در نظر گرفتن عوامل مختلفی چون زمان، مکان، فرهنگ و نوع و میزان نیازها و قدرتِ درک و فهم مخاطبین در برخورد با کلام الهی، مفسر را در ارائه­ی تفسیر آیاتِ آن یاری می­رساند. بررسی کمیت و کیفیت تبیینات این کلام الهی، که از آن به "منهج تفسیری" یاد می­شود، یکی از مسایل مطرح و مهم در حوزه­ی "قرآن پژوهی" است که، از فردی به فرد دیگر، و از ملیّت و قومی به ملیّت و قوم دیگر، و از یک سبک زندگی و فرهنگ نسبت به سبک زندگی و فرهنگ دیگر، و از یک برهه از زمان نسبت به برهه­‌ی دیگری از زمان متفاوت است. ارائه­ی تفسیری از کلام الله مجید(قرآن) بدون در نظر گرفتن عوامل یاد شده و عوامل مشابهی چون اوضاع اجتماعی، تاریخی، سیاسی مفسر و مخاطبینِ تفسیر، نمی­تواند تفسیری مطلوب باشد، و همین امر جایگاه تفاسیر و اهمیت آن­ها را در میان اقوام مختلف و در زمان­های گوناگون بیشتر نمود می­بخشد. بررسی و شناخت منهج تفسیری مفسران، علاوه بر آنچه گفته شد، خواننده را با فرهنگ، اوضاع مختلف، نیازها و... اقوام گوناگون آشنا می­کند. بر اساس آنچه گفته شد، منهج تفسیریَ مفسران، به صورت عام، علاوه بر داشتن روندی مشترک، تحت تأثیر عوامل فوق الذکر بوده و همین عوامل سبب گوناگونی آن­ها و داشتن ممیزات خاصِ هر یک نسبت به دیگری شده است. موضوع این کتاب، بررسی چگونگی تبیین کلام الهی و نیز کمیّت و کیفیت تأثیر عوامل یاد شده در استفاده از این کلام از سوی مفسران کُرد، در سده‌­ی اخیر، و تحلیل و نقد این امر می­باشد. در سده‌­ی اخیر بیش از 80 مفسر و مترجم کُرد به تبیین کلام الله مجید همت گماشته که در این میان کردستان عراق با 57% بیشترین تفاسیر را به خود اختصاص داده و کردستان ایران با 37% و کردستان ترکیه با 6% در رده­‌های دوم و سوم قرار دارند. در کردستان سوریه تفسیری یافته نشد. از جهت زبان تدوین تفاسیر نیز، زبان کُردی با 66%، زبان عربی با 20% و بعد از آن زبان فارسی با 14% در رده‌­های بعدی قرار دارند. برخی از این تفاسیر مطبوع و برخی همچنان مخطوط، برخی کامل و برخی ناقص می­باشند. ارکان منهج تفسیری منقول و معقول، در تفسیر این مفسران، علاوه بر اهتمام خاص به فرهنگ و زبان و تاریخ سیاسی قوم کُرد، به وضوح قابل مشاهده است.