سردشت – پایگاه اطلاع رسانی اصلاح
سردشت بعد از هیروشیما ژاپن به عنوان اولین شهر شیمیایی زده جهان محسوب می گردد. این شهر درساعت 30/5 عصر روز 7تیر سال1366 توسط رژیم بعثی عراق بمباران شیمیایی شد.در این حمله ناجوانمردانه و غیر انسانی بیش از 116 نفر جان باختند و هزاران نفر جانباز و مصدوم شیمیایی شدند. سال ها از این حادثه دلخراش و ضد بشری می گذشت امّا در محافل و رسانه های داخلی و خارجی آن گونه که شایسته باشد یادی از آن نمی شد یا در سطح یک خبر گذرا و سطحی از آن می گذشتند.
کمسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی دور اول سردشت برای اولین بار در ابتکاری تازه در تیر ماه سال 78 مراسم باشکوهی جهت گرامی داشت یاد و خاطره شهدای این حمله ددمنشانه برگزار نمود. همین مراسم به عنوان نقطه عطفی در برگزاری «یاد بود» این حادثه محسوب می گردد. از این سال به بعد مردم سردشت هر ساله به شیوه های مختلف یادی از این شهدای گلگون کفن می کنند و با جانبازان و بازماندگان شهدا ابراز همدردی می نمایند. در سال های اخیر انجمنی هم تحت عنوان«انجمن دفاع از مصدومین شیمیایی سردشت» تأسیس شده است. انجمن مذکور تاکنون فعالیت های ارزنده ای در قالب برگزاری برنامه های «یاد بود» انتشار نشریه «پوشپه ر»،صدور بیانیه و پیام های مختلف و شرکت در همایش ها ی بین المللی انجام داده است.
مراسم سالروز 7تیر در سال های گذشته به شیوه گسترده و با مشارکت انجمن های فعال در سطح شهر و اقشار مختلف مردم همچنین حضور مسؤولان رده بالای مملکت در سطح ملی از جمله معاون وزیر امور خارجه، نمایندگانی از کمسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، فراکسیون کُرد نمایندگان مجلس، وکلای مطرح حقوق، مهمانان و خبرنگارانی از شهرهای حلبچه و هیروشیمای ژاپن برگزار و مورد استقبال عموم مردم شهر واقع می شد. در دو سال اخیر به خصوص امسال، برنامه «یاد بود»7تیر درچارچوب مراسمی کاملاً محدود برگزار گشته است. برگزارکنندگان اصلی برنامه هم چند نهاد و اداره دولتی بوده اند و حتّی به انجمن دفاع ازحقوق مصدومین شیمیای بنا به اظهارخودشان اجازه فعالیت و مشارکت گسترده در این امر داده نشده و به صدور پیامی و حضوری اکتفا نمودند.
مراسم «یاد بود»7تیر امسال درساعت 4بعد از ظهر در سال اجتماعات اداره و فرهنگ ارشاد اسلامی سردشت برگزارگردید. ریز برنامه ها شامل سخنرانی آقایان مهندس کاک درویشی فرماندار سردشت، دکتر دهقان پژشک و محمدزاده معاون سیاسی استاندار آذربایجان غربی می شد و چند سرودکلیپ و نمایش در راستای و صف فجایح این بمباران وحشتناک نیز اجرا شدند. بعد از اتمام مراسم، حاضران و جمع اندکی هم از مردم شهر بر سر مزار شهدا جهت اجرای برنامه عطرافشانی و فاتحه خوانی حاضر شدند.
آن چه در مراسم امسال به طور واضح قابل مشاهده بود عدم مشارکت مسؤولان در سطح ملی در این فاجعه به اصطلاح ملی و حتی نفرستادن پیام همدردی مثل سال ها ی گذشته، شرکت نکردن مهمانان و خبرنگاران خارجی از جمله شهرها ی حلبچه و هیروشیما، حضور نداشتن نماینده فعلی و سابق مجلس شورای اسلامی و شخصیت های مطرح منطقه در مراسم است. لازم است گفته شود یک تیم دوچرخه سورای مانند سال های گذشته مسافت مریوان تا سردشت را با دوچرخه طی کرده بودند.
در پاین ضمن قدر دانی از زحمات دو نهاد بنیاد شهید و ادره فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان مجریان مراسم، امّا باید گفته شود که مراسم «یادبود» 7تیر بمباران شیمیایی سردشت امسال نیز درگیر و دار محدودیت های اداری و شاید هم امنیتی؟! بار دیگر شهید شد! سرانجام آنچه با همه ی مظلومیت و محرومیتش همچنان استوار و پابرجا مانده است و می ماند شهر سردشت آن شهید زنده تاریخ با طبیعت سرسبزش و مردمانی سرشار از اندیشه سبز است.
حاشیه های مراسم: انجمن های فعال شهر مثل سال های قبل در برگزاری این مراسم و حتّی به شیوه های دیگر نیز حضور چندانی نداشتند و تنها دو انجمن قرآن و انجمن سبز، انجمن قرآن با تهیه و انتشار طرحی در قالب پرچمی کوچک در سطح شهر سردشت و حومه و انجمن سبز نیز تنها در یک نقطه شهرآن هم به شکل نمادین پارچه سیاهی را نصب کرده و بر روی آن نوشته ها و پیام های نیز قرار داده بودند به ابراز همدردی با قربانیان این فاجعه پرداختند. در میان مراکز فرهنگی و حتّی نهادهای دولتی نیز تبلیغات گسترده امور فرهنگی و روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی سردشت که به شیوه های مختلف از قبیل تهیه بنرهای زیبا و متفاوت و انتشار تراکت و بروشورهای که حاوی پیام های متنوع در راستا ی همدرد یو روشن نمودن زوایا ی این حادثه دلخراش بود چشم گیر و محسوس می نمود.
نظرات
به نام حق داور<br /> ستمی دیگر برستمدیدگان کرد( کردستان ایران – بوکان)<br /> حاصل ساخت وپاختی که بیست سال قبل میان اداره ی مخابرات و شهرداری بوکان صورت گرفت، مسدود کردن کوچه 6متری پشت مخابرات بود. حال بعد از این مدت اذیت وازار اهل محل –باز گو کردن ان نیاز به کتابی قطور دارد – اهالی با شکایت وپیگیری این عمل ضد انسانی وغیر قانونی از طریق مراجع قانونی وقضایی، ابروریزی چنان مشهود بود که از طرف قاضی حقیقی شعبه 101 دادگستری بوکان حکم قلع و قمع به تخریب ساختمان مخابرات صادر گردید.حال اداره ی مخابرات وشهرداری و فرماندار بوکان بجای جبران خسارت مادی ومعنویی اهل محل، بعداز ظهر روز اجرای حکم، بلافاصله در یک جلسه ی اظطراری حکم به تخریب منازل مسکونی محل را صادر کردند. افرین بر این شجاعت . ایا نمی ترسید که مکافات عملتان دامنگیر خودتان گردد که بیست سال خود وخانواده تان در اذیت و اذار بیفتید.و نظاره گراجرای حکم تخریب سرپناه زن و بچه تان با زلزله حی لایموت باشید. خود را در مقابل اه مظلوم قرار ندهید، که هر ظلمی را از ریشه بر میکند. به امید پند پذیری وبیشتر از این رسوایی دنیا و اخرت را با کسب متاع دنیا معامله نکنید.( تمام مدارک قانونی وقضایی موجود و محفوظ میباشد.) معین 11/4/88 <br /> رونوشت : منابع سایتهای خبری داخل وخارج – سازمان دفاع از حقوق بشر<br />
میشه راجع به قضیه مخابرات و قاضی حقیقی توضیحات بیشتری بنویسید؟ <br /> موضوع جالبیه .ممنون
مدتی است سایت فعال نیست چرا مطلب تازه درا نمی گذارید
بسیارعالی بود.خیلی ممنون