‌ها این است که تکذیب کنندگان سرانجام مایه‌ی عبرت دیگران قرار می‌گیرند: «فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ» پس در زمین بگردید، آنگاه بنگرید، سرانجام تکذیب کنندگان چگونه شد.
۱۰- یکی دیگر از قوانین پروردگار بلند مرتبه در باره‌ی ما انسان‌ها این است که خداوند متعال علی رغم حرص، حتی پیامبرش بر هدایت گمراهان، آنان را هدایت نمی‌کند: «إِنْ تَحْرِصْ عَلى هُداهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی مَنْ یُضِلُّ» اگر حرص ورزى بر هدایت آنان [بدان] که خداوند کسى را که به سوی گمراهی مى رود، هدایت نمىکند.
۱۱- از دیگر قوانین خداوند بزرگ درباره‌ی ما انسان‌ها این است که گمراهان در برابر مجازاتهاى سخت الهى یا برای نجات از گمراهی هیچ یار و یاوری ندارند: «وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِینَ» و آنان یاورانى ندارند که آنان را از گمراهیشان یا از بلاهای دنیوی و عذاب اخروی نجات دهند.
نظرات