گزارش مطالعه سازمان ملل متحد در زمینه خشونت علیه کودکان نشان میدهد که بیشترین اعمال خشونت‌آمیز بر روی کودکان توسط آشنایان و معتمدین آنها از جمله والدین، همکلاس ها، معلمین، و کارفرمایان انجام می‌شود. این مطالعه همچنین نشان میدهد که این خشونت‌ها از لحاظ اجتماعی پذیرفته شده و قابل اغماض هستند، گاه توسط قوانین کشوری مجاز شمرده می‌شوند و یا ریشه در رویه‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دارند. خشونت علیه کودکان ارتباط مستقیم با فقر، اعتیاد و ناهنجاری‌های روانی نیز دارد. به علاوه این خشونت‌ها می‌توانند ناشی از ناآگاهی از روش‌های فرزندپروری مثبت و یا در نتیجه بی‌توجهی و سهل‌انگاری باشند. نویسنده کتاب «خشونت علیه کودکان در ایران» مواردی مانند نوع خشونت علیه کودکان و میزان اعمال و همچنین عوامل آن را در ایران بررسی کرده است. کتاب «خشونت علیه کودکان» با ارایه تصویری از وضعیت کودکان ایران نشان میدهد که چه خشونت‌هایی علیه آنان وجود دارد و این خشونت‌ها به چه میزان بر آنها اعمال می‌شوند. همچنین پیامدها و آثار این خشونت، عوامل خشونت و ویژگی‌های آنان نیز در کتاب بررسی شده‌اند. راهکارهایی نیز برای کنترل این خشونت ارایه شده‌اند.
نظرات