از اینکه روزهای ماه رمضان یکی پس از دیگری می‌‌گذرد و فکر اینکه بعد از آن، این نشاط و حس نزدیک بودن با خالق هستی را از دست می‌دهیم، من را عذاب می‌‌دهد. نمی‌دانم بعد از رمضان تکلیف چیست؟ باید چکار کنم؟ در این ماه مبارک و خرم عاشقانه بسوی خدایم در حرکتم، مستحبات را انجام می‌دهم، لذت عبادت و بندگی را احساس می‌‌کنم، قرآن را بسیار تلاوت می‌‌نمایم، در انجام نمازهای یومیه به صورت جماعت کوتاهی نمی‌کنم، از چشم‌چرانی و راه افتادن به دنبال نوامیس مردم بدورم، حس تعامل و هم‌زیستی با دیگران را از ته‌دل تجربه می‌‌کنم، نسبت به پدر و مادر و خواهر و برادرانم مهربان و با شفقت شده‌ام، حال و روز گرسنگان و بی‌نوایان را بخوبی درک می‌‌کنم، آسمان و آسمانیان را نسبت به اهل زمین نزدیک‌تر می‌‌بینم، ‌اما...!

تمام ترسم از بعد از رمضان است، که همه‌ی اینها را از دست بدهم...

راستی، چکار کنم، آیا برای این مشکل راه‌حلی وجود دارد؟

همه‌ی این درد دل‌ها و بیشتر از آن را می‌‌توان در نگاه‌های معصومانه و در عین حال مضطرب و آشفته‌ی جوانان و نوجوانان روزه‌دار بخوبی دید و درک کرد.

برادر و خواهر ایمانی:

روزه‌ی ماه رمضان نیز مانند سایر عبادات و مراسمات دینی، ایستگاهی است که هدفی را دنبال می‌‌کند و باید آن را در ابعاد گوناگون و متنوعش مد نظر قرار داد.

در یک نگاه کلیت فلسفه‌ی آن را می‌‌توان در اصلاحات و پاکسازی همه جانبه‌ی زندگی اعم از فردی (جسمی و روحی)، خانوادگی، اجتماعی و... خلاصه کرد؛ اصلاح مابین خود، خدا، خلق و هستی و در یک جمله پرهیزگار شدن و به قلب سالم رسیدن (خدا نصیب همه‌ی ما کند).

سلف صالح ما بزرگ‌ترین نشانه‌ی قبولی روزه رمضان را در استمرار و مداومت بر اعمال صالحات بعد از آن دانسته‌اند، لذا یادآوری ۱۰نکته برای همراهان حس خوب بندگی، برای بعد از رمضان، لازم و ضروریست، به این امید که نهایت سعی و تلاش خود در جهت بکارگیری آن مبذول نماییم و بهشت خدا را در دنیا قبل از آخرت تجربه کنیم، ان‌شاءالله.

نکات ده‌گانه برای مداومت بر اعمال صالح بعد از رمضان

۱- مدام با تمام وجود از خالق هستی جهت ماندگاری بر این حس و استقامت، طلب کمک و یاری کن؛ چرا که خداوند متعال دعای‌ اندیشمندان اهل‌دل را مورد ستایش قرار داده: (رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ)[آل‌عمران:۸۰] پروردگارا پس از آنكه ما را هدايت كردى دل‌هايمان را دستخوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتى بر ما ارزانى دار كه تو خود بخشايشگرى.

۲- همنشینی مداوم با صالحان و دوستی با نیکوکاران و تلاش جدی جهت حضور در مجالس عمومی ذکر، مانند: سخنرانی‌ها و مجالس خصوصی همچون کلاس‌های تربیتی و رفت و‌ آمدهای ایمانی.

۳- آشنایی با حیات صُلحا و نیکوکاران، از راه مطالعه‌ی کتاب‌های سیره و یا گوش دادن به سخنرانی‌های مربوطه، به‌ویژه زندگی‌نامه‌ی اصحاب و شاگردان محبوب دلها-صلی الله علیه وسلم-؛ چرا که شناخت آنان، همت‌ها را بالا برده و اراده را محکم و آهنین می‌‌سازد.

۴- گوش دادن مداوم و با برنامه به سخنرانی‌های دینی و پند و‌ اندرزهای اهل سخن، از طریق: موبایل و... .

۵- تأکید بر حضور در نمازهای جماعت و قضای روزه‌ی رمضان؛ چون در انجام فرایض خیرهای فراوانی نهفته است.

 ۶- محافظت بر سنت و مستحبات ولو ناچیز باشد؛ چرا که محبوب‌ترین کارها نزد خداوند، بادوام‌ترین آن‌هاست ولو ‌اندک باشد.

۷- تلاش در راستای اُنس با قرآن و حفظ آن و تلاوت همیشگی در نمازهای فرض و سنت.

۸- کثرت یاد خدا و طلب استغفار، که در ظاهر ‌اندک‌ اما سود آن بسیار، ایمان را بیشتر و دل‌ها را تقویت می‌‌کند.

۹- پرهیز جدی از چیزهایی که دل را فاسد و نابود می‌‌کند، مانند: دوستان ناباب و دور از خدا، شبکه‌های غیر اخلاقی ماهواره و وب‌سایت‌های نامناسب، ارتباط‌های غیر مشروع و دل‌دادگی‌های خیابانی و... .

۱۰- و نکته‌ی آخر، توبه‌ی فوری، برادر و خواهر عزیزم خود و شما را به توبه‌ای صادقانه که بازگشت و شکستنی در آن نباشد، سفارش می‌‌کنم؛ چرا که خداوند متعال بخاطر توبه بنده‌اش بسیار خوشنود می‌‌گردد.

دوستان من:

از آنان نباشیم که خداوند را جز در ماه رمضان نمی‌شناسند که بدترین کسانند.

تا رمضانی دیگر و اصلاحات و تجربه‌ای دیگر خداوند یار و یاور همه‌ی ما باشد.