عید مبارک قربان در استان سیستان و بلوچستان، در همه‌ی شهرهای بلوچستان با شادابی، طراوت و تعبّد برگزار شد. 

عید قربان در استان سیستان و بلوچستان در همه‌ی شهرهای بلوچستان با طراوت و تعبّد برگزار شد و نماز عید اهل سنّت زاهدان، با حضور بیش از 200 هزار نفر اقامه‌ شد که علاوه بر محل عیدگاه، سیل جمعیت به خیابانهای اطراف نیز کشیده شده بود.

امام جمعه‌ی زاهدان، جناب مولوی عبدالحمید، در مورد زندگی حضرت ابراهیم خلیل (ع) که در مقابل جبّاران زمانه‌ی خود ایستاد، ایثار کرد و فرزندش را به قربانگاه برد، سخن گفت. وی درخصوص رابطه‌ی مسلمانان گفت: «شیعه و سنّی با هم برادرند، ولی هنوز اهل سنّت یک مسجد در تهران ندارد و به بهانه‌ی ساماندهی مدارس علوم دینی، آزادی مذهبی ما را می‌گیرند که این حقّ، در قانون اساسی برای ما محفوظ است.»

اين شخصيت برجسته‌ی اهل سنت ایران، در ادامه گفت: «متأسفانه، از اهل سنّت در مسئولیتهای کلان شهری و کشوری استفاده نشده است، در صورتی که آنان، توان آنرا دارند و این سیاست و گره فقط به دست رهبری باز می‌شود.»

در شهرهای ایرانشهر، سراوان، چابهار، نیکشهر و خاش در عیدگاه مرکزی بیش از 40 هزار نفر شرکت کردند. همچنین در شهرهای کوچک دیگر هم جمعیت عظیمی در عیدگاهها و مساجد حضور فعال داشتند که نشان از اهمیت نماز عید با جماعت در این خطه دارد. بعد از نماز ذبح قربانی تقریبا در اکثر منازل شخصی، با شور خاصی انجام گرفت. 

برادران عضو جماعت دعوت و اصلاح ایران از طریق «مؤسّسه‌ی صابرین» برای نیازمندان و طلّاب مدارس دینی در شهرهای مختلف از جمله زاهدان، سراوان، ایرانشهر و سرباز و با همیاری یکدیگر چند رأس گاو قربانی کرده و در میان نیازمندان توزیع نمودند. همچنین برنامه‌ی دید و بازدید در مناطق مختلف استان انجام گرفته است که به صورت فردی، خانوادگی و جمعی بود که برای طلب حلالیت نزد علما، افراد مسنّ، نخبگان و اساتید حوزه رفتند؛ این عمل روح تازه‌ای به کار دعوت در راه خدا در این منطقه دمیده است. 

بار دیگر محبوب و مقصود نهایی را می‌خوانیم و می‌گوییم: اللّهمّ اجعل عیدنا محبّتک ورضاک وطاعتک وموالاتک وذکرک والجهاد فی سبیلک. لبّیک اللهم لک لبّیک ان الحمد والنّعمة ولک والملک لاشریک لک! 

عید قربان، عید ذبح میوه‌ی دل ابراهیم، ایثار سبز اسماعیل، عید رهیدگی از اسارت نفس و عید لبیک به دعوت حق است. پرشکوهترین ایثار و زیباترین جلوه‌ی تعبد در برابر خالق یکتاست. در دل چنین تمنا کنیم که بارالها مقدّر فرما در این عید آنچه ذبح می‌شود منیت ما باشد به پای ربانیت تو، که تنها در پناه تو به آرامش می‌رسیم.