وانە نوورینەکانی قوڕئانی پیرۆز خوا ئاواتەکانت دێنێتە دی «اللَّهُمَّ اكْفِنِي بِحَلاَلِكَ عَنْ حَرَامِكَ، وَأغْنِنِي بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِواكَ»: خوایە! من لە حەڵاڵی خۆت، لەو شتەی حەرامە لێم، کفایەت بکە و بە گەوەرەیی خۆت لە غەیری خۆتم بێ‌نیاز بکە. بۆ بەندەی سەرلێشێواو بەسە بیر لەم ئایەتە پیرۆزه بکاتەوە و خۆی لە تراویلکەی گومان و پشتبەستن بە غەیری خوا و داخوازی لە بەندەکان، ڕزگار بکا. بیر و باوەڕی قووڵ وا لە مرۆڤ دەکا، متمانەی تەواو بە خوا بکا و لە نیهایەتدا هەموو شت بەوی بسپێرێ و دەره‌نجامی ئەو تەوەکوولە هیدایەتی خوای لەگەڵە و باشترین بڕیار دەگری. کەوایە کێ لە خوای بە دەسەڵات و قادر و حەکیم باشتره متمانەی پێ بکەین. بەو شێوە متمانە بە خۆبوونمان بەرز دەبێتەوە و واز لە غەیری خوا دێنین. وانەی ئایەت: داوای ئیمان و ڕزق و بەرەکەت و بەختەوەری و سەرکەوتن و شیفا و دڵارامی تەنیا و تەنیا لە خوا بکە، خۆی باشترین بیسەر و بینەرە مرۆڤەکان گشتی موحتاج و بێدەسەڵاتن و ئەگەریش دەتوانن کارێک بکەن، خوا لە دڵیان داوێ و خوا هۆکارە ئەوان وەسیلەی خێر بن. وه‌رگێڕ: شەیدا مەحموودی
بۆچوونه‌کان