جناب آقای دكتر پزشكیان! نخست اینكه شما فرصت زیادی برای خوش و بش و گذراندن وقت ندارید. لطفا خیلی زود پاشنه كفش‌های‌تان را بكشید، دولتی متشكل از كارشناسان و تجربه‌‌دیدگان و همسو و مطلقا همسو با جریان فكری حامی خودتان تشكیل دهید. آقای دكتر پزشكیان، اینكه بفرمایید من از هیچ جریان سیاسی برنیامده‌ام قابل قبول نیست. شما از جریان فكری اصلاح‌طلبان برخاسته‌اید. راه و رسم سیاست و اصول سیاست‌ورزی حكم می‌كند كه در همین خاستگاه بمانید. اما سخن كارشناسی اینكه جهانی كه در آن زندگی می‌كنیم دنیای در حال گذار سریع به انرژی‌های نو و جایگزین سوخت‌های فسیلی است. بسیاری از التهاب‌های جهانی و منطقه‌ای هم ریشه در همین گذار انرژی دارد. نفت اما قرار نیست به كلی از بین برود، بلكه از شكل كنونی به شكل‌های دیگر درمی‌آید. در دنیای گذار انرژی حقیقت آشكار این است كه باید اصلی‌ترین برنامه شما تمركز بر انرژی باشد. پس بیایید چند كلامی با هم در این باره سخن بگوییم. اكنون بیشترین حجم گاز و نفت در نیروگاه‌های تولید برق مصرف می‌شوند. نیروگاه‌هایی قدیمی كه چند برابر حد معمول سوخت مصرف می‌كنند تا برق تولید كنند. شما باید نیروگاه‌های نفتی و گازی را به سوخت‌های هیدروژنی مجهز كنید. آنچه در برنامه جهانی گذار انرژی و پیمان آب و هوایی ۲۰۱۵ پاریس به آن تاكید شده مساله كربن است و نه صرفا مصرف نفت. بنابراین كشورهای نفتخیز امروز راهبرد كربن‌زدایی از نفت را در دست اجرا دارند. نفت كربن‌زدایی شده به عنوان سوخت پاك تا همیشه می‌تواند مورد معامله و خرید و فروش قرار گیرد. كربن‌های جدا شده از نفت نیز در مخازن تخلیه شده قدیمی نفت یا گاز تزریق و از قضا موجب احیای مخازن نفت نیز می‌شوند.
شما در یكی از مناظره‌های‌تان اشاره كردید كه ضریب بازیافت ما از نفت نسبت به جهان خیلی كمتر است. حالا نكته این است كه تزریق كربن به مخازن، ضریب بازیافت را در حد سرسام‌آوری افزایش می‌دهد و مخارن تخلیه شده قدیمی مانند مسجد سلیمان را نیز بار دیگر احیا و به چرخه تولید بازمی‌گرداند. به ویژه اگر كربن‌های تزریق شده با سیا‌ل‌های تسهیل‌كننده دیگری هم همراه باشد.
موضوع دیگر تبدیل نفت به مواد و فرآورده‌های پتروشیمیایی است. كاری كه عربستان با اختصاص ۴ میلیون بشكه در روز به آن پرداخته است.
موضوع دیگر برق تجدیدپذیر است. امروز در كشور چین تمام خانه‌های مسكونی از برق خورشیدی بهره می‌برند. پنل‌های خورشیدی به پایین‌ترین قیمت ممكن و بالاترین حد كارایی رسیده‌اند به گونه‌ای كه در هلند، آلمان و كشورهای دیگر از این پنل‌ها برای دیواركشی باغ‌های‌شان استفاده می‌كنند كه كاركرد دوگانه دارد. در كشور ما بیابان‌ها و كویرهایی وجود دارد كه تاكنون پای بشر به میانه‌های آنها نرسیده است. حتی به ببابان‌های بین تهران و قم توجه كنید كه فقط شعله‌های سركش آفتاب در این كرانه‌های بیكران می‌تابد. با ایجاد نیروگاه‌های خورشیدی در این بیابان‌های مملو از آفتاب، می‌توانید برق خانه‌های مسكونی در سرتا سر كشور را به برق خورشیدی تبدیل كنید و نفت و گاز صرفه‌جویی شده را برای فروش در نظر بگیرید.
مساله دیگر موضوع گاز است. در دنیای گذار انرژی، گاز همچنان در محور امنیت انرژی و بسترساز روابط ژئوپلیتیك خواهد بود. در نظر داشته باشید كه عربستان سعودی با صرف میلیاردها دلار سعی در كشف میادین گازی و تبدیل كشورش از یك صادركننده بزرگ نفت، به صادركننده گاز و ال‌ان‌جی دارد. این در حالی است كه كشور ما با ذخیره ۳۲ تریلیون مترمكعب گاز و نیز استعداد كشف میادین جدید گاز در خلیج فارس و دیگر نقاط، اكنون به واردكننده گاز تبدیل شده است. بدتر آنكه تولید كنونی سالانه ۲۷۷ میلیارد مترمكعبی گاز تا هشت سال دیگر به حدود نصف یعنی ۱۴۲ میلیارد مترمكعب كاهش می‌یابد.
شما با توسعه پارس جنوبی و ایجاد پرشتاب كارخانه‌های ال‌ان‌جی می‌توانید كشور را مانند قطر به قطب گاز جهان تبدیل كنید.
افسانه و فریبی كه این سال‌ها در كشور باب شده، این است كه می‌گویند می‌خواهیم ایران را به هاب گازی منطقه تبدیل كنیم. این سخن واقعیت ندارد. هاب منطقه‌ای شدن هیچ معنایی جز واردات گاز از خارج برای جبران ناترازی داخلی و سپردن بازارهای صادراتی پاكستان، تركیه و عراق به روسیه را ندارد.
امید آن است كه با فوریت و با هموارسازی سیاست خارجی و پیوستن به اقتصاد جهانی بتوانید به این برنامه‌های حیاتی برای اداره كشور دست یابید.
نظرات