انا لله و انا الیه راجعون؛ من المومنین رجال صدقوا ما عاهدواالله علیه فمنهم من قضی نحبه ومنهم من ینتظر وما بدلوا تبدیلا. سوره الاحزاب آیه ۲۳ اذا مات العالِم ثُلِم فی الاسلام ثُلمة لا يسدها شيئ. ثلمةالاسلام موت العالِم. از شمار دو چشم یک تن کم وز شمار خرد هزاران بیش آری پاییز را از قدیم الایام راه و رسم همین بوده و هست که بدون ملاحظه، همه درختان مثمر و غیر مثمر را خزان فرا می گیرد، براستی که در چهارمین روز پاییز هزارو چهاصدویک، درختی پر ثمر با انواع میوه های شیرین و به تمام معنی مفید و مورد نیاز برای بشر امروز علی الخصوص برای نسل جوان، خزان نمود که اگر بگوییم در دنیای امروز نظیر نداشت هیچ گزاف نگفته ایم، و نیز در این روز چشمه ای زلال و پُرآب از غلیان افتاد و خشکید که خود به تنهایی آبِ رودخانه ای خروشان و پُر خیر و برکت چون نیل را تأمين می کرد،(آن همه تأليف و مقاله و رساله و خطبه و سخنرانی و...). و او در مجاورت آبهای خلیج فارس همچون غوّاصی ماهر و کارکُشته انواع دُرّ و مرواریدهای نفیس و گران بها را از ژرفا و اعماق قرآن و سنت صید، و به خورد مسلمانان، بل به خورد همه از هر دین و مذهب و آیینی می داد، صد حیف و هزاران افسوس که این چراغ پُرفروغ خاموش شد و آن قلب پاک و سلیم از تپش افتاد. آری می توان گفت که او از مصادیق این آیه قرآن کریم بود که الله متعال در باره حضرت ابراهیم می فرماید(اِنّ ابراهیم کان اُمّة...)،(البته منهای درجه نبوت). براستی که وی به تنهایی یک امت بود برای بشریت امروز. و امّا امروز ما ماندەایم و غیرتمان برای استفاده هرچه بیشتر و بهتر از تأليفات و فرمایشات و یافتەهای آن بزرگوار، که به زبانی عصری و امروزی آنها را برایمان به یادگار گذاشتەاست. بلی اگر عُمر را چونان قرضاوی مصرف کنیم که چون او برای خود و همه اطرافیان و جهانیان از هر قشر و مسلک و طبقه و صنفی، روشنی بخش و گرمابخش درون و بیرون باشیم آنگاه است که جا دارد بیش از پیش خداوند ذی الجلال والاکرام را شاکر باشیم برای عُمرِ بابرکتی که به ما ارزانی داشته و درست مصرفش می نماییم. در پایان خداوند را بە اسماء حُسنایش سوگند می دهیم که او را با نبیین و صدیقین و شهدا و صالحین محشور نماید و جای خالیش در میان امت اسلامی را هر چه زودتر پر نماید و ما را توفیق عنایت فرماید که (قرضاوی آسا) عُمر بگذرانیم و ادامه دهنده راه و روش و منش آن علامه و فرزانه دهر باشیم. شامگاه دوشنبه ۱۴۰۱/۰۷/۰۴ ه.ق فتح الله حسین زاده
نظرات