تو بشنو ز قرآن سخن سودمند
که هیچ کس گاه نیاید پسند
که فردا پشیمان برآیی خروش
که آن وقت چرا حق نکردم به گوش
سوره‌ی بقره(2) آیه‌ی 165: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ»
برخی از مردم هستند که غیر از خدا، خداگونه‌هایی برمی‌گزینند و آنان را همچون خدا دوست می‌دارند...
سوره‌ی نسا(4) آیه‌ی 48: «إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا»
بی‌گمان خداوند شرک به خود را نمی‌بخشد ولی گناهان جز آن را از هرکس که خود بخواهد می‌بخشد و هرکه برای خدا شریکی قائل گردد، گناه بزرگی را مرتکب شده است.
سوره‌ی نسا(4) آیه‌ی 117: «إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا»
غیر از خدا هرکه و هرچه او را بپرستند و به فریاد خوانند جز بتان ناتوان و اشیای ضعیفی نیست که بر آنها نام ماده گذارده‌اند و جز اهریمنی نیست که بسی متمرد و نافرمان است.
سوره‌ی یونس(10) آیه‌ی 18: «وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ»
اینان غیر از خدا چیزهایی را می‌پرستند که نه بدیشان زیان می‌رسانند و نه سودی عایدشان می‌سازند و می‌گویند اینها میانجی‌های ما در نزد خدایند. بگو: آیا خدا را از وجود چیزهایی باخبر می‌سازید که خداوند در آسمانها و زمین سراغی از آنها ندارد؟ خداوند منزه و فراتر از آن چیزهایی است که مشرکان انبازشان می‌دانند.
علامه محمد اقبال لاهوری:
آدم از بی بصری بندگی آدم کرد
گوهری داشت ولی نزد قباد و جم کرد
یعنی در کوی غلامی ز سگان پست‌تر است
من ندیدم که سگی پیش سگی سر خم کرد
سوره‌ی یونس(10) آیه‌ی 36: «وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ»
بیشتر مشرکان جز از شک و گمان پیروی نمی‌کنند؛ شک و گمان هم اصلاً انسان را از حق و حقیقت بی‌نیاز نمی‌سازد...
سوره‌ی رعد(13) آیه‌ی 14: «لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَسْتَجِيبُونَ لَهُمْ بِشَيْءٍ إِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ»
خداست که شایسته‌ی نیایش و دعاست؛ کسانی که جز او دیگران را به یاری می‌خوانند به هیچ وجه دعاهایشان را اجابت نمی‌نماید و کمترین نیازشان را برآورده نمی‌کند...
سوره‌ی کهف(18) آیه‌ی 102: «أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِنْ دُونِي أَوْلِيَاءَ ... »
آیا کافران گمان می‌برند که به جز من بندگان مرا سرور و سرپرست خود گیرند...
سوره‌ی مؤمنون(23) آیه‌ی 117: «وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ»
هرکس که با خدا معبود دیگری را به فریاد خواند – و مسلماً هیچ دلیلی بر حقانیت آن نخواهد داشت – حساب او با خداست. قطعاً کافران رستگار نمی‌گردند.
سوره‌ی فرقان(25) آیه‌ی 68: «وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ ...»
و (بندگان خوب خدای رحمان «عباد الرحمن») کسانیند که با الله معبود دیگری را به فریاد نمی‌خوانند و پرستش نمی‌نمایند...
سوره‌ی شعرا(26) آیه‌ی 213: «فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ»
به جز خدا معبودی را به فریاد مخوان و پرستش مکن که از زمره‌ی عذاب شوندگان خواهی بود.
سوره‌ی قصص(28) آیه‌ي 88: «وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ ...»
همراه الله معبود دیگری را مپرست و به فریاد مخوان، جز او هیچ معبود دیگری وجود ندارد...
مولوی:
عاشق صنع خدا با فر بوَد
عاشق مصنوع او کافر بوَد
سوره‌ی عنکبوت(29) آیه‌ی 41: «مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ»
کار کسانی که جز خدا سرپرستانی برگزیده‌اند همچون کار عنکبوت است که خانه‌ای برگزیده است؛ بی‌گمان سست‌ترین خانه‌ها خانه و کاشانه‌ی عنکبوت است اگر می‌دانستند.
سوره‌ی زمر(39) آیه‌ی 3: «أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ»
هان تنها عبادت و طاعت خالصانه برای خداست و بس. کسانی که جز خدا سرپرستان و یاوران دیگری را برمی‌گیرند (و می‌گویند:) ما آنان را پرستش نمی‌کنیم مگر بدان خاطر که ما را به خداوند نزدیک گردانند. خداوند روز قیامت میان ایشان درباره‌ی چیزی که در آن اختلاف دارند داوری خواهد کرد. خداوند دروغگوی کفر پیشه را هدایت و رهنمود نمی‌کند.
سوره‌ی زخرف(43) آیه‌ی 15: «وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ»
مشرکان از میان بندگان یزدان برخی را پاره‌ای از او می‌دانند. واقعاً انسان بس ناسپاس و کفرپیشه‌ی آشکاری است.
سوره‌ی زخرف(43) آیه‌ی 86: «وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ»
معبودهایی که مشرکان به جز خدا به فریاد می‌خوانند و می‌پرستند قدرت و توانایی هیچگونه شفاعت و میانجیگری را ندارند...
مر مرا تقلیدشان بر باد داد
که دوصد لعنت برآن تقلید باد
نظرات