استاد فاضل و مرشد عام: سلام الله علیکم و رحمته و برکاته و بعد: از اینکه بخشی از وقت گرانبهای شما را با نوشتن این نامه به شما می گیرم، پوزش می طلبم. من جوانی هستم که غرق در لهو و لعب ها و کارها بیهوده ی دوران جوانی که به طور معمول بیشتر جوانان بدان گرفتار می شوند، به سر می بردم تا اینکه وارد وادی های شک و تردید و راه های انحرافی و فساد شدم، آرزوهای نفسانی من، از من خواستند که زینت های فریبنده ی زندگی این جهان را نادیده نگیرم و دل بسته ی آنها شوم به طوری که پس از مدتی میان من ورسیدن به راه خیر پرده های تاریک و آلوده ای تشکیل شد. سراسر زندگیم آکنده از دام های شیطان بود و نمی دانستم که حکمت از پیروزی او بر من چیست؟ اگر نفس وشیطان دو موجود ملموس و دست یافتنی بودند انتقام خود را از آنها می گرفتم. اما نمی دانم که این چه حیله گری است؟ جوانان گرفتار دام های شر و امیال نفسانی هستند و هر چه قدر هم بخواهند که از این گرفتاری ها رهایی یابند، نخواهند توانست و قادر نیستند که راه هدایت را بیابند! استاد به من بگوید : آیا این ها صحیح هستند. آیا برای جوان بیست و یک ساله ای چون من، این امکان وجود دارد که مسیر زندگی خود را به سوی مسیری صحیح و با فضیلت تغییر دهد و پروای الهی را پیشه کند؟ آیا دوایی برای درمان درد من داری که بیماری من را شفا دهد؟! و آیا خداوند توبه پذیر، توبه من را می پذیرد؟! استاد مرشد از شما می خواهم که من را به سوی راه راست رهنمون شوی. برخی اوقات چیزی در درونم مرا وا می دارد که دست به خود کشی بزنم و خود را از این زندگی نجات بدهم، چرا که بیم این را دارم که پیوسته در گناهان فروتر بروم و در حقیقت با چنین حالت و روحیه ای مرگ برای من بهتر است. استاد بزرگوار از شما می خواهم که راه هدایت را به من بنمایی و به عنوان مرشدی مرا راهنمایی کنی و از خداوند مهربان برای من طلب آمرزش و هدایت را بکنی. من در انتظار پاسخ حضرت عالی در سطور مجله ی ارزشمندتان در شماره ی بعدی هستم. در پایان نیز از شما متشکرم که با پذیرش نامه ی من بر من منت نهادید. ح/م و علیک السلام و رحمه الله و برکاته فرزند عزیزم نامه ی تو را خواندم و باید بگویم که تو نخستین کسی نیستی که در این وادی گرفتار آمده ای و آخرین نیز نمی باشی بلکه خداوند مهربان ما را آفریده و ما را با خیر و شر مورد امتحان و آزمایش قرار می دهد: ‏( فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ ‏)(‏ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرّاً یَرَهُ ‏)(الزلزله) «‏پس هرکس به اندازه ذرّه غباری کار نیکو کرده باشد ، آن را خواهد دید ( و پاداشش را خواهد گرفت ) .‏(‏و هرکس به اندازه ذرّه غباری کار بد کرده باشد ، آن را خواهد دید ( و سزایش را خواهد چشید ) .‏ و بلکه جوانان بسیاری از هم سن و سالان تو می توانند در فضایی پاک و سالم و آکنده از فضیلت و پروای الهی زندگی کنند. و این سخن که به تو گفته اند که جوانی در سن تو نمی تواند زندگی پاک و با فضیلت داشته باشد سخن ناروا و نادرستی است و بلکه با تأکید می گویم که چنین زندگی برای یک جوان بسی آسانتر از آن چیزهایی است که برخی از مردمان گمان می کنند و بلکه برای تو و جوانان هم سن و سال تو در عنفوان جوانی یعنی بیست و یک سالگی داشتن چنین زندگی بسیار آسان و شدنی است. اما اینکه گفته ای که آیا خداوند توبه من را می پذیرد؟ برای چه نپذیرد عزیزم؟! خداوند ما مهربان و مهرورز است و بسیار توبه پذیر، او بر خود فرض گردانیده که: (کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَهَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنکُمْ سُوءاً بِجَهَالَهٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ‏)- (الانعام- ۵۴) «خداوند شما ( از روی لطف ) بر خویشتن رحمت واجب نموده است ( و رحمت فراوان و بیکرانش مقتضی آن است ) که هرکس از شما از روی نادانی ( انسانی ) دچار لغزشی شد ، ولی بعد از آن توبه کرد ( و نادمانه به آستانه کریمانه خدا برگشت و اعمال زشت خود را جبران ) و اصلاح کرد ( خداوند عذر تقصیر او را می‌پذیرد ) چرا که او آمرزگار ( بندگان و ) مهربان ( در حق همگان ) است » (وَهُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَیَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ‏) -( الشوری-۲۵) «‏تنها خدا است که توبه را از بندگانش می‌پذیرد ، و گناهان را می‌بخشد ، و آنچه را انجام می‌دهید می‌داند .‏» خداوند کسی است که بندگانش را این گونه ندا می زند که: (قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ‏) (وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ‏) – ( الزمر ۵۳- ۵۴) «از قول خدا به مردمان ) بگو : ای بندگانم ! ای آنان که در معاصی زیاده‌روی هم کرده‌اید ! از لطف و مرحمت خدا مأیوس و ناامید نگردید . قطعاً خداوند همه گناهان را می‌آمرزد . چرا که او بسیار آمرزگار و بس مهربان است» «‏و به سوی پروردگار خود برگردید ( و با ترک سیّئات و انجام حسنات به سوی آفریدگارتان تغییر مسیر دهید ) و تسلیم او شوید ( و خاضعانه و خاشعانه از اوامرش فرمانبرداری کنید ) پیش از این که عذاب ( خانه برانداز و ریشه‌کن کننده دنیوی و سخت و دردناک و سرمدی اخروی ) ناگهان به سوی شما تاخت آرد و دیگر کمک و یاری نشوید ( و کسی نتواند شما را از عذاب خدا برهاند ) .‏» پیامبر رحمت(ص) می فرماید: « هر گاه بنده ام مرتکب گناهی شد، آن گاه که خدا را به یاد آورد و آمرزش بخواهد، خداوند به فرشتگانش می فرماید: بدانید که بنده ی من می داند پروردگاری دارد که گناهان او را را می آمرزد و توبه اش را استجابت می کند، شما گواه باشید که گناه او را آمرزیدم.» و این نیز مصداق این آیه ی کریمه می باشد: (وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَهً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ یُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ یَعْلَمُونَ)/۱۳۵ (أُوْلَئِکَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَهٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ‏) /۱۳۶/( آل عمران) «‏و کسانی که چون دچار گناه ( کبیره‌ای ) شدند ، یا ( با انجام گناه صغیره‌ای ) بر خویشتن ستم کردند ، به یاد خدا می‌افتند ( و وعده و وعید و عقاب و ثواب و جلالت و عظمت او را پیش چشم می‌دارند و پشیمان می‌گردند ) و آمرزش گناهانشان را خواستار می‌شوند – و بجز خدا کیست که گناهان را بیامرزد ؟ – و با علم و آگاهی بر ( زشتی کار و نهی و وعید خدا از آن ) چیزی که انجام داده‌اند پافشاری نمی‌کنند ( و به تکرار گناه دست نمی‌یازند ) .‏» «‏آن چنان پرهیزگارانی پاداششان آمرزش خدایشان و باغهای ( بهشتی ) است که در زیر ( درختان ) آنها جویبارها روان است و جاودانه در آنجاها ماندگارند ، و این چه پاداش نیکی است که بهره کسانی می‌گردد که اهل عملند ( و برابر فرمان خدا کار می‌کنند ) .‏» درمان درد تو نیز بسیار آسان و لذت بخش است، و چاره ی آن نیز هم نشینی با اهل تقوی و افراد صالح و استوار بودن بر راه حق و دوری از دوستان ناباب و فاسد است و اینکه پیوسته خودت را در پیشگاه خداوند حاضر ببینی و یقین داشته باشی که حتی لحظه ای نیز از تو غافل نمی شود و در هر حال به تو علم دارد و اینکه اوقات فراغت و آزاد خود را در کارهای سودمندی که برای بدن دینت مفید است صرف کنی و فرایض دینت را با نهایت خشوع و فروتنی برای خداوند مهربان انجام دهی و پس از همه ی اینها نیز دست به آستان پروردگارت بلند کنی و از او بخواهی که بار خدایا مرا به راهی جز راه خودت راهنمایی نفرما و این فرموده ی خداوند را همیشه پیش چشم خود دار که: (وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ‏) ۱۸۶ /البقره «هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند ( که من نزدیکم یا دور . بگو : ) من نزدیکم و دعای دعاکننده را هنگامی که مرا بخواند ، پاسخ می‌گویم ( و نیاز او را برآورده می‌سازم ) . پس آنان هم دعوت مرا ( با ایمان و عباداتی همچون نماز و روزه و زکات ) بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا آنان راه یابند ( و با نور ایمان به مقصد برسند ) .‏» فرجام سخن اینکه تو را به خاطر اندیشه ی ناامیدی و خودکشی سرزنش می کنم. آگاه باش که تو مردی هستی که از همه ی مشکلات نیرومندتر هستی، هیچ گاه در برابر این مشکلات ناراحت و اندوهگین نباش بلکه با اراده ای آهنین به پیکار و مبارزه با آنان برو و همیشه به جای فرا از مشکلات به در پی یافتن راه برون رفت از آنها باش. در نهایت نیز از خداوند مهربان برای خودم و تو نیز توفیقات الهی و هدایت را خواستارم. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته ——————————————-

 منبع: گفتارهایی در اخلاق و تربیت /تحقیق و گردآوری: عصام تلیمه /مترجم: یاسین عبدی / نشر احسان