۱- امر و نهی بسیار:

 از جمله اشتباهاتی که والدین مرتکب می‌شوند، به کودکشان بسیار امر و نهی می‌کنند. والدین از دستور دادن به کودکان مانند: این کار را انجام بده، آن را انجام نده، زود بخواب، غذایت را بخور، اینجا بنشین و غیره استفاده می‌کنند، این دستورات سبب می‌شود که کودک دستپاچه شده و احساس کند آزادی‌هایش محدود گردیده است، در نتیجه کودک به سمت دروغ گفتن و نافرمانی سوق داده می‌شود.

 راه حل این است که والدین در حد امکان دستورات را به حداقل برسانند تا کودک وادار به تردید در کارها نشود و از زیر کار در نرود.

٢- اختلاف بر سر روش تربیت: 

 اختلاف پدر و مادر بر روش تربیت، تأثیرات منفی زیادی بر حالت‌های روانی کودک دارد، درگیری‌های خانوادگی سبب می‌شود که کودک به حالتی از ناامیدی، احساس ناکار آمدی و سرگردانی کند، و نداند حرف کدام یک درست و کدام یک اشتباه است؟ یا از کدام یک حرف شنوی داشته باشد یا نداشته باشد؟ بنابراین لازم است که والدین از قبل بر سر روش تربیت به توافق برسد.

۳- تبعیض میان فرزندان:

از اشتباهات تربیتی که والدین مرتکب می‌شوند؛ تبعیض میان فرزندان است، بعضی از والدین میان کودکانشان به خاطر جنسیت یا ترتیب تولد یا موفقیت او در زمینه‌ای خاص او را بر دیگری برتری می‌دهند و این خود سبب حالتی از کینه میان فرزندان می‌شود و کودک را وادار به رفتاری پرخاشگرانه می‌کند. بنابراین والدین است بایستی میان فرزندانشان مساوات برقرار کنند تا آنان بر اساس دوستی یکدیگر تربیت شوند.

۴- مقایسه کردن:

 مقایسه بین فرزندان یا میان آنان و کودکان دیگر از خطرناکترین روش‌های تربیتی است، مقایسه کردن سبب حالتی از دشمنی و عدم اعتماد به نفس در نزد کودک می‌شود، زمانی که فرزند را با برادرش یا با دوستش مقایسه می‌کنید، سبب حالتی از بی‌اعتمادی و دشمنی میان آنان می‌شود.

 بنابراین والدین بایستی در میان فرزندان و دیگر کودکان هیچ مقایسه‌ای انجام ندهند تا کودک با تربیتی سالم و متعادل بزرگ شود.

٥- اهمیت ندادن:

 اهمیت ندادن والدین به کودکانشان سبب فاصله میان آنان شده و کودک احساس تنهایی، دوست نداشته شدن، اندوه و گوشه‌گیری می‌کند. بنابراین متخصصان و کارشناسان تربیت پیشنهاد می‌کنند؛ والدین وقت کافی را برای گوش دادن و صحبت کردن با فرزندانشان اختصاص دهند تا ارتباط میان والدین و کودکان تقویت گردد.