لە “ابن مسعود“ (رحمەاللە) گێڕاوەتەوە کە پێغەمبەر (س) فەرمووی: «من قرأ حرفًا من کتاب الله فله به حسنة، والحسنة بعشر أمثالها، لا أقول الم حرف، ولکن: ألف حرف، ولام حرف، ومیم حرف». (ترمذی: حسن صحیح غریب)
خوای گەورە کتێبەکانی بەرێ کردن و پێغەمبەرەکانی ڕەوانەکەردن تا نیشانەیێک بن بۆ ڕێنوێنی سەرلێشێواوەکان بۆلای ڕێگەی بەختەوەری؛ خوای گەورە دەفەرموێت:«طه مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی/
لە گرینگترین بەندەیێکان دە مانگی ڕەمەزاندا بانگهێشت کردنی گشتی خەڵکی بۆلای خوای گەورە کە پاداش و قازانجی وی لە بازنەی تاک تێدەپەڕێ و کۆمەڵگاش دادەگرێت و دەبێتە ھۆی پاداشتی دووبەرابەر بۆ بانگهێشکار.
هەوڵ و ویست و ئیرادەی ڕاستەقینە، ئامانجەکانی درێژخایەن و خاترجەمی بە پاداشتی پەروەردگاری، خەبات و موجاهیدە لەگەڵ نەفس، هۆکارێکن کە دەبنە هۆی بەردەوامی لەسەر کارەکان.
ڕۆژوو بە واتای پارێزکردنە و نە پارێزکردنی ئاسایی بەڵکوو زۆر پارێز کردن، خۆڕاگری، خۆداری و دەمگرتنەوە بە مەبەستی بەندایەتی بۆ خوای بێنیازه...
بیر لە حاڵ و ئەحواڵی هەندێک لە مرۆڤەکان بکەوە کە چەندە بە ئازارە؛ لەوانەیە شەوی قەدر بەخەبەر بووە بەڵام بە گوێرەی حەدیسی (ایمانا و احتسابا) نەبووە ڕۆژوو و هەستانیان لەبەر هاوڕێیەتی لەگەڵ خەڵکی بووە و ئەگەریش (ایمانا) بێ؛ بەڵام لەوانەیە پاک و بێ ڕیا و (احتسابا) نەبووە و بەم شێوەیە گرینگی کارەکەیان لە ناو دەچێت...
نابێت منداڵ بهێننه دونیا، چونکە منداڵهێنان کایەکردنە و بانگهێشتی کەسێکه بۆ ژیان کە دیار نییە چ چارەنووسێکی دەبێت.
کۆپی ڕایت 1401 پهیامی ئیسلاح. ھەموو مافێکی ئەم ماڵپەڕە، پارێزراوە. ئامادەکردن و پهرهپێدان لەلایەن شەریکەی بەرنامەنووسی رووپەل