شما جایگاه «آزادی اندیشه و بیان در شریعت اسلامی» را چگونه می‌بینید؟ 

«آزادی اندیشه و بیان» به مفهوم امروزین آن، مفهومی است «نو» و در واقع بخشی از «نوگرایی فکری و سیاسی» بوی‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژه در شکل لیبرال آن می‌باشد؛ بدین معنا که مسأله‌ی آزادی اندیشه و بیان جزئی تفکیک ناپذیر از «بازتعریف» مفهوم انسان به‌ عنوان فرد و شهروند و عضوی از «جامعه‌ی سیاسی» است و  موجودی صاحب حق قلمداد می‌گردد. این نو بودن مفهوم آزادی موجب شده، نتوان انتظار داشت «اسلام» با زبان و ادبیات امروزین درباره‌ی آن سخن گفته‌ باشد و یا اینکه نشانی دقیق آن در «قرآن و سنت»، کتب و میراث فقهی و عقیدتی و اجمالاً «میراث تمدنی» ما آمده باشد. بر این اساس شاید کاربرد «جهان‌بینی اسلامی» به جای «شریعت اسلامی» در این مسأله دقیق‌تر باشد؛ یعنی بگوییم دیدگاه جهان‌بینی اسلامی نسبت به چنین حقوقی به چه ترتیب است؟ 

ادامه‌ی مطلب