بیان حس و حال روحانی انسان در نماز و راهکارهای رسیدن به خشوع و خضوع و چشیدن طعم شیرین و لذتبخش تعبد پروردگار به زبانی ساده برای همه‌ی سنین خصوصاً نوجوانان و جوانان
مقدّمه
به نام آفریدگاری که معجزه‌ای به نام نماز را چراغ هدایتگر زندگی من قرار داد تا مرا از برّ بی‌خبری به بحر آگاهی ببرد.
تا جایی که به‌خاطر دارم از سال 1383زندگی‌ام با قرآن عجین شده و فعالیت‌های قرآنی در حوزه‌ی کودک و نوجوان و بزرگسال در هر دو بخش خانم‌ها و آقایان، جز عضو جدا نشدنی زندگی‌ام بوده است. طیّ سال‌ها فعّالیتم در کلاس‌های قرآنی چه به صورت حضوری و چه به صورت مجازی، همواره با موج عظیمی از مراجعه‌های شاگردانم مواجه بوده‌ام که مشکلات زندگی موجب از دست رفتن آرامش آنها شده است. آنها دائماً از دغدغه‌های روحی و روانی گله‌مند بودند و در به در دنبال راه چاره‌ای می‌گشتند تا که شاید لحظه‌ای حسّ آرامش را در اعماق قلبشان احساس کنند. با توجّه به اینکه من خود زندگی پر فراز و نشیبی را تجربه کرده بودم، می‌دانستم مشکل اصلی کجاست و از مدّت‌ها پیش راهکار رسیدن به آرامش درونی را یافته بودم.
راهکاری به نام نماز، که آبی بر آتش تمامی مشکلات روحی و روانی‌ام شده بود و مرا از پرتگاه غفلت به آغوش حقیقت بازگردانده بود. امّا مشکل آنجا بود که وقتی به مراجعان درباره قدرت خارق‌العاده‌ی نماز می‌گفتم، با لحنی نا امیدانه در پاسخ به من می‌گفتند: علاوه بر نماز‌های فرض، نماز‌های سنّت و حتّی نماز وتر را نیز می‌خوانند امّا باز هم فایده‌ای به حالشان ندارد. سعی می‌کردم برای آنها از حلاوت و لذّت نماز سخن بگویم و آنها را با این ناجی مسکوت آشنا کنم ؛ امّا برای من سخت بود که صرفاً در چند جمله کوتاه یا در یک یا دو جلسه صحبت کردن وسعت معجزه آرام‌بخش خالق را توصیف کنم. از این رو تصمیم گرفتم چکیده‌ای از تجربیات خود در ارتباط با مونس لحظه به لحظه‌ی زندگی‌ام، یعنی نماز را با نوای قلم بر ساز ورق درآورم تا شاید بتوانم ذره‌ای از پرتو آرامش قلبی خودم را به قلب خوانندگان آن بتابانم و آنان را هم قدم با خود، در مسیر ایمان به حق تعالی همراه کنم. باشد که تا خداوند به ما فرصت تفکّر در جلوه آفرینش را داده است، قدر این نعمت بزرگ (نماز) را بدانیم و حسّ خوب آرامش دنیا و آخرت را به بند بند وجودمان گره بزنیم.
بۆچوونه‌کان