سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

چندی پیش بخشی از ثمره‌ی کار تحقیقاتی و پژوهشی خود را در حوزه‌ی قرآن کریم در مقاله ایی با عنوان «تنویری بر تکفیر» در هفته نامه‌ی سیروان، شماره‌ی ۳۶۳ سوم دی ماه ۱۳۸۴ پیش روی خوانندگان عزیز جهت نقد و نظر و بسط و گسترش و آسیب‌شناسی مفاهیم دینی قرار دادم. 

تنویری بر تکفیر مقاله‌ای است از آقای محمد حسینی که در شماره‌ی363 سیروان به تاریخ 3 دیماه84 به چاپ رسیده است و از آنجا که اشتباهات غیر قابل اغماضی را در آن مشاهد نمودم بر آن شدم که نقدی بر مقاله را تقدیم خوانندگان محترم سیروان نمایم.

نویسنده‌: اسماعیل رفندی / منبع: اینترنت
مترجم: احمد ویسی_ربط
_______________________________

معیارهایی که هیچ کس از آن‌ها بی نیاز نیست و زندگی بدون آن‌ها لذتی ندارد.
1) مؤمنی دارای یقین باش و شعار خود را رضای پروردگارت قرار بده.
2) هدف را فراموش مکن و نقطه آغاز آن را نیت صادق قرار بده.
3) به آرامی بخواب و از آن برای حرکت و تلاش بهره بگیر.

دار التحفیظ حضرت امام ابوحنیفه(رح) تربت جام
______________________________________

جاهلیت عصر نو که غرب پرچمدار آن است، خود را ملزم به هیچ قاعده و قانونی نمی‌داند، به خود حق می‌دهد، لشکرکشی کند، منابع ملت‌ها را غارت و ملل آزاده را از دانش و فن‌آوری محروم نماید، و بالآخره خود را قیم و سرپرست ملت‌ها و کشورها جا بزند، و سرانجام پا را از این هم فراتر نهد و به اسم(آزادی بیان) که آن را از ملزومات دموکراسی می‌شمارد، عقاید و باورهای ایمانی مردم را مورد تهاجم و هتک حرمت قرار دهد، و به برترین و بزرگ‌ترین شخصیت تاریخ بشر، الگو و اسوه‌‌ی انسان کامل(حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم) که خداوند درباره‌اش فرموده است:(و انک لعلی خلق عظیم)القلم/4 اهانت روا دارد!

در تصور و بینش اسلام، انسان جانشین خدا و مسئوول حاکمیت بخشیدن به قوانین او در همه‌ی جوانب حیات بشری است و در راستای تحقق چنین هدفی، لازم و ضروری است که انسان در مسیر عبودیت به حرکت بیفتد و با استعانت «از خدا» و توسل به «هدایت» او، هماهنگ با دیگر پدیده‌ها‌ی خلقت به سوی هدف مورد نظر روان شود و به غیر از «اله» واحد در مقابل فرمانروا و فریادرسی دیگر، گردن کج ننماید و «رغبت» و «رهبتی»، یا انتظار جلب منفعت و دفع مضرتی را جز از او نداشته باشد.

بسم الله الرحمن الرحیم

محمد دانایی‌فر
_______________


شاید پرسیده شود! چرا ما رنج سفر حج را بر خود هموار می‌کنیم
و به خانه خدا می‌رویم در حالی که خدا همه جا با ماست و به ما نزدیکتر از رگ گردن ماست. و خود می‌گوید که نزدیک است
و شنوا و بینا و مهربان و بخشنده و رئوف که دعای دعوت کننده را می‌شنود و پاسخ می‌دهد.

محمد داود گرگیج زرین پور – تربت جام
_____________________________
جمعیت و ساکنین شهرستان تربت جام

اعقاب شیخ احمد جام(خواجگان):
جام در مراحل مختلف تاریخی به دلایل متفاوت مورد توجه و امعان نظر پادشاهان و سلاطین حاکم بر ایران و افغانستان و هندوستان قرار گرفته است. در مواردی نیز از خشم وغضب آنها بی‌بهره نبوده است. به همین دلیل و با توجه به دوره‌های فرج شدت طوایف و قبایل متعددی به این سرزمین روی آورده‌اند.اما آن چه که هیچ گاه نفوذ و تسلط خود را در این سرزمین و بخصوص پس از حضور و استقرار شیخ احمد جام در آن از دست نداد، اعقاب و انساب این شخصیت دینی و علمی می‌باشد. با وجود آن که فرزندان و نوادگان شیخ در محدود‌ه‌ای فراتر از ایران، افغانستان، آسیای میانه و هند استقرار و سکونت دارند، امابیشترین تمرکز آن ها در جام پیرامون آن می‌باشد.

سعدالدین صدیقی- لارستان
فوق لیسانس علوم قرآن و مدرس مدارس دینی جنوب
________________________________________

خداوندگار هستی انسان را در اصل خلقت ترکیبی دوگانه بخشید. خاک را ماده اولیه‌ی آفرینش او قرار داد (ولقد خلقنا الانسان من سلالة من طین) و بعد از طی مراحلی از اندازه‌گیری و جدا کردن و تصویر بخشیدن (هو الله الخالق البارئ المصور) از روح خود در او دمید. (ونفخت فیه من روحی). و بدین ترتیب انسان موجودی است که از جهتی تمایل به زمین و ماده دارد و از دیگر سو تعالی‌طلب و خدائی است بدین خاطر در جهان هستی بر سایرین ویژه و ممتاز گشت و صاحب کرامت شد. (ولقد کرمنا بنی آدم).

 نظر به این‌که از سال 1357شمسی، در ایران، و در سال‌های اخیر در افغانستان، حکومت‌هایی با نام حکومت اسلامی یا جمهوری اسلامی با دو قرائت شیعی و سنی تأسیس گردیدند که اولی علی‌رغم ناکامی‌ها و معضلات بی‌شماری هنوز پابرجاست و دومی نیز به دلایلی از جمله: حمله‌ی مستقیم آمریکا و متحدان داخلی او در داخل افغانستان، بیش از چند سالی دوام نیاورد و سرنگون گشت؛ با این حال، آثار و پیامدهای مستقیم و غیر مستقیم پیوند دین و سیاست در این دو کشور، به علاوه‌ی اقدامات نسنجیده و افراطی پاره‌ای از گروه‌های به اصطلاح اسلامی، بسیار بیش از آن چیزی است که تصور می‌شود.