سپاس خدای را در همه‌ی احوال و سلام و درود بر پیامبرمان، محمد-صلّی الله علیه وسلّم- و یارانش.
آنچه که امروز از قتل عام وحشیانه و بازداشت‌های خودسرانه و کشتار و ترور که بیرون از چارچوب قانونی در مصر اتفاق افتاده و می‌افتد، نشانه‌ی آشکاری بر طبیعت خونین کودتای نظامی است و از طبیعت فتنه و آزمایشی که امت اسلامی در حال گذار از آن است، پرده بر می‌دارد و این تأییدی است بر طبیعت این مسیر: (أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وهُمْ لا يُفْتَنُونَ * ولَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا ولَيَعْلَمَنَّ الكَاذِبِينَ)[عنکبوت:2-3] آیا مردمان گمان برده‌اند همین که بگویند ایمان آورده‌ایم (و به یگانگی خدا و رسالت پیغمبر اقرار کرده‌ایم) به حال خود رها می‌شوند و ایشان (با تکالیف و وظائف و رنجها و سختیهائی که باید در راه آئین آسمانی تحمّل کرد) آزمایش نمی‌گردند؟! ما کسانی را که قبل از ایشان بوده‌اند (با انواع تکالیف و مشقّات و با اقسام نعمتها و محنتها) آزمایش کرده‌ایم، آخر باید خدا بداند چه کسانی راست می‌گویند، و چه کسانی دروغ می‌گویند.
این حکمت خدای متعال است: (...وجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ...)[فرقان:20] ما برخی از شما را وسیله‌ی امتحان برخی دیگر کرده‌ایم، آیا شکیبائی می‌ورزید؟
آزمونی است که سختی آن به ایمان مومنین و صداقت پیشه‌گان بستگی دارد؛ به فرموده‌ی پیامبر خدا-صلّی الله علیه وسلّم-: «يُبتَلَى الرَّجُلُ عَلَى قَدرِ دينِهِ: هر فردی به اندازه ایمانش امتحان می‌شود» بر همین اساس پیامبران بیشتر از همه‌ی انسان‌ها مورد ابتلا قرار می‌گیرند، سپس صالحان و بعد به همین ترتیب؛ تا اینکه تلاش‌گران از کاهلان مشخص شوند: (ولَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّى نَعْلَمَ المُجَاهِدِينَ مِنكُمْ والصَّابِرِينَ ونَبْلُوَ أَخْبَارَكُمْ)[محمد:31] ما همه‌ی شما را قطعاً آزمایش می‌کنیم، تا معلوم شود مجاهدان (واقعی) و صابران شما کیانند. و اخبار شما را بیازمائیم (که آیا در راه اسلام صادقانه سخن گفته‌اید یا خیر. دعوت مستمرّ و خستگی‌ناپذیر داشته‌اید).
در این آزمون، باطل تمام ابزارهای قدرت را که در اختیار دارد به کار می‌بندد تا مؤمنان را از مسیر حق منحرف سازد و آنان را از نیل به پیروزی ناامید کند: (أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الجَنَّةَ ولَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ البَأْسَاءُ والضَّرَّاءُ وزُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ والَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللَّهِ أَلا إنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ)[بقره: 215] آیا گمان برده‌اید که داخل بهشت می‌شوید بدون آن که به شما همان برسد که به کسانی رسیده است که پیش از شما درگذشته‌اند؟ زیانهای مالی و جانی به آنان دست داده است و پریشان گشته‌اند که پیغمبر و کسانی که با او ایمان آورده بوده‌اند (هم‌صدا شده و) می‌گفته‌اند: پس یاری خدا کی (و کجا) است؟! بیگمان یاری خدا نزدیک است.
این آزمونی است که به گذر زمان شدت می‌یابد تا اینکه واقعیت ایمان در وجود مؤمنان رسوخ می‌کند و مجرمان را توهم پیروزی برمی‌دارد و آنگاه یاری خداوند سر می‌رسد: (...حَتَّى إذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وازَّيَّنَتْ وظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ)[یونس:24]... تا بدانجا که زمین کاملاً آرایش و زیبائی می‌گیرد و آراسته و پیراسته می‌گردد و اهل زمین یقین پیدا می‌کنند که بر زمین تسلّط دارند، فرمان ما (مبنی بر درهم کوبیدن و ویران کردن آن) در شب یا روز در می‌رسد و گیاهانش را از ریشه برآورده و دروده و نابودش می‌کنیم. انگار دیروز در اینجا نبوده است (و هرگز وجود نداشته است، و انسانهائی در آن سرزمین نزیسته‌اند).
این آزمونی سخت است که قبل از نصرت و یاری خداوند می‌آید: (حَتَّى إذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَاءُ ولا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ القَوْمِ المُجْرِمِينَ)[یوسف:110] تا آنجا که پیغمبران ناامید گشته و گمان برده‌اند که تکذیب شده‌اند (و تنهای تنها مانده‌اند). در این هنگام یاری ما به سراغ ایشان آمده است (و لطف و فضل ما آنان را در برگرفته است) و هرکس را که خواسته‌ایم نجات داده‌ایم. (بلی! در هیچ زمان و هیچ مکانی) عذاب ما از سر مردمان گناهکار دور و دفع نمی‌گردد.
این آزمونی است جانکاه که جنایتکاران آن را بر مؤمنان تحمیل می‌کنند و گمان می‌برند که سرنوشت مردم در دست آنان است، اما پایان این محنت و این درگیری بنا بر اراده‌ی خداوند، پیروزی قاطع و آشکار برای مومنان است: (وقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ * ولَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وخَافَ وعِيدِ)[ابراهیم:13] کافران به پیغمبران خود گفتند: یا به آئین ما باز می‌گردید یا این که شما را از سرزمین خود بیرون می‌کنیم. پس پروردگارشان به آنان (که حاملان رسالات آسمانی و راهنمایان بشری بودند) پیام فرستاد که حتماً ستمکاران (کفرپیشه‌ی چون ایشان) را (به خاطر ظلم و ستمی که روا می‌دارند) نابود می‌کنیم.
پس ای راستی پیشگان! بر حقی که خداوند شما را پاسبان و مدافع آن گردانیده، ثابت قدم بمانید و منتظر گشایش و یاری وی باشید که بسیار نزدیک است: (إنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا والَّذِينَ آمَنُوا فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا ويَوْمَ يَقُومُ الأَشْهَادُ)[غافر:51] ما قطعاً پیغمبران خود را و مؤمنان را در زندگی دنیا و در آن روزی که گواهان بپا می‌خیزند یاری می‌دهیم و دستگیری می‌کنیم.
اگر ستم بیدادگران به نهایت خود برسد و شکنجه و آزار آنان شدت یابد و به مکر و نیرنگ‌های گوناگون رو آورند، باز قدرت خداوند بیشتر از توان آنها خواهد بود و به یقین عذاب سخت الهی دامنگیرشان خواهد شد و گریزی از آن نخواهد بود. پیامبرخدا-صلّی الله علیه وسلّم- می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لَيُمْلِي لِلظَّالِمِ حَتَّى إِذَا أَخَذَهُ لَمْ يُفْلِتْهُ: خداوند به فرد ستمگر، مهلت مي‌دهد ولي هنگامي كه او را مؤاخذه كند، رهايش نمي‌سازد.»
(وكَذَلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إذَا أَخَذَ القُرَى وهِيَ ظَالِمَةٌ إنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ)[هود: 102] عقاب پروردگار تو این چنین است هرگاه که شهرها و آبادیهائی را عقاب کند که ستمکار باشند. به راستی عقاب خدا دردناک و سخت است.
(وَكَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ أَمْلَيْتُ لَهَا وَهِيَ ظَالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُهَا وَإلَيَّ المَصِيرُ)[حج: 48] چه آبادیها و شهرهای بسیاری که با وجود این که (مردمانشان) ستمگر بوده‌اند، ما بدیشان مهلت داده‌ایم، بعدها ایشان را به عذاب گرفتار نموده‌ایم و برگشت (همگان در روز قیامت به سوی خداوند، و تمام خطوط منتهی) به من است.
از خداوند خواهانم که گام‌های ما را بر مسیر حق استوار گرداند و آرامش خود را بر دلهایمان جاری سازد و انتقام ما را از کسانی که بر ما ستم روا داشتند بگیرد و یاریش را بر ما فرود آورد چرا که او یاور صالحان است.
وصلى الله على سيدنا محمد وعلى آله وصحبه وسلم
نظرات