عبدالله اوجالان، رهبر زندانی پ‌ک‌ک در پیامی که به مناسبت نوروز داده به طور یک‌جانبه بین پ‌ک‌ک و دولت ترکیه آتش‌بس اعلام کرده است.

در پیام اوجالان، که از زندان فرستاده شده و در دیاربکر، بزرگترین شهر کردنشین ترکیه خوانده شد، آمده: «زمان آن رسیده که تفنگ‌ها خاموش شوند و سیاست سخن بگوید.»

متن کامل پیام ۲۱ مارس عبداله اوجالان 

خبرگزاری فرات ترجمه‌ی فارسی متن کامل پیام ۲۱ مارس عبداله اوجالان رهبر پ.ک.ک را به شرح زیر منتشر کرده است: 

سلام به خلقهای خاورمیانه و آسیای میانه که با یک همبستگی در سطحی عالی نوروز را در کنار یکدیگر جشن می‌گیرند. 

سلام به برادری خلق‌ها که با هیجانی مضاعف با خواست دموکراسی و خوشبینی، نوروز عصر اخیر را با نوروزهای جدید در کنار یکدیگر جشن می‌گیرند. 

سلام به رهروان راه مقدس، کسانی که راه دموکراسی، آزادی و همسانی را هدف خود قرار داده‌اند. 

سلام به ملتی که در امتداد سلسله کوههای زاگرس و توروس در میان رودخانه‌های دجله و فرات واقع در جغرافیای مزوپوتامیا و آناتولی نقش مادری برای تمدن روستایی و شهری ایفا کرد و از کهن‌ترین اجتماعات است، سلام به ملت کرد. 

این تمدن کهن هزاران ساله را کرد‌ها با همکاری و برادری جوامع همسایه به وجود آوردند و در کنار آن‌ها در صلح و آشتی زندگی کردند. رودهای دجله و فرات برادران ساکاریا و مریچ و کوههای آگری و جودی دوستان کوههای کاچکار و ارجییس هستند. گووند و دلیلو از فامیل هورون و زیبک‌اند. قدرتهای فرادست همواره تلاش کرده‌اند که با مداخلات خارجی برای تأمین منافع گروه‌هایی با اعمال فشار و سیاستهای مختلف این جوامع کهن و متمدن را به دشمنان یکدیگر مبدل کنند و برای همین نیز همیشه سعی کرده‌اند که قدرتهایی در تضاد با حق و حقوق تشکیل دهند. 

امپریالیسم غربی طی دو قرن اخیر با فتوحات جنگی و دخالتهای خارجی درپی آن بود که در خاورمیانه ذهنیت دولت- ملت را پیشبرد دهد و در این مسیر نیز با ترسیم مرزهای ساختگی، با بر روی کار آوردن حکومت‌های سرکوبگر در تلاش بودند خلقهای عرب، فارس، ترک و کرد را به دشمنی با هم وادارند. 

اما دوره عقلیت سرکوبگری به پایان رسیده است و دیگر جوامع خاورمیانه و آسیای میانه هوشیار شده و به اصالت خویش بازمی گردند. این جوامع خواهان پایان جنگ‌های ریشه‌ای و جلوگیری از تعمیق اختلافات هستند. 

صد‌ها هزار و میلیون‌ها انسانی که دل آن‌ها با آتش نوروز روشن می‌شود و صحنه‌ها را با حضور خود پر می‌کنند دیگر خواهان برادری‌اند و بدنبال چاره یابی مسائل. 

عصیانی که من در ابتدا به تنهایی در برابر نادانی و بردگی آغاز کردم با آرمان شکل دهی تفکری مبارز در برابر انواع سرکوب‌ها و شکل دهی ذهنیت و روحی تازه بود. 

من امروز شاهد آن هستم که فریاد من تا سطح قابل توجهی پیشرفت داشته است. 

تقابل ما نه در مقابل هیچ ملت و دینی است و نه در تضاد با هیچ مذهب و گروهی. 

جنگ ما در برابر ظلم، نادانی، بی‌عدالتی، عقب افتادگی و هرگونه فشار و ستمکاری بوده است. ما امروز دیگر برای ترکیه‌ای نوین، خاورمیانه‌ای جدید و آینده‌ای تازه هوشیار می‌شویم. فراخوان من به‌ جوانان است که با دل و جان پیشنهاد من را می‌پذیرند، حرف من با مادران مقدسی است که پیام مرا در عمق دل جای می‌دهند، سخن من با دوستانی است که با تمام وجود پیام من را تأئید می‌کنند و برای انسانهایی است که مشتاقانه به پیام من گوش فرا می‌دهند. 

امروز دوره‌ای جدید آغاز می‌شود و از دوره مقاومت مسلحانه، دروازه‌ای بسوی مرحله سیاست دموکراتیک باز می‌شود. مرحله‌ای که عمدتا از موارد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شکل می‌گیرد. در این مرحله ذهنیتی که حقوق دموکراتیک، آزادی و برابری را اساس قرار می‌دهد مطرح خواهد بود. ما ده‌ها سال از زندگی خود را فدای این ملت کردیم و بهای سنگینی نیز برای آن پرداختیم. این فداکاری و مبارزه بی‌دلیل نبوده‌ و از طریق آن کرد‌ها مجددا شخصیت ذاتی و هویت خویش را بازیافتند. 

سلاح‌ها بهتر است خاموش شوند چرا که دیگر به سطحی رسیده‌ایم که لازم است فکر و گزینه سیاسی در اولویت قرار گیرد. 

پارادایم مدرنیسم که همه چیز را نادیده می‌گرفت، انکار می‌کرد و خارج از دور باقی می‌گذاشت دیگر به زوال خود رسیده و پایان یافته‌ است. خونهایی که ریخته‌می‌شوند خون ملتهای ترک، لاز، چرکس، کرد و همه انسانهای ساکن این جغرافیاست. من امروز در محضر میلیون‌ها نفر که به سخنان من گوش می‌دهند اعلام می‌کنم که دیگر مرحله‌ای جدید آغاز می‌شود. ما اکنون به زمان چنان مهمی رسیده‌ایم که نیروهای مسلح ما به آنسوی مرز‌ها عقب نشینی کنند. من مطمئنم کسانی که به من ایمان دارند و دلشان را برای من باز گذاشته‌اند حساسیت موضوع را درک کرده‌ و از آن دفاع خواهند کرد. 

البته این نه یک پایان بلکه آغازی برای مبارزات سیاسی-دموکراتیک است. 

این نه به معنای‌‌ رها کردن مبارزات که به معنای تداوم آن به شیوه‌ای دیگر است. 

تشکیل جغرافیای اتنیکی و تک ملتی از اهداف غیرانسانی مدرنیته سرمایه داری و به معنای انکار اصلیت و موجودیت ماست. 

برای آنکه تمامی جوامع آناتولی و کردستان به مانند تاریخ گذشته‌شان قادر باشند همسان و صلح آمیز زندگی کنند مسئولیت بر عهده همگان است. به مناسبت این نوروز من می‌خواهم که دست کم به اندازه کرد‌ها؛ ترکمن‌ها، آسوریان، اعراب و جوامع دیگر نیز اشعه‌های آزادی و برابری را همچون آزادی و برابری ذاتی خویش بپندارند. 

خلق ترکیه باید متوجه باشند که اگر امروزه در آناتولی قدیم تحت نام ترکیه قادر به تداوم حیات هستند این را مدیون همکاری و برادری کرد‌ها و ترک‌ها در هزاران سال هستند که تحت لوای برادری مسلمانان تشکیل دادند. در قوانین آنزمان انکار، عقب راندن و همسان سازی اجباری با توسل به حذف دیگری وجود نداشت. سیاستهای کاپیتالیستی مدرن صد ساله اخیر که حاوی فشار، ستم و آسیمیلاسیون است نیروی خود را از مردم نگرفته اما با این وجود مردم نتوانستند خود را از آن‌‌ رها کنند. 

این سیاستهای سخت تنها حاصل تلاش گروهی بود که تمام حقوق و تاریخ برادری را انکار می‌کردند. ولی در عصر امروز این تلاشهای ضدحقوقی بخوبی تحلیل شده‌اند. برای پایان یافتن این ستم، من دعوت می‌کنم هر دو نیروی اصلی و استراتژیک خاورمیانه دست در دست هم قرار دهند و طبق تاریخ و فرهنگ کهن خود مدرنیته‌ی دموکراتیک را تأسیس نمایند. 

دوره دیگر دوره اختلاف، جنگ و تنش نیست بلکه دوره اتفاق، همکاری و مهرورزی به یکدیگر و بخشش است. 

ملت کرد و ترک در کنار یکدیگر برای آزادی جنگیدند و در چاناکالا در کنار یکدیگر شهید شدند. در سال ۱۹۲۰ نیز مجلس بزرگ ترکیه با همکاری کرد‌ها و ترک‌ها تأسیس شد. واقعیت تاریخی مشترک ما چگونگی آینده مشترک ما را نیز تعیین کرده و طرحهای مشترک ما را می‌طلبد. روحیه تأسیس مجلس ترکیه امروز نیز عصر ما را روشن خواهد کرد. 

خوب است که همه جامعه در نظام مدرنیته‌ی دمکراتیک جای بگیرند؛ 

نمایندگان جوامع تحت ستم، نمایندگان طبقات و فرهنگ‌ها؛ فراخوان من آنست که تنها راه رهائی طبقات زیر دست، زنان، مذهب، طریقت و تمامی جامعه و گروههای فرهنگی دیگر که از دایره خارج مانده‌اند، از این وضعیت، جای گرفتن در مدرنیته‌ی دموکراتیک است. 

خاورمیانه و آسیای میانه به دنبال آن هستند که مطابق با جوهره تاریخی خود سیتسمی امروزی و دمکراتیک تشکیل دهند. در این جریان بیش از نان و آب به جستجو و تحقیقات برای مدلی که همه بتوانند در آن آزادانه و برابر زندگی کنند وجود دارد. برای دست یافتن به چنین مدلی پیشاهنگی فرهنگهای موجود در جغرافیای مزوپوتامیا و آناتولی غیرقابل انکار است. 

همانطور که در مدتی نه چندان دور کرد‌ها و ترک‌ها در چارچوب میثاق ملی دست به مبارزات آزادیخواهانه زدند امروز هم چنین روابطی می‌تواند در ابعادی گسترده‌تر برقرار شوند. 

با وجود همه اشتباهات و قصورات نود ساله اخیر بار دیگر تمامی جوامع زیر دست و ضربه دیده که با مصیبتهای فراوانی روبرو مانده‌اند سعی در ایجاد مدلی جدید دارند. 

بر خلاف میثاق ملی، کرد‌ها تقسیم شدند و امروز در جمهوری عراق و سوریه با سختی‌ها و مسائل بسیار روبرو ماندند. من خلقهای کرد، ترکمن، آسوری و عرب را دعوت می‌کنم که زیر چتر «کنفرانس همکاری ملی و صلح» به گفتگو درباره‌ حقایق خود بنشینند و قادر به درک یکدیگر باشند. 

در برابر سیاست تقابل با یکدیگر ما برادری را پیش می‌کشیم و در برابر سیاست انشقاق نیز اتحادیه خلق‌ها را تشکیل می‌دهیم. 

کسانی که قادر به قرائت صحیحی از این دوره نباشند به زباله‌دان تاریخ می‌روند، کسانی که در برابر حرکت آب مقاومت کنند نیز سرنوشتی مشابه دارند. 

خلقهای خاورمیانه از جنگ و تنش و جدایی و انشقاق خسته شده‌اند و از این رو می‌خواهند بر روی ریشه و روان خود با همکاری و مساعدت، دست در دست هم دوباره پا بگیرند. 

این نوروز مژده‌ای برای همه ماست؛ 

حقایقی که در داستانهای حضرت موسی، حضرت عیسی و حضرت محمد جای دارند امروز با مژده‌ای نو وارد زندگی می‌شوند و انسانیت به دنبال آن است که فطرت خود را باز یابد. 

ما منکر همه دستاوردهای تمدن امروزه‌ غرب نیستیم و از جوانب روشنفکری، برابری طلبی و دموکراتیک آن سود می‌گیریم، ما با تلفیقی از تفکرات خود و غرب، عنصر دیگری ساخته و وارد حیات می‌کنیم. 

امید تلاشی نو، اندیشه‌ و آرمان، و توسعه‌ سیاست دموکراتیک کمپین جدیدی از دموکراتیزاسیون را آغاز کرده‌ است. 

در پایان درود می‌فرستم به‌تمام آنانیکه‌ به‌ این روند نیرو بخشیده‌ و از حل دموکراتیک و صلح حمایت می‌کنند. 

درود بر آنانیکه‌ برای برادری، یکسانی، دموکراسی و آزادی قبول مسئولیت می‌کنند. 

                                                                                      عبدالله‌ اوجالان ۲۱ مارس ۲۰۱٣ زندان امرالی