شریعت اسلامی به دلیل جایگاه حقوقی حمایت از ناموس اهتمام ویژه‌ای به آن دارد چرا که آبرو متعلق به شرف انسان، شخصیت و شهرت خانوادگی او است. در اسلام برای ادای این حق جهت اثبات جریمه زنا چهار شهود به شرط گرفته است تا به شخصیت و شهرت خانوادگی لطمه‌ای وارد نشود.
در طول تاریخ اسلام جریمه زنا با شهود اثبات نشده و برای حمایت از آن اسلام نگاه کردن به عورات مردم را حرام کرده است و خلوت با زنان نامحرم را نیز جز با حضور محرم جایز نمی‌داند. هم چنین تجاوز به ناموس هم بالفعل و هم با حرف و تهمت حرام شده است و می‌فرماید: «وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاء سَبِيلاً» [إسراء ٣٢] ترجمه: «و (با انجام عوامل و انگيزه‌هاي زنا) به زنا نزديك نشويد كه زنا گناه بسيار زشت و بدترين راه و شيوه است.»
«الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ» [ نور ٢] « (از جمله احكام سوره، يكي اين است كه) هر يك از زن و مرد زناكار (مؤمن، بالغ، حرّ، و ازدواج ناكرده) را صد تازيانه بزنيد.»
«وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ»[ نور٤ ]ترجمه: «كساني كه به زنان پاكدامن نسبت زنا مي‌دهند، سپس چهار گواه (بر ادّعاي خود، حاضر)نمي‌آورند، بديشان هشتاد تازيانه بزنيد، و هرگز گواهي دادن آنان را (در طول عمر بر هيچ كاري) نپذيريد، و چنين كساني فاسق (و متمرّد از فرمان خدا) هستند.»
رجم در قرآن به دلایل ذیل وجود ندارد:
١- صیغه‌های (الزانی والزانیة) از صيغه‌هاي عموم، دارای (ال)استغراق هستند که شامل زنان و مردان متأهّل و غیره نیز می‌شوند. آنچه از پیامبر در مورد قضاوت به رجم کردن وارد شده به اجتهاد او در الگو گرفتن از تورات بوده است. اما اگر فرض بگیریم که رجم قبل از نزول آیه (جلد) بوده است با آیه(الزانی والزانیه)نسخ شده است. و این نظر صحیح و درست است و اگر به این شکل باشد که این تفسیر بعد از نزول آیه جلد صورت گرفته است بعید به نظر می‌رسد.
در این موقع به قرآن عمل می‌شود نه به سنت پیامبر به دلیل تعارضی که وجود دارد و نمی‌توان بین این دو جمع کرد چون مرجع اساسی احکام شرعی قرآن است اما وظیفه سنت روشنگری است همانطوری که خداوند می‌فرماید: «وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ» [ نحل 44 ]ترجمه: «و قرآن را بر تو نازل كرده‌ايم تا اين كه چيزي را براي مردم روشن سازي كه براي آنان فرستاده شده است (كه احكام و تعليمات اسلامي است) و تا اين كه آنان (قرآن را مطالعه كنند و درباره مطالب آن) بينديشند.»
«اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ» [أنعام 106]ترجمه: «(اي پيغمبر !) پيروي كن از آنچه از سوي پروردگارت به تو وحي شده است.»
«وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى»[ يونس 109 ] «از آنچه بر تو وحي مي‌شود، پيروي كن»
«وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ» [أحزاب 2 ]ترجمه: «از چيزي پيروي كن كه از سوي پروردگارت به تو وحي مي‌شود. بي‌گمان خداوند از كارهائي كه انجام مي‌دهيد بس آگاه است.»
٢- در فرمایش خداوند در رابطه با عقاب و مجازات زنان و مردان متأهّل برده و کنیز می‌فرماید: «فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ» [نساء 25] ترجمه: «(اگر پس از ازدواج، از ايشان زنا سر زد)، عقوبت ايشان نصف عقوبت زنان آزاده (يعني: پنجاه تازيانه) است» در واقع رجم نوعی اعدام است و اعدام و کشتن نصف ندارد.
٣- عقوبت و مجازات رجم در عرف جاهلی و تورات وجود داشته و پیامبر قبل از نزول وحی برمبنای این دو مصدر عمل کرده است ازجمله (الشیخ و الشیخه فرجموهما البتة)متعلق به جاهلي است و در قرآن هيچ اساسی ندارد.
٤- عقوبت و مجازات رجم عقوبتی است سنگدلانه و بی‌رحم است که این چنین عقوبتی در احکام خداوند وجود ندارد چرا که همه احکام الهی دارای صفت عدالت هستند که توازن وبرابری بین میزان جرم و میزان عقوبت و مجازات وجود دارد.
٥- با فرض بقای این عقوبت و مجازات، در واقعیت بمثابه عدم آن است چرا که این حکم متوقف به اثبات جرم با چهار شهود عادل است. که در اظهاراتشان تناقص نباشد یعنی اختلاف در تعبیر یا معنی و جود نداشته باشد واین عملاً محال است. و قرآن صد تازیانه برای زنان و مردان متأهّل و غیر متأهّل مقرر نموده است: «الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ» [ نور ٢] « (از جمله احكام سوره، يكي اين است كه) هر يك از زن و مرد زناكار (مؤمن، بالغ، حرّ، و ازدواج ناكرده) را صد تازيانه بزنيد. »
و همچنین تجاوز به ناموس با حرف و کلام را که همان تهمت است حرام نموده و برای آن مجازاتی مشخص کرده است: «وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» [نور ٤] ترجمه: «كساني كه به زنان پاكدامن نسبت زنا مي‌دهند، سپس چهار گواه (بر ادّعاي خود، حاضر) نمي‌آورند، بديشان هشتاد تازيانه بزنيد، و هرگز گواهي دادن آنان را (در طول عمر بر هيچ كاري) نپذيريد، و چنين كساني فاسق (و متمرّد از فرمان خدا) هستند. » این به دلیل حمایت از آبرو و ناموس در مقابل زبان درازی و پرروئی است.
نظرات