هیچ کەسێک ناتوانێ هێندەی خۆمان ئازارمان بدات. توێژینەوەکان دەریانخستووە کە زۆرترین هۆکاری نەخۆشییەکان و سەختی و کێشە و شکستەکانی مرۆڤ خۆیانن. ئەگەر دەمانەوێ دوای ساڵانێک ژیان، کاتێک ئاوڕ لە ڕابردوومان دەدەینەوە، وێنەیەکی جوان ببینین، بڕیار: بە لێکۆڵینەوە و هەوەسەکان، به ئاوەزمەندێتی و عەقڵیەت و توڕەبوون، به خۆڕاگری و سەبر و تۆڵەسەندنەوە، به فرامۆشی و له‌یادکردن و بەندەگی و عیبادەت، به‌بێ چاوەڕوانی و خزمەتکردنی خەڵک، به‌بێ ناو و نیشان و له کۆتاییشدا دڵەکانمان له گەڵ خودادا پێوەند بدەین... دکتۆرمەحموود وەیسی