بسیاری از مسلمانان گمان می‌کنند که ماه رمضان ماهی است که در آن مصالح و منافع جامعه تعطیل می‌شود و روزه‌داران از کار می‌کاهند و آستانه‌ی صبر و تحمل همدیگر در میانشان کم خواهد شد و این عادت یکی از عادات بسیار نادرست در میان مسلمانان در این ماه است.
این ماه ماه تنبلی و سستی نیست، ماه تعطیل کردن مصالح و کاستن از کار نیست و چنین گمانی بسیار ناروا است.
تاریخ گواهی می‌دهد مسلمانان در هیچ ماهی همچون این ماه پیروز نشده‌اند و این سخن مشهورتر از آن است که نیاز به اثبات داشته باشد. آیا کاری برای بدن سراغ داریم که سخت‌تر از جنگ در راه خدا باشد؟ هرگز، هرگز....
اما این مسلمانان بودند که این ماه را به خاطر بیداری در شب و خوابیدن در روز، به ماه تنبلی و سستی تبدیل کردند و اگر آنها روزه واقعی می‌گرفتند و مقاصد بزرگ آن را درک می‌کردند. به چنان موفقیتی در کار تولید و دست می‌یافتند که برای بقیه‌ی سال آنان را کفایت می‌کرد.
درست است که روزه بدن را ضعیف می‌کند اما عزم و اراده را تقویت می‌کند و آدمی را به صبر عادت می‌دهد و مؤمن را بر تحمل طولانی و قوّت اراده تربیت می‌کند. 
ممکن است بدنی صحیح و سالم باشد، اما صاحبش را در رسیدن به هدف و فتح قله‌های بلند موفّقیت یاری نمی‌دهد. زیرا ضعف عزم و اراده‌ی او را زمينگیر کرده است.
انسان به اندازه‌ی عزم و ثبات است که به بلندی‌ها صعود می‌کند و ناممکن‌ها برایش ممکن می‌شوند.
و چه انسانهایی که بیماریها، جسمشان را در هم شکسته و دردها بر آن چیره گشته‌اند؛ اما عزم و همت بلند صاحبش این جسم سرد را به به بلندی سوق می‌دهد و اهداف دور دست را برایش هموار می‌گرداند.
و دوست دارم اشاره‌ای داشته باشم به این موضوع که یقیناً اسلام در هر زمان به جنگ این عادات ناپسند می‌رود. 
و اگر در غیر رمضان این عادت‌ها را ناپسند تلقی می‌کند به طریق اولی در این ماه پر برکت ناپسندترند که خداوند آن را توشه‌ای برای مومنان قرار داده است تا در آن زاد خود را بربندند و نیز آن را مغفرتی برای گناهان و صعودی برای رهروان بر فراز پله‌های بلند قرار داده است.
روزه به آزاد کردن اراده‌ انسان می‌انجامد و آن را دنباله‌رو اوامر الهی می‌گرداند نه مطیع خواسته‌های نفسانی نمی‌گویم آزادی اراده، تنها فرق اساسی در بین برده و آزاده می‌باشد بلکه در بین انسان و حیوان نیز هست و هر کس خویشتن را از عالم حیوان بالا نکشد جز خود کسی را ملامت نکند و هر کس به رمضان همچون ماه قیام ننگرد که علیه تمام عادات ناپسند می‌شورد به فضیلتی نخواهد رسید و هدفی را متحقق نمی‌کند و از این برکت دست خالی بیرون خواهد رفت.